Ο Παπανδρέου κόπτεται σήμερα κατά της διαφθοράς. Ξεχνά όμως, πως για χρόνια πολλά μετείχε κυβερνήσεων, όπου εδέσποζε η διαφθορά. Αν η χώρα μας σήμερα χρεοκόπησε οικονομικά, αλλά και ηθικά, είναι επειδή κατάντησε να κυβερνιέται από αχρείους πολιτικούς. Πρότυπο σύγχρονου πολιτικού, ανθρώπου της αρπαχτής είναι ο ανθρωπότυπος, που φέρουν ο Τσοχατζόπουλος, ο Τσουκάτος, ο Μαντέλης, ο Βουλγαράκης κ.ά.
Από το 2007 η Βάσω Παπανδρέου φώναζε μέσα στο ΠΑΣΟΚ. «Πολλοί μέσα στο κόμμα μας έκαναν τεράστιες περιουσίες». Και ήξερε τι έλεγε. Το 2004 ένας αυτοκρατορικός γάμος του πρώην πειναλέοντα υπουργού Τσοχατζόπουλου, σε πολυτελές ξενοδοχείο «Four Seasons» ξεσήκωσε τον κόσμο. Το 2007 η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ξεσπάθωσε, κι έγραφε: «Πώς πλουτίσατε κ. Τσοχατζόπουλε; Από προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων; Από σκοτεινές συμβάσεις; Από το υστέρημα του Έλληνα πολίτη;». Όλοι μας αναρωτιόμασταν. Πώς αυτός ο ανέστιος πειναλέων, μπόρεσε σε λίγα χρόνια, ως υπουργός του ΠΑΣΟΚ να πλουτίσει από τη μια μέρα στην άλλη; Πώς από φοιτητάκος, που έτρωγε στη Φοιτητική Εστία, βρέθηκε σε λίγες 10ετίες πάμπλουτος; Ο Παπανδρέου ήταν τότε διαχρονικά υπουργός του ΠΑΣΟΚ. Τα άκουγε, αλλά εκώφευε. Τα έβλεπε, αλλά εθελοτυφλούσε. Του τα σφύριζαν, αλλά αυτός πέρα βρέχει. Ξέχασε τα πάμπερς του Κουτσόγιωργα; Σαν υπουργός δεν συνεργάστηκε με κλέφτες Υπουργούς;
Κι έρχεται σήμερα να μας πει πως πολεμάει τη διαφθορά. Πως αυτός και το κόμμα του, άλλαξαν. Έχουν ανανεωθεί. Πώς; Με τον ίδιο και τα άλλα βαρίδια, που σέρνει από το παρελθόν; Ο κόσμος βοά. Και εξ ανάγκης, υποχρεωμένος, από την καθολική αντίδραση του λαού, προσπαθεί ν’ απαλλαγεί από τη σαβούρα όση αυτή, αναδύεται, από το δυσώδες παρελθόν του ΠΑΣΟΚ. Το κάνει για να εκτονώσει τη λαϊκή οργή. Και όχι, πως τώρα λειτουργούν οι θεσμοί, που τόσα χρόνια τους είχε φιμώσει.
Αυτόν τον ανθρωπότυπο του πολιτικού, εξέθρεψε όχι μόνον το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η Ν.Δ. Τι ήταν ο Τσοχατζόπουλος; Δεν ήταν για χρόνια ο ισχυρός υπουργός; Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ; Ο Αναπληρωτής του Πρωθυπουργού; Ο ωραίος Μπρούμελ. Ο μειωμένης καλλιέργειας. Αυτός που μας μιλούσε με έναν αφόρητο κενό και ρηχό σοσιαλιστικό λόγο; Με μια οίηση ανυπόφορη κι έναν γελοίο ναρκισισμό; Αυτό το «μπουμπούκι» δε λουλούδιασε στον κήπο του κόμματος; Γιατί λοιπόν να εκπλήσσεται κανείς, από την αμύθητη περιουσία, που απέκτησε από το 1981 ως σήμερα. Αυτό το πρότυπο της λοιμικής του κόμματος και της διαφθοράς, ανδρώθηκε κοντά σ’ έναν απίθανο Δάσκαλο. Θυμηθείτε τον Ανδρέα με τα «δωράκια» των πεντακοσίων εκατομμυρίων, το παλατάκι της Εκάλης, το «κωλόσπιτο» όπως το έλεγε, τον αφόρητο λαϊκισμό και αμοραλισμό, που υιοθέτησε άκριτα, η ασφυκτική κομματοκρατία.
Όταν το κόμμα ταυτίζεται με το κράτος, πώς να μην διαφθαρεί ο πολιτικός; Αν ένας υπουργός εκποιεί Δημόσια αγαθά (όρα Βατοπαίδι, Βουλγαράκη, Βουρόπουλο κ.ά.) γιατί να μην κάνει και στον εαυτό του ένα δωράκι; Όταν οι πολιτικοί κάνουν Νόμους στα μέτρα τους, όπως το Νόμο περί Ευθύνης υπουργών, ο οποίος με παραγραφές και άλλα τερτίπια, καλύπτει κάθε υπουργό, που αυθαιρετεί και κλέβει, γιατί ο πολιτικός να μην αποτολμά κάθε συναλλαγή, χρηματισμό, μίζα και αρπαχτή.
Ο σύγχρονος πολιτικός ανθρωπότυπος, γέννημα και θρέμα συλλογικής πολιτικής διαφθοράς, επιχειρεί τα πάντα χάρη της ιδιοτέλειας. Μας το είπε ξεκάθαρα, ο «άσπιλος» Βουλγαράκης. Το Νόμιμον είναι και ηθικό. Αφού με το σλόγκαν αυτό, νομιμοποίησαν τις συνειδησιακές τους αμφιβολίες και ξεπέρασαν τις όποιες αναστολές, έβαλαν πλώρη, για ρεμούλα του Δημοσίου χρήματος. Δηλ. του συλλογικού ιδρώτα και μόχθου του Ελληνικού λαού.
Αυτός είναι ο ανθρωπότυπος του σύγχρονου πολιτικού στη χώρα μας, ανεξάρτητα αν φέρει τη χλαμύδα Πράσινη ή Γαλάζια. Βασική τους επιδίωξη είναι η νομή της εξουσίας ή μάλλον η πρόσβαση στη νομή.
Τώρα άρχισαν ένα κυνήγι μαγισσών. Τάχα μου δήθεν, πώς θ’ αποκαλυφθούν οι κλέφτες και θα τιμωρηθούν. Πώς θα λειτουργήσουν θεσμοί και Νόμοι και θα έχουμε μια εύνομη κοινωνία. Σιγά τα ωά! Όχι! Κανείς δε θα πληρώσει. Μακάριοι οι ληστεύσαντες και κατέχοντες. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει η βούληση. Είναι μια χρόνια στέρηση κι αδυναμία. Βαθύτατη παθογένεια του πολιτικού συστήματος, από το οποίο τίποτα δε μας σώζει.
Για ν’ ανατρέψουμε αυτή τη φάρα των πολιτικών, που όπως φαίνεται είναι μεγάλη, πρέπει ο καθένας μας να συνεργήσει σε μια καθολική παλλαϊκή προσπάθεια, ώστε στη θέση τους να βάλουμε τίμιους ανθρώπους.
