Έχω την αίσθηση ότι βρίσκομαι στην αρχαία Αίγυπτο. Τότε με τις πληγές του Φαραώ που μαθαίναμε στα θρησκευτικά. Η μια πληγή διαδέχεται την άλλη με καταιγιστικό ρυθμό εναλλαγής. Ακόμα δε συνήλθαμε από την πληγή της γρίπης και μια νέα πληγή εμφανίζεται ως τιμωρία. Η καινούρια καραμέλα λέγεται «κρίση». Όλα τα μάθαμε πια. Τα αίτια, την προέλευση, ποιοι ευθύνονται, ποιοι και πώς θα την πληρώσουν και δε συμμαζεύεται. Αυτά βέβαια, δεν πιάνουν μία μπροστά στην προσπάθεια χρονικής πρόβλεψης του ερχομού της. Οι ειδικοί κρισολόγοι(;) συμφωνούν στο ότι η κρίση θα γίνει εμφανέστατη το Σεπτέμβριο. Μάλιστα! Ούτε Αύγουστο ούτε Οκτώβριο. Η κρίση έρχεται το Σεπτέμβριο! Δε μας έφταναν οι προβλέψεις των μετεωρολόγων για τον καιρό, των χταποδιών για τα αποτελέσματα των mundiaλικών αγώνων, των τσαρλατάνων για το μέλλον, των εκπαιδευτικών για τα θέματα των πανελλαδικών, τώρα έχουμε και τις προβλέψεις των κρισολόγων για τον ερχομό της κρίσης.
Δηλαδή, τι είναι η κρίση; Γρίπη είναι; Και δεν είδαμε τι έγινε με τις προβλέψεις για τη γρίπη το χειμώνα που πέρασε! Και να, τώρα έρχεται η γρίπη να μας αποδεκατίσει, τώρα θα τη δούμε σε έξαρση και θα τα τινάξουμε τα πέταλα και να το τέλος της ανθρωπότητας και ποιος να το περίμενε ότι το δημιούργημα του Υψίστου θα πήγαινε από γρίπη και άλλα φαιδρά και γραφικά. Και τώρα που από θαύμα επιβιώσαμε από τη γρίπη, νέα απειλή-πληγή. Τώρα όμως, δε θα πάμε από πυρετό αλλά από πείνα, ανέχεια και εξάντληση.
Το θέμα είναι ότι οι προβλέψεις προέρχονται από ειδικούς κρισολόγους, οι οποίοι λίγο πριν ήταν ειδικοί γριπολόγοι και λίγο πιο πριν υπήρξαν ειδικοί εκλογολόγοι και ακόμα πιο πριν ήταν ειδικοί τσοντολόγοι (ελέω Τζούλιας) και, τέλος πάντων, σε κάθε χρονική φάση και ανάλογα με το αντικείμενο εμφανίζονται ως ειδικοί σε κάτι. Επειδή προσωπικά δε διαθέτω ειδικές... κρισογνώσεις, δεν είμαι σε θέση να κάνω κρισοπροβλέψεις. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι όλοι αυτοί που παρουσιάζονται ως ειδικοί σε όλα είναι τελικά ειδικοί σε ένα. Και αυτό το ένα δεν είναι άλλο από την μπούρδα. Σκεφτείτε και πείτε μου κι εμένα, για ποιο λόγο μια κρίση οικονομική έχει περισσότερους λόγους να εμφανιστεί το Σεπτέμβριο απ’ ό,τι τον Αύγουστο ή τον Οκτώβριο ή το Νοέμβριο; Δηλαδή, τι κάνει η κρίση τον Αύγουστο και δεν εμφανίζεται; Διακοπές κάνει και ξεκουράζεται; Γιατί να μην εμφανιστεί το Νοέμβριο; Η υψηλή υγρασία την πειράζει ή οι χαμηλές θερμοκρασίες δεν της επιτρέπουν να ξεμυτίσει; Κι αφού δεν καταφέραμε να βάλουμε σε μια τάξη την εμφάνιση της γρίπης Η1Ν1, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι θα τα καταφέρουμε με την κρίση; Οπότε κάθε που ακούτε τους ειδικούς μπουρδολόγους να μιλούν για την κρίση, κλείστε τηλεοράσεις, εφημερίδες, internet και αφήστε τους να τα λένε και να τα ακούνε μόνοι τους.
