Εσείς που είστε εκεί ψηλά
κοιτάτε λίγο κάτω.
Τη φτώχια την ξεχάσατε
και πιάσαμε τον πάτο.
Δεν θα βρεθεί ένας χριστιανός
να βάλει λίγο τάξη.
Και αυτοί που μας ρημάξανε
στον κάδο να πετάξει.
Βάλανε φόρο στα ποτά
βάλαν και στα τσιγάρα.
Βαρύ φόρο στα καύσιμα
Θα ξαναρθούν τα κάρα.
Ήρθανε πάλι οι φίλοι μας
να βάλουν κι άλλο φόρο.
Αφού μας κόψαν τους μισθούς
μας κόψαν και το δώρο.
Μας αναγγέλλουν τους μισθούς
πάλι τα ίδια λένε.
Οι πιο πολλοί οι Έλληνες
αρχίζουνε και κλαίνε.
Με τη δραχμή που είχαμε
περνούσαμε όλοι φίνα.
Με το ευρώ που φέρανε
ψοφήσαμε στην πείνα.
Τα λαϊκά νοικοκυριά
όπως το παν θα σβήσουν.
Η σύνταξη είναι μικρή
δεν φθάνουν για να ζήσουν.
Οι πιο πολλοί οι Έλληνες
με 700 μόνο ζούνε.
Μα είναι κρίμα κι άδικο
οι νέοι τι θα πούνε;
Ο Έλληνας έχει υπομονή
και σκύβει το κεφάλι.
Μη μάθει τον κορόιδεψες
θα την πληρώσουν άλλοι.
Αυτά δεν φθάνουν για να φας
το φως για να πληρώσεις.
Και το ψωμί απ’ τον φούρναρη
το παίρνεις και με δόσεις.
Μετά θα’ ναι πολύ αργά
μα πώς να τον δαμάσει.
Η φτώχεια δε γιατρεύεται
και ό,τι βρεθεί θα σπάσει.
Μα το ξέρω δεν τους νοιάζει
αν η φτώχεια δάκρυ στάζει.
Η μισή είναι στην πείνα
με 700 κάθε μήνα.
Αφήστε την Ελλάδα μας
εσείς οι κερδοσκόποι.
Φόρο βαρύ της βάλατε
και παν χαμένοι οι κόποι.
Εάν θα σβήσει η Ελλάς
θα σβήσει η Ευρώπη και για σας.
Γεώργιος Βαλαβάνης, Σατιρικός Ποιητής
