Αχ, καημένη Ελλάδα, πώς σε κατάντησαν τα ίδια τα παιδιά σου. Από χώρο του αρχαίου κάλλους και της πολιτισμικής ομορφιάς, σε τόπο της πολιτικής υποκρισίας και της ψευδολογίας. Της κλεψιάς και της κερδοσκοπίας. Της απάτης και δυσωδίας των πολιτικών σκανδάλων. Του περίγελου και του ρεζιλικιού της ανθρωπότητας.
Και είναι τόσο μεγάλο το μέγεθος της ανείπωτης αυτής παρακμής, που είναι αδύνατο να γραφεί σε μια κόλλα χαρτί. Να περιγραφεί πλήρως και απ’ αυτήν ακόμα την ελληνική γλώσσα. Την πλουσιότερη του κόσμου. Αδυνατεί και αυτή να αποδώσει το ύψος της ηθικής και υλικής καταστροφής που προκάλεσε η πρωτοφανής λαίλαπα της πολιτικής διαφθοράς. Αυτή που εξέθρεψε την αναξιοκρατία, την ημετεροκρατία, το βόλεμα και το βρόμικο κομματικό κράτος. Τη διεθνή αναξιοπιστία και ανυποληψία που βιώνουμε σήμερα.
Δυστυχώς, σ’ αυτή τη δυσώδη κατάσταση περιήλθε η χώρα μας. Αποτέλεσμα της μακρόχρονης πολιτικής παρεκτροπής. Γι’ αυτό και όποια πέτρα να σηκώσεις αντικρίζεις τη σαπίλα. Αναδύεται οσμή σκανδάλου. Δεν υπάρχει δημόσιος χώρος αμόλυντος και καθαρός. Απαλλαγμένος της πολιτικής διαφθοράς. Παντού μα παντού βλέπεις τα αποτελέσματα της αποκρουστικής πολιτικής που ακολουθούσαμε. Κρίμα στην εκπαίδευση και στην Παιδεία που πήραμε. Πήγε χαμένη. Γιατί δεν ήταν ουσιαστική. Ήταν μάλλον επιφανειακή. Τα διδάγματα των ανθρωπιστικών και παιδαγωγικών μαθημάτων δεν έπιασαν τόπο. Η χριστιανική και κλασική Παιδεία δεν μας έκαναν καλύτερους.
Όλα αυτά δεν βελτίωσαν τίποτα μέσα μας για να εμποδίσουν τον κατήφορο της ηθικής παρακμής. Και μάλιστα της εξουσίας. Αυτούς που ψηφίζαμε για να μας κυβερνήσουν. Σωστά και δίκαια. Αντ’ αυτών εισπράτταμε την αδικία, το βόλεμα των ημετέρων, τη διαφθορά, την ανίκανη διοίκηση, την αναποτελεσματική Παιδεία, την κλεψιά και το λάδωμα των, μειωμένης ηθικής αντιστάσεως, πολιτικών μας. Αυτών που τα πραξάδια τους αποτελούν σήμερα οικτρό δημόσιο θέαμα.
Και έρχεται το σημερινό κράτος να αντιμετωπίσει την αμαρτωλή αυτή κατάσταση. Πώς; Μόνο του. Χωρίς την καθολική συμπαράσταση του πολιτικού κόσμου. Και πώς να συμβεί αυτό, αφού το κάθε κόμμα έχει το δικό του σχέδιο εξόδου από την κρίση; Έτσι λένε και διατυμπανίζουν κάθε φορά που βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Ότι το δικό τους σχέδιο είναι το καλύτερο. Μοιάζουν με τους πραματευτάδες εκείνους που διαρκώς διαλαλούν τις πραμάτειες τους. Μόνον που εδώ, όταν γίνονται κυβέρνηση τα ξεχνούν όλα. Ή καλύτερα τα θαλασσώνουν και πάνε τα πράματα από το κακό στο χειιρότερο.