Αν μη τι άλλο θα έχετε την ηρεμία σας. Έτσι, ακόμα κι αν είναι γραφτό σας να δείτε τα ραπανάκια ανάποδα από την πείνα και την ανέχεια, τουλάχιστον θα... πάτε με αρχοντιά, ήρεμα και ωραία, με το χαμόγελο στα χείλη κι όχι βουτηγμένοι στο άγχος της προσμονής του μοιραίου. Τουλάχιστον θα έχετε διασφαλίσει έναν αξιοπρεπή θάνατο κι ό,τι ήθελε προκύψει. Αν μάλιστα πιστεύετε στη μετά θάνατον ζωή, τότε τι έχετε να φοβηθείτε; Γιατί στην περίπτωση αυτή το τέλος δεν είναι παρά μια απλή μετακίνηση σε τόπους χλοερούς και σε τόπους αναπαύσεως. Σε τόπους που δεν τους αγγίζει ούτε κρίση ούτε τίποτα. Εκεί μάλλον το είχαν κάνει καλύτερα το κουμάντο τους!
Καλά αυτοί, εμείς τι θα κάνουμε μέχρι να γίνουμε κι εμείς αυτοί... Προσωπικά είμαι αισιόδοξος. Θεωρώ ότι η κρίση είναι μια καλή ευκαιρία να βάλουμε μυαλό, να βρούμε τα όρια, να καταλάβουμε ότι ο καθένας θα έχει όσα δικαιούται και για όσα έχει κοπιάσει και ρισκάρει και ξενυχτήσει και φτύσει αίμα και χύσει ιδρώτα κι ας λέει το ΚΚΕ ό,τι θέλει. Όλοι τα ίδια ούτε θα τα έχουμε ποτέ ούτε τα αξίζουμε. Λοιπόν, η κρίση θα μας επαναφέρει στη χαμένη «Τάξη», θα καταστήσει τα δεδομένα λίγο πιο λογικά. Αυτή είναι η κατάσταση κι όποιος δεν την αντιληφτεί έγκαιρα, απλώς δε θα επιβιώσει.
Νομίζω ότι τα πράγματα είναι απλά. Το να αποφύγουμε την αρνητική κατάσταση είναι τόσο απλό όσο απλό ήταν και να τη δημιουργήσουμε. Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Με τις επιλογές μας καταφέραμε να χρεοκοπήσουμε το κράτος. Φλούδα δεν αφήσαμε στο έρμο! Και τώρα το κράτος πρέπει να ξεχρεώσει και για να το κάνει μειώνει μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, υπαλλήλους, παράλογα έξοδα. Δύσκολη δουλειά αλλά όχι ακατόρθωτη. Αν αφήσουμε το ντόμινο να λειτουργήσει χωρίς εμπόδια, δε θα υπάρξουν δυσκολίες.
Μείωση μισθών και επιδομάτων στο δημόσιο τομέα συνεπάγεται μείωση της αγοραστικής δύναμης ενός ικανού ποσοστού ανθρώπων. Τίποτα σπουδαίο. Αυτοί θα συνεχίσουν να αγοράζουν, αρκεί να βρουν υπηρεσίες και προϊόντα σε καλύτερες τιμές. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η αγορά πρέπει να προσαρμοστεί. Η διασκέδαση, η ένδυση, το φαγητό, ο καλλωπισμός, η γνώση, η ασφάλεια πρέπει να γίνουν πιο φτηνές. Ωραία, και για να γίνουν όλα αυτά πιο φτηνά τι πρέπει να συμβεί; Πάλι απλά πράγματα. Έξυπνοι επιχειρηματίες, μείωση μισθών και στον ιδιωτικό τομέα και αισθητή μείωση των ενοικίων. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ισορροπία και πάλι, απλώς μια άλλη ισορροπία πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα. Όσοι καταφέρουν να ισορροπήσουν εντάξει, οι άλλοι θα βρεθούν με την... κρίση στο χέρι και θα μιλούν για ατυχία!!!
Είπαμε βέβαια, ότι εγώ δεν είμαι ειδικός για να με πάρετε στα σοβαρά. Μπορείτε να συνεχίσετε να παίρνετε στα σοβαρά τους ειδικούς κρισολόγους, ώστε να οδηγηθείτε σταδιακά σε κατάθλιψη. Και προσέξτε, το πράγμα δεν είναι καθόλου αστείο. Συμπτώματα όπως ατελείωτη μιζέρια, τρόμος και απαισιοδοξία, γκρίνια αφόρητη και σιχαμερή είναι προάγγελοι δεινών. Όσο το σκέφτομαι τα ίδια ακριβώς συμπτώματα κυριάρχησαν και την περίοδο που μας απειλούσε η γρίπη. Ούτε πυρετό ούτε τρεμούλα είδαμε. Τελικά έχουμε να κάνουμε με μια κρίση που παρουσιάζει κοινά συμπτώματα με εκείνα της γρίπης. Ετοιμάστε τις ασπιρίνες!
* Ο κ. Ζάχος είναι καθηγητής στο φροντιστήριο «άποψη» της Λάρισας.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Μάθε, Παιδί μου, Γράμματα». http://sotiriszachos.blogspot.com/
