Τυγχάνω ανθυπασπιστής Χωροφυλακής ε.α. εν έτει 1962 εις τον Σταθμόν της Χωροφυλακής Κρύας Βρύσης Εδέσσης ευρέθη την πρωίαν νεκρός από μαχαιριές ο χωροφύλαξ που διενυκτέρευεν εις τον Σταθμόν. Ο δράστης ή οι δράσται του εγκλήματος τούτου, μέχρι του νυν, δεν απεκαλύφθησαν. Μετ’ ου πολλάς ημέρας, η ηγεσία τότε του Σώματος, συναισθανομένη την ευθύνην διά το τραγικόν τούτο γεγονός, ίταν μη επαναληφθή τούτο, διά διαταγής της διέταξεν την φύλαξιν των Σταθμών Χωροφυλακής κατά τη νύκτα με δύο χωροφύλακας. Παρήλθον έκτοτε μέχρι σήμερον (2010), 48 έτη. Σήμερον η φύλαξις, κατά τη νύκτα, των ακραίων αστυνομικών τμημάτων της χώρας, των μακράν των μεγαλοπόλεων, γίνεται υφ’ ενός αστυφύλακος. Λαβών γνώσιν της ανασφαλείας των αστυφυλάκων, προ τριών μηνών δι’ αναφοράς μου κατέστησα γνωστόν το τραγικόν συμβάν του 1962, εις τον αρχηγόν της ΕΛ.ΑΣ. κ. Ελευθέριον Οικονόμου. Παρακάλεσα δε τον ειρημένον διά της αναφοράς μου να λάβη τα προσήκοντα μέτρα, ώστε να μη συμβή και σήμερον το τραγικόν γεγονός του 1962. Ήτοι να φρουρούνται τα αστυνομικά τμήματα κατά τη νύκτα υπό δύο ανδρών, προκειμένου να διασφαλισθή η σωματική ακεραιότης των αστυφυλάκων.
Ο κ. αρχηγός καίτοι παρήλθε το ειρημένον χρονικό διάστημα, παρέπεμψε το αίτημά μου τούτο εις τας ελληνικάς καλένδας άνευ υλοποιήσεως τού ως άνω είρηται αιτήματός μου. Δηλαδή άνευ λήψεως των προσηκόντων μέτρων προς διαφύλαξιν των εκτελούντων υπηρεσίαν κατά τη νύκτα αστυφυλάκων, ως ανωτέρω εκθέτω. Πώς να αφουγκρασθή με προσοχήν, ενδιαφέρον και πόνον, το αίτημα ενός γέροντος (73) ετών που πονεί διά τα παιδιά της Ελλάδος, τους αστυφύλακές μας, όταν αυτός και το παιδί του ζη τρυφυλώς και με περισσήν ασφάλειαν.
Οι αστυφύλακές μας δεν είναι τέκνα των αριστοκρατών και της μπουρζουαζίας. Είναι τέκνα του εργάτου, του αγρότου, του δημοσίου υπαλλήλου. Δεν θα πρέπει ο κύριος αρχηγός να εκμεταλλεύεται την πτωχείαν και την ανέχειαν των αστυφυλάκων μας, που εξ ανάγκης κατετάγησαν εις την ΕΛ.ΑΣ. Οι αστυφύλακές μας κατετάγησαν εις την ΕΛ.ΑΣ. διά να προσφέρουν τας υπηρεσίας των και ζητούν από τον αρχηγόν, ως πατέρα, να τους προστατεύση. Δεν είναι πρόσωπα β’ κατηγορίας. Είναι συνάνθρωποί μας, οι οποίοι εν τη εκτελέσει του καθήκοντός των προσφέρουν όσον το δυνατόν καλύτερον εις την κοινωνίαν ασφάλειαν, προστασίαν του πολίτου από κινδύνους, ήτοι μίαν μάλα κοινωνικήν προσφοράν. Αι κατά τακτά χρονικά διαστήματα εκατόμβαι των αστυφυλάκων τελούντων εν υπηρεσία και φονευθέντων υπό κακοποιών, φαίνεται ότι δεν έχουν συγκινήσει τον αρχηγόν της Αστυνομίας. Νομίζω ο κ. αρχηγός της Αστυνομίας όφειλε, ως πατήρ, να προστατεύση και να διαφυλάξη τους αστυφύλακές μας από τους πολλαπλούς και παντοδαπούς κακοποιούς. Μη λαμβανομένων, μέχρι του νυν, προστατευτικών μέτρων υπό του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. διά τους αστυφύλακές μας, έχομεν το φαινόμενον: πρόβατα χωρίς ποιμένα, πρόβατα επί σφαγή και προσφοράν των αστυφυλάκων μας ως βοράν τούτων εις τον κάθε φύσεως κακοποιόν. Αδιαφορούντος του αρχηγού διά την λήψιν προστατευτικών μέτρων διά τους αστυφύλακές μας, θα έχωμεν ίσως οιονεί συμμετοχήν τούτου εις ενδεχομένων ανθρωποκτονίαν αστυφυλάκων. Η φωνή της ικεσίας μου αυτής αποβλέπει εις την πρόληψιν των δυσαρέστων. Παράκληση, λοιπόν, όπως αύτη εισακουσθή, έστω και την υστάτην εις ώτα ακουόντων. Γένοιτο.
Παράκλησις όπως το παρόν δημοσιευθή εις την υμετέραν εφημερίδα. Ευχαριστώ.
Καλαμάτα
Μετά τιμής
Κων/νος Παπαδόπουλος
