*Του κ. Κων. Γιαννακόπουλου, προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Λάρισας
Απογοητευτική είναι και πάλι η προσπάθεια που επιχειρείται από τα Κόμματα, ακόμα και σήμερα, για την πλήρη χειραγώγηση της Αυτοδιοίκησης, με την απονομή «χρισμάτων» και «στηρίξεων». Παραδοσιακό μεν το φαινόμενο, που ίσως απέδιδε κάποια κομματικά οφέλη στο παρελθόν, αναχρονιστικό και υποτιμητικό όμως για τον πολίτη της σημερινής εποχής. Μιλώντας, φυσικά, για τον χώρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στον οποίο ανήκω και μπορώ να έχω άποψη, χωρίς να θέλω να υπεισέλθω στις διαδικασίες των άλλων κομματικών μηχανισμών, βρισκόμαστε σήμερα μπροστά στο εξής παράδοξο φαινόμενο. Ενώ η εκλογή του νέου Προέδρου, αλλά και όλων των υπολοίπων κομματικών οργάνων, έγινε μέσα από ανοιχτές διαδικασίες με ευρύτατη εκλογική βάση, τα «χρίσματα» και οι «στηρίξεις» δίνονται αποκλειστικά και μόνον από έναν κλειστό ηγετικό πυρήνα. Και διερωτάται ο πολίτης: «Καλά τι έγινε η φωνή και η συμμετοχή της βάσης; Χάθηκαν στο δρόμο προς την Αθήνα; Προς τι όλες αυτές οι εσωκομματικές εκλογικές διαδικασίες που κράτησαν τόσους μήνες;»
Δυστυχώς για όλους μας, για μια ακόμα φορά είμαστε στον ίδιο παρονομαστή. Προφανώς, οι διαχρονικές ευθύνες των κομμάτων που άσκησαν κυβερνητική εξουσία όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν στάθηκαν ικανές να συνετίσουν τους κομματικούς υπευθύνους των Αθηνών, ότι πρέπει να αλλάξουμε πορεία. Με τραγικό αποτέλεσμα, να λειτουργούν ακόμα και σήμερα με την ίδια νοοτροπία και μεθοδολογία του παρελθόντος, που αποτέλεσαν και τις κύριες αιτίες κατάντιας της χώρας μας. Και γι’ αυτό είναι πεπεισμένος πλέον ο κάθε συμπολίτης μας. Το αποδεικνύει άλλωστε καθημερινά με τη γενικότερη απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών, αλλά ειδικότερα με τις κομματικές αποσυσπειρώσεις. Τα μηνύματα που στέλνουν καθημερινά οι πολίτες, οι οποίοι βρίσκονται σήμερα μπροστά στην χειρότερη οικονομική περίοδο της ζωής τους, μάλλον απευθύνονται σε «αυτιά που δεν ακούν». Και η απογοήτευσή τους είναι διπλή. Γιατί, όπου μπόρεσαν να προωθήσουν με την ψήφο τους νέους πολιτικούς, είδαν πολύ γρήγορα και αυτήν τους την ελπίδα να χάνεται, όταν οι νέοι αυτοί αφομοιώθηκαν απ’ το παλαιοσυντηρητικό και αναχρονιστικό κομματικό κατεστημένο. Απ’ το κατεστημένο του παρασκηνίου και των ισορροπιών.
Αντί λοιπόν οι κομματικοί υπεύθυνοι των Αθηνών να «λουφάξουν» σε μια γωνιά και ν’ αφήσουν τις τοπικές κοινωνίες να προτείνουν και να αναδείξουν τους αξιολογότερους για τις επικείμενες εκλογές της Αυτοδιοίκησης, με αναίδεια συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλάζοντας «χρίσματα» και «στηρίξεις», καθημερινά σαν τα πουκάμισα. Με περίσσεια αλαζονεία! Αλήθεια, ποιος τους έδωσε αυτό τον ρόλο; Θεωρώ, πως ήρθε η στιγμή να πάρουν το μάθημά τους. Να θερίσουν τους ανύπαρκτους καρπούς που έσπειραν τόσα χρόνια. Πιστεύω, πως κανένας σοβαρός και ώριμος πολίτης δεν θα τους ακολουθήσει σήμερα σ’ αυτές τις «προκάτ» καταστάσεις που θέλουν να μας λανσάρουν και πάλι. Οι αγωνιώδεις εκκλήσεις για δήθεν κομματική πειθαρχία θα πέσουν αυτή τη φορά στο κενό. Κι αυτό, γιατί δεν μας πείθουν πλέον, ότι ενεργούν για το καλό μας. Τουναντίον, μάλιστα, απέδειξαν περίτρανα το αντίθετο! Γιατί στο τέλος-τέλος, την κομματική πειθαρχία την επικαλείσαι όταν έχεις κόμμα που λειτουργεί δημοκρατικά, αξιοκρατικά, χωρίς «βαρίδια» αλλά κυρίως ανανεωτικά.
