Είναι αλήθεια ότι στην Τουρκία υπάρχει ένας διαρκής πόλεμος μεταξύ του Ερντογάν και των Κεμαλιστών. Τον τελευταίο καιρό πολλά γράφονται γι’ αυτό και τα όσα συμβαίνουν στο πολιτικό πεδίο της χώρας αυτής. Το αποδεικνύουν περίτρανα οι αρθρόες συλλήψεις αξιωματικών και μάλιστα ανωτάτων, εναντίον των οποίων έχουν διατυπωθεί βαρύτατες κατηγορίες από την Τουρκική δικαιοσύνη.
Η υποβόσκουσα αυτή αντιπαλότητα μεταξύ του κεμαλισμού και των ισλαμιστών του Ερντογάν χρονολογείται από τότε που οι δεύτεροι ανήλθαν στην εξουσία. Έχει σχέση με τον έλεγχο αυτής στα στεγανά εκείνα που, εκ παραδόσεως, ανήκουν στο στρατό. Τον εκπρόσωπο του κεμαλικού κατεστημένου και του κοσμικού κράτους. Αυτό ακριβώς «το βαθύ κράτος» βρίσκεται απέναντι με όσους διαφωνούν με τη γραμμή του. Με όσους δεν προασπίζονται τις αξίες των διοικητικών και εθνικών δομών που δημιούργησε ο Μουσταφά Κεμάλ. Και η ισχύς αυτού είναι πολύ μεγάλη. Σχεδόν ανίκητη. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει νικητής. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση Ερντογάν αδυνατεί να οδηγήσει το στρατό στην έννομη τάξη. Στην υπακούη του στη νόμιμη εξουσία.
Στη σύγκρουση αυτή αποκαλύφθηκε πριν από καιρό η προσπάθεια δημιουργίας θερμού επεισοδίου με τη χώρα μας. Υποκινητής το παρακράτος του στρατού. Για να εκθέσει και να παρουσιάσει ως ανίκανη την κυβέρνηση Ερντογάν. Με απώτερο στόχο την ανατροπή της.
Επομένως σ’ αυτή την παραεξουσία του στρατού οφείλεται, ως ένα βαθμό, η αναστάτωση στην περιοχή μας. Αυτός αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία των συχνών παραβάσεων και παραβιάσεων του εθνικού μας χώρου. Με τη συμπεριφορά του αυτή θέλει να δείξει την ανυπακουή του και τη δύναμή του απέναντι στην κεντρική εξουσία. Γι’ αυτό και ακολουθεί την απροκάλυπτη αυτή επιθετικότητα. Την προσπάθεια δημιουργίας θερμού επεισοδίου. Που μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, αφού η προκλητικότητα σε βάρος της χώρας μας έχει αποκτήσει καθημερινό χαρακτήρα.
Σ’ αυτή τη συμπεριφορά των δυνάμεων αυτών εντάσσεται και το επεισόδιο με το αεροπλάνο του αεροπόρου μας Ηλιάκη, που έχασε τη ζωή του σε εμπλοκή με τουρκικά αεροπλάνα. Οι «κρουαζιέρες αναψυχής» τουρκικών φρεγατών εντός των χωρικών μας υδάτων. Οι έξοδοι στο Αιγαίο του ωκεανογραφικού σκάφους, υπό την προστασία ελικοπτέρων της γείτονος. Οι απανωτές παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, με αποκορύφωμα αυτήν της 7ης/7/2010 υπεράνω του Αγαθονησίου από 8 μαχητικά αεροπλάνα. Περιελάμβανε μάλιστα και εικονικό βομβαρδισμό αυτού. Οι παρενοχλήσεις των ελικοπτέρων Frontex της Ευρωπαικής Ένωσης, που σκοπό έχουν την αποτροπή της λαθρομετανάστευσης μέσω της Τουρκίας προς τη χώρα μας.
