Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΞΕΡΩ πολλούς που είναι έξαλλοι με την αβεβαιότητα που καθημερινά παράγει η έλλειψη σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ… Ξέρω πολλούς επίσης, που νιώθουν τα νεύρα τους να έχουν γίνει κρόσια καθώς βλέπουν τις διαπραγματεύσεις να οδηγούν τη χώρα «στα βράχια» ή σε χρεοκοπία «εν ευρώ», όπως εύστοχα προειδοποιεί ο πρώην υπουργός Αλ. Παπαδόπουλος… Ξέρω ελάχιστους (έως …κανέναν) ωστόσο, που η αγωνία τους για το «πού πάει αυτή η χώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι», να τους οδηγεί στο να νοσταλγούν τον Αντώνη Σαμαρά!...
ΤΟ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ με εμφατικό τρόπο το βράδυ της Τετάρτης, παρακολουθώντας με φίλους τη συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού στο MEGA… Ακόμη κι αν νιώθαμε ότι είχε δίκαιο σε αρκετές από τις επισημάνσεις του για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μας έκανε ούτε για μια στιγμή να νοσταλγήσουμε τη δική του, «υπεύθυνη» κατά τον ίδιο, πολιτική… Όχι, γιατί δεν της αξίζει (σ’ ένα βαθμό τουλάχιστον) ο χαρακτηρισμός της υπεύθυνης, αλλά γιατί ο πρόεδρος της Ν.Δ. οφείλει κάποια στιγμή ν’ απολογηθεί για πολύ περισσότερα – από το πώς διεξήγαγε τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές – πράγματα…
ΠΡΩΤΑ – πρώτα, γιατί έβαλε ο ίδιος το χέρι του, ώστε να διαμορφωθεί το γιγαντιαίο αντιμνημονιακό μέτωπο που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ στην εξουσία… Οι αντιμνημονιακές του κορώνες το 2011 και το πρώτο εξάμηνο του 2012 τον είχαν καταστήσει …«μαύρο πρόβατο» στις συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (η Μέρκελ τον αντιμετώπιζε με σαφώς χειρότερο τρόπο από αυτόν με τον οποίο αντιμετωπίζει σήμερα τον Αλέξη Τσίπρα) και είχαν πείσει τους νεοδημοκράτες ότι ο δρόμος της σωτηρίας της χώρας δεν περνάει από τα μνημόνια που θέλουν να μας επιβάλλουν οι δανειστές για το δικό τους και μόνον συμφέρον… Δικό του δημιούργημα είναι οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες», κόμμα που δημιούργησε η αιφνίδια «κωλοτούμπα» του… Δικό του επίτευγμα είναι η μετακίνηση ψηφοφόρων από τον δεξιό χώρο προς την Αριστερά, καθώς ο αντιμνημονιακός λόγος με τον οποίο τους γαλούχησε ήρθε να «γεφυρώσει» ιδεολογικές διαφορές πολλών δεκαετιών…
ΠΕΡΑ όμως, από τη συμβολή του στη δημιουργία του δεξιού αντιμνημονιακού πολιτικού μορφώματος και στην ενίσχυση του αντιμνημονιακού μετώπου με αγανακτισμένους νεοδημοκράτες, ευθύνεται και για την επίσπευση της ανόδου της Αριστεράς στην εξουσία όσο κανείς άλλος: το 2012 βιάστηκε να «τελειώσει» την κυβέρνηση Παπαδήμου (στην οποία μετείχε) για να μην χάσει την ευκαιρία να κυβερνήσει… Κι όταν «εισέπραξε» το πρώτο «χαστούκι» του εκλογικού σώματος (18,85%) τον Μάιο του 2012, προκάλεσε δεύτερη εκλογική αναμέτρηση για να διεκδικήσει …αυτοδυναμία κι εκτόξευσε τον ΣΥΡΙΖΑ από το 16% στο 27% ! Δικαιούται άραγε, να κατηγορεί σήμερα τον κ. Τσίπρα γιατί χρονοτριβεί και δεν σκέπτεται την οικονομία της χώρας, όταν ο ίδιος δεν δίστασε:
α) να συντομεύσει βιαίως τον βίο μιας κυβέρνησης που έκανε τις πρώτες μεταρρυθμίσεις και
β) να προκαλέσει δυο εκλογικές αναμετρήσεις μόνο και μόνο για να διασφαλίσει καλύτερους όρους στην ικανοποίηση των προσωπικών του φιλοδοξιών;
Δικαιούται επίσης, σήμερα, να κατηγορεί τον κ. Τσίπρα γιατί σκέφτεται τις συνιστώσες πριν κάνει την «κωλοτούμπα», αυτός που έκανε τόσο άκομψα τη δική του «κωλοτούμπα» που δημιούργησε «συνιστώσες» (ΑΝΕΛ, Δημοκρατική Συμμαχία, Μάνος κ.λπ.)) σ’ έναν χώρο που δεν είχε;
ΝΑΙ, αλλά – είναι ο αντίλογος – από την ώρα που έκανε την «κωλοτούμπα» κι εφάρμοσε το μνημόνιο, άσκησε «υπεύθυνη» πολιτική. Αν δεχθούμε, για την οικονομία της συζήτησης, ότι είναι έτσι τα πράγματα, τότε δικαιούται και ο κ. Τσίπρας να έχει την υπομονή μας μέχρι την «κωλοτούμπα» που, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα κάνει κι αυτός… Εν αναμονή μιας δικής του «υπεύθυνης» πολιτικής λοιπόν, στη συνέχεια, θα έπρεπε να τυγχάνει της συμπαραστάσεως αν όχι όλων μας, τουλάχιστον του πρώτου διδάξαντος κ. Σαμαρά…
ΔΕΝ ήταν όμως «υπεύθυνη» η πολιτική του κ. Σαμαρά, ούτε κατ’ αυτόν τον τρόπο… Κι αυτό, γιατί, μετά τις ευρωεκλογές του 2014 έφτιαξε μια κυβέρνηση στην οποία κυριαρχούσαν οι διακινητές του αντιμνημονιακού και κυρίως ΑΝΤΙΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟΥ λόγου και την κρίσιμη στιγμή αρνήθηκε να υπογράψει αυτά που του πρότειναν οι δανειστές και σήμερα εγκαλεί τον κ. Τσίπρα γιατί δεν υπογράφει… Κινδυνολογούσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσει τη χώρα στα βράχια, για να κερδίσει τις εκλογές που ο ίδιος προώρως προκήρυξε, αλλά δεν έκανε τίποτα ώστε – αν πίστευε αυτό που καταλόγιζε στον ΣΥΡΙΖΑ – να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο… Δεν θα μπορούσε π.χ. να ολοκληρώσει την αξιολόγηση ο ίδιος ως τον Μάρτιο που έπρεπε κανονικά να γίνουν οι προεδρικές εκλογές; Πιθανότατα ναι κι ας έχανε πανηγυρικά μετά…Τουλάχιστον, θα διεκδικούσε εύσημα ανιδιοτέλειας διότι έβαλε πάνω από το πολιτικό του συμφέρον, το συμφέρον της χώρας…
ΞΑΦΝΙΚΑ, τώρα, του φταίει ο Κουβέλης… Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε…