Επιτέλους, κύριοι, σοβαρευτείτε λιγάκι. Σταματήστε να μας δουλεύετε. Μαζευτείτε, κάποτε, όλοι μαζί και βρείτε τρόπους διεξόδου από την κρίση που εσείς δημιουργήσατε. Αυτό κοιτάξτε καλά και μην τυρβάζετε περί άλλων. Πώς θα ανεβείτε πάλι στην εξουσία. Για να κάνετε ξανά τα ίδια. Συνέλθετε όσο είναι καιρός ακόμα, γιατί αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Διορθώστε το κακό που μας κάνατε και απαλλάξτε τη χώρα από τα τρωκτικά της πρωτοφανούς λωποδυσίας. Της εγκληματικής συμπεριφοράς κατά της εθνικής μας οικονομίας. Αυτής που έκανε αρκετούς συνανθρώπους μας να μπαίνουν φτωχοί στην πολιτική και να βγαίνουν πλούσιοι. Υπεξαιρώντας και διασπαθίζοντας το δημόσιο δανεικό χρήμα.
Και δεν φτάνει μόνο η διαχρονική κλεψιά έχουμε και τα απανωτά χτυπήματα των ξένων και ντόπιων κερδοσκόπων. Αυτοί που ποντάρουν στην ασυνενοησία και στις έριδες των πολιτικών και χτυπούν καθημερινά την καρδιά της οικονομίας μας. Διαδίδοντας σενάρια χρεοκοπίας και πτώχευσης. Με το ενδεχόμενο επανόδου στο καθεστώς της δραχμής.
Αυτά, δυστυχώς, είναι τα αποτελέσματα της ανερμάτιστης συμπεριφοράς των πολιτικών μας, στις κρίσιμες στιγμές που διέρχεται η πατρίδα μας. Αλλά, γιατί μας φαίνεται παράξενο; Αν ξεφυλλίσουμε λιγάκι την εθνική μας ιστορία θα δούμε ότι το «εγώ» το είχαμε πάντοτε μπροστά από το «εμείς». Την κομματική παράταξη και την άνοδο στην εξουσία υπεράνω του εθνικού συμφέροντος. Λυπηρό, αλλά η εθνική ομόνοια αποτελεί σπάνιο προτέρημα των Ελλήνων. Αυτό, το βλέπουμε και σήμερα. Με τους καβγάδες, για το ποιοι φταίνε λιγότερο ή περισσότερο. Με την εκ των προτέρων απόρριψη, ως συνήθως οποιουδήποτε κυβερνητικού σχεδίου ή προγράμματος εξόδου της χώρας από την ηθική και οικονομική κρίση. Με τις εμμονές των κομμάτων στις δικές τους πολιτικές, τις οποίες και θεωρούν μοναδικές σε αποτελεσματικότητα. Την ισχυρογνωμοσύνη τους και αμετακίνητη στάση τους την εκφράζουν όχι μόνο με καταψηφίσεις αλλά, κάποιες φορές και με αποχωρήσεις από τη Βουλή.
Είναι αλήθεια ότι η χώρα μας αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη χειρότερη καμπή της ιστορίας της. Με τα σκάνδαλα να βουλιάζουν κυριολεκτικά τον ηθικό ιστό της και τους κερδοσκόπους σαν τα λυσσασμένα σκυλιά να θέλουν να την κατασπαράξουν. Με τη ληστρική συμπεριφορά τους επιβουλεύονται ευθέως την ευημερία και ευτυχία του ελληνικού λαού. Το μέλλον των παιδιών μας.
Γι’ αυτό, λοιπόν, επιβάλλεται ν’ αφήσουμε κατά μέρος το «εγώ» και να πάμε αμέσως στο «εμείς». Με τη συγκρότηση ενός εθνικού μετώπου αντίστασης και αντίδρασης κατά των κλεφτών και κερδοσκόπων. Για να τους αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά. Με τη θεσμοθέτηση ενός ισχυρού και αδιάτρητου νομικού πλαισίου. Σκληρού και αδυσώπητου κατά των σφετεριστών της δημόσιας περιουσίας. Ανελέητου εναντίον των αρπαχτικών του εθνικού μας πλούτου.
Αυτό πρέπει να πράξετε κύριοι βουλευτές. Το εθνικώς και κοινωνικώς ωφέλιμο. Με αγάπη στον πολίτη, την πατρίδα και το έθνος.
