Του Νικόλαου Μπέτσιου υποστράτηγου ΕΛ.ΑΣ. ε.α.
Σε περίπου 4 μήνες η ελληνική κοινωνία οδεύει προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές των νέων διευρυμένων Δήμων και των αιρετών Περιφερειών. Αρχίζουν ήδη να «απονέμονται» τα χρίσματα από τους κομματικούς μηχανισμούς προς τους επιλεγμένους -από τους ίδιους μηχανισμούς - ενδιαφερόμενους υποψηφίους, χωρίς βέβαια πάντα να ζητείται ή να λαμβάνεται υπόψη - ακόμη και αν ζητείται - η αβίαστη γνώμη των τοπικών κοινωνιών, αποφασίζοντας έτσι άλλοι για άλλους. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται μέχρι και σήμερα εκπορευόμενο από το παλαιοκομματικό παρελθόν των πελατειακών σχέσεων και ισορροπιών, σχέσεις οι οποίες έβλαψαν σε μεγάλο βαθμό τη χώρα μας, πράγμα το οποίο βιώνουμε σήμερα με τον χειρότερο τρόπο στη καθημερινότητά μας και στο ανασφαλές και αβέβαιο πλέον μέλλον του τόπου και της νέας γενιάς. Οι κομματικοί κομισάριοι - πολλές φορές- ακόμη και σήμερα δείχνουν ότι δεν έχουν κατανοήσει ότι η κατάσταση των πραγμάτων έχει αλλάξει δραματικά και εξακολουθούν να «επιλέγουν» σε μεγάλο βαθμό τους αρεστούς, απονέμοντας είτε «παπικά οφίτσια», είτε «οθωμανικά φιρμάνια», απαξιώνοντας ετσιθελικά τις τοπικές κοινωνίες. Άραγε κατάλαβαν ότι σήμερα με τη δημιουργηθείσα κατάσταση, ο πολίτης έχει αποτινάξει σε πολύ μεγάλο βαθμό τον παλαιό κομματικό του εναγκαλισμό από το κομματικό φέουδο, την κομματική υποταγή και σήμερα αυτός ο ίδιος ο προδομένος πολίτης της κάθε τοπικής κοινωνίας καλείται να πάρει την τύχη στα χέρια του, για το μέλλον της γειτονιάς του, του χωριού του, της πόλης του και της ευρύτερης Περιφέρειάς του. Ο Έλληνας πολίτης κύρια σήμερα με την ιδιαιτερότητα και κρισιμότητα των περιστάσεων, καλείται να αξιολογήσει και να αποφασίσει αυτός ο ίδιος και μόνο για τη μελλοντική διαχείριση του τόπου του, με νέα πρόσωπα άφθαρτα, δυναμικά, ικανά, αποφασισμένα να σπάσουν τις αλυσίδες της εξάρτησης και της φθοράς και να εκφράσουν την αισιοδοξία του μέλλοντος και όχι τον μαρασμό και το «μία από τα ίδια», με αξιοσύνη, ανανέωση και φρεσκάδα ιδεών και υλοποιήσιμων στόχων, με εντιμότητα και προ πάντων ειλικρινή διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς έργου, με μοναδικό γνώμονα και κριτήριο τη διακριτή ευθύνη ότι επιτελούν λειτούργημα και όχι ένα επικερδές επάγγελμα... αποποιούμενοι το υλικό δέλεαρ της εξουσίας που του προσφέρουν απλόχερα οι διάφορες αντιμισθίες κ.α. και να δηλώνουν απροβλημάτιστα το «έσχες», αλλά και το «πόθεν έσχες».
Βέβαια θα πρέπει να επισημανθεί ότι δεν δαιμονοποιούνται τα πολιτικά κόμματα στη Δημοκρατία. Οι υποψήφιοι περιφερειάρχες, δήμαρχοι και σύμβουλοι ασφαλώς και ανήκουν σε πολιτικούς σχηματισμούς, όπως και όλοι οι πολίτες. Απλά τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να συμπλέουν με την ευρεία κοινωνική συναίνεση, να λαμβάνουν καθοριστικά υπόψη τη βούληση της πλειοψηφίας των πολιτών και να μην ενεργούν ερήμην της τοπικής κοινωνίας.
Οι τοπικές κοινωνίες επιβάλλεται «εδώ και τώρα» να αναδείξουν αβίαστα τους αρίστους και όχι τους αρεστούς, αποφασίζοντας οι ίδιες, ως δείγματα υγείας, για το μέλλον τους.
Η λαϊκή θυμοσοφία έχει πει. «Η πόρτα της ευκαιρίας δεν είναι ποτέ κλειδωμένη. Λίγοι όμως μπαίνουν μέσα, επειδή οι περισσότεροι φοβούνται να γυρίσουν το πόμολο». Έφθασε λοιπόν η ώρα οι πολίτες να «γυρίσουν το πόμολο», διαφορετικά ισχύει για όλους οτι «ουδέν λάθος αναγνωρίζεται από την απομάκρυνση εκ του ταμείου»...