Όλα αυτά και πολλά άλλα περιστατικά, που δεν γνωρίζουμε, καταμαρτυρούν τη ζοφερή κατάσταση στο ελληνικό αρχιπέλαγος. Κάτι που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει μετά την επίσκεψη Ερντογάν στην πατρίδα μας. Δυστυχώς όμως όλα τα παραπάνω γίνονται και μάλιστα σε περίοδο έντονης τουριστικής δραστηριότητας. Αυτό όμως θα πρέπει να μας ανησυχήσει και να μας προβληματίσει πολύ. Γιατί αυτή η πρακτική των σωβινιστών της Άγκυρας βαθαίνει ακόμα περισσότερο την οικονομική κρίση, που βιώνει βαθιά στο πετσί του ο ελληνικός λαός. Αυτήν την πολιτική θα πρέπει, πολύ γρήγορα να αντιμετωπίσουμε, αν θέλουμε πράγματι, ο τουρισμός να συμβάλλει στην ανόρθωση της εθνικής μας οικονομίας.
Το ερώτημα είναι γιατί γινόμαστε δέκτες τέτοιων δυσάρεστων συμπεριφορών στον τόπο μας;
Πού οφείλονται άραγε; Στην αδυναμία του Τούρκου Πρωθυπουργού να επιβάλλει τη δίκαιη και ειρηνική πολιτική του; Ή μήπως η πρακτική αυτή αποτελεί κοινή συνείδηση και των δύο πλευρών;
Το έχουμε γράψει και άλλη φορά, ότι ο Ερντογάν αν θέλει ν’ αλλάξει πράγματι πρόσωπο πρέπει να το κάνει έμπρακτα. Να το δείξει με την ειρηνική πολιτική στο γείτονά του. Σ’ έναν γείτονα που δεν τον ενόχλησε ποτέ. Που σέβεται ουσιαστικά την αξία της ειρήνης. Κάτι τέτοιο, δυστυχώς, μέχρι τώρα δεν μας έδειξε. Αυτό μας κάνει να πιστέψουμε ότι δεν είναι διαλλακτικός, ειρηνικός και φίλος της Ελλάδας, όπως κάποιοι δικοί μας πιστεύουν.
Άρα δεν είναι μόνον το «βαθύ κράτος» εχθρικό στη χώρα μας. Είναι και η κυβέρνηση που επιτρέπει τις προκλήσεις αυτές, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες μας. Είναι και τα δύο μέρη που κινούνται εναντίον μας. Και μάλιστα με απόλυτη σύμπνοια στα ελληνοτουρκικά. Και οι δύο πλευρές είναι μόνιμα σταθερές στις διεκδικήσεις απέναντι στον τόπο μας. Ως προς αυτό δεν δείχνουν καμιά διάθεση υποχώρησης. Κεμαλιστές και κυβέρνηση είναι το ίδιο επικίνδυνοι για την πατρίδα μας. Ακόμα και αν κατανικηθεί η δύναμη του Κεμαλισμού δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν οι μακροχρόνιοι στόχοι της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας. Γιατί και οι δύο παρατάξεις εμφορούνται από την ιδέα του επεκτατισμού. Ονειρεύονται την αναβίωση της «πάλαι ποτέ» μεγάλης Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Με συγκεκριμένα σχέδια εναντίον μας. Τα οποία τηρούν απαρέγκλιτα. Χωρίς τον πρέποντα σεβασμό στις αξίες της φιλίας, της καλής γειτονίας και της ειρήνης.
Γι’ αυτό, λοιπόν, χρειάζεται εγρήγορση. Σύμπνοια και εθνική συνείδηση. Με το βλέμμα και το νου διαρκώς στραμμένο προς τα ανατολικά χερσαία, θαλάσσια και εναέρια σύνορά μας. Έτοιμοι, ανά πάσα στιγμή να τα προασπίσουμε. Και μαζί μ’ αυτά τα ιερά και όσια της φυλής μας. Αυτά που συνθέτουν την άυλη ιδέα της αιώνιας Ελλάδας. Της φιλτάτης πατρίδας μας.
Ας μην εφησυχάζουμε λοιπόν.
