Κύριε Διευθυντά,
ανεγνώσαμεν εις την "Ε" της 4ης Απριλίου 2015 σελ. 10, το άρθρον υπό τον τίτλον "Τα μυστήρια της εορτής του Πάσχα", και υπότιτλον "Ένα αστρονομικό - μαθηματικό πρόβλημα που επηρεάζει τη μεγαλύτερη εορτή των χριστιανοσύνης". Ο ανώνυμος αρθρογράφος ευρισκόμενος ενώπιον του ως άνω "Μυστηρίου και προβλήματος", γράφει εις την ενότηταν "Δύο σφάλματα" παράγραφος 2, ότι "το λάθος (εννοεί την πτώσιν της ισημερίας) είχε φθάσει τις τρεις ημέρες με αποτέλεσμα το 325 μ. Χ. (όταν έγινεν η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος) η εαρινή ισημερία να συμβεί την 21ην Μαρτίου" και ότι "το Πάσχα εις 14.000 έτη θα εορτασθεί κατακαλόκαιρο"!
Επ΄ αυτού ας μας επιτραπεί να σχολιάσωμεν τα εξής:
Ισημερία ονομάζεται το χρονικόν σημείον, κατά το οποίον το 24ωρον χωρίζεται εις δύο ίσα μέρη ανά 12 ώρες η ημέρα και η νύκτα. Εχομεν δε δύο ισημερίας ετησίως, την εαρινήν κατά μήνα Μάρτιον και την φθινοπωρινήν κατά μήνα Σεπτέμβριο.
Ως γνωστόν, ο Θεός κατά την κοσμογονίαν εποίησεν τον κόσμον εις εξ ημέρας. Την 4ην ημέραν εποίησεν τους φωστήρας: Ηλιον και σελήνην, οι οποίοι έκτοτε εξεκίνησαν την πορεία των: "Προς τούτοις ο ήλιος και η σελήνη ετάχθησαν εις επ΄αυτούς, η μεν σελήνη όταν εκτελέση την περιοδεικήν της κίνησιν δώδεκα φοράς εις ενιαυτό, γίνεται, αλλά δια την εντελή συνδρομήν των ωρών έχει ένα μήνα ατελή, καθώς οι Εβραίοι το πάλαι είχον τον χρόνον και οι παλαιότατοι Ελληνες του δε ηλίου ενιαυτός ολόκληρος είναι η αποκατάστασις αυτού εις το σημείον, από το οποίο έκαμε την αρχήν της αυτής κινήσεως" (Μ. Βασίλειος, εις Εξαήμερον).
Η 4η ημέρα της κοσμογονίας, κατά το Ιουλιανόν ημερολόγιον, είναι η 7-8 Μαρτίου. Το ηλιακόν έτος έχει 365 ημέρες και κάθε 4 έτη 366. Οροι αμετάβλητοι.
Λόγω του ότι το έπος "το πάλαι" εμετράτο καρά το σεληνιακόν ημερολόγιον, λόγω αυξομειώσεων της σελήνης, η αρχή εκάστου σεληνιακού έτους κυμαίνεται μεταξύ 7ης Μαρτίου η οποία είναι η αρχή της ανοίξεως, και 4ης Απριλίου.
Ο Προφήτης Μωυσής κατ΄ εντολήν του Θεού διέταξεν όπως ο εορτασμός του Νομικού Πάσχα γίνεται πάντοτε την "τεσσαρεσκαιδεκάτην", το οποίον σημαίνει 14 ολόκληρους ημέρας από την πρώτην ημέραν του νέου σεληνιακού έτους, δηλαδή ούτε κάτω της 7ης Μαρτίου, οπότε η σελήνη λογίζεται χειμερινή, ούτε άνω της 4ης Απριλίου Ιουλιανού ημερολογίου, οπότε είναι θερινή.
Εφ΄ όσον δε η αρχή του σεληνιακού έτους γίνεται εις τα όρια 7 Μαρτίου και 4 Απριλίου η "τεσσαρεσκαιδεκάτη" ή εαρινή πανσέληνος, κατά την οποίαν εορτάζεται το Νομικόν Πάσχα, εκ του οποίου εξαρτάται και το Ορθόδοξον, κυμαίνεται μεταξύ 21ης Μαρτίου και 18 Απριλίου. Φανερόν εκ τούτου ότι η 21η Μαρτίου δεν είναι ημερομηνία της εαρινής ισημερίας, ως κάκιστα γράφεται, αλλά το κατώτατον όριον της "τεσσαρεσκαιδεκάτης".
Εδώ ακριβώς διεπράχθη η μεγαλύτερη απάτη και το μέγα ψεύδος των αιώνων από τους Πάπας της Ρώμης, δηλ. το να ονομασθεί η 21η Μαρτίου ως εαρινή ισημερία αντί της εαρινής πανσελήνου ή, κατά την Αγία Γραφήν "τεσσαρεσκαιδεκάτης".
Το ψεύδος, και η απάτη αυτή είχεν ως αποτέλεσμα την "ανακάλυψιν" του "λάθους" του Ιουλιανού ημερολογίου ότι δήθεν έχανε κάποια δευτερόλεπτα και αυτά συσσωρεύθησαν εις 13 ημέρας, ότι "έπεσε πολύ η ισημερία" και είναι ανάγκη να μεταρρυθμισθεί ("διορθωθεί") το Ιουλιανόν διά να επικρατήσει το νέον Γρηγοριανόν του Πάπα της Ρώμης!
Η απάτη και το ψεύδος δεν έχουν όρια. Λέγουν ότι με την προσθήκην 13 ημερών εις το Ιουλιανόν έφεραν την ισημερίαν εις την 21ης Μαρτίου, εκεί όπου δήθεν "ήτο το 325 μ. Χ. κατά την Α΄ Οικ. Σύνοδον! Εάν όμως το 325 μ.Χ., η ισημερία ήτο την 21ην Μαρτίου, τα όρια της εορτής του Πάσχα δεν θα είχον θεσπισθεί από τους Αγ. 318 Πατέρας μεταξύ 22 Μαρτίου και 25 Απριλίου, αλλά μεταξύ 4 Απριλίου και 8 Μαΐου όπως είναι σήμερον με την προσθήκην των 13 ημερών.Δεν εδίστασαν οι αδίστακτοι, μεταρρυθμισταί να εξισώσουν εαυτούς με τους θεοφόρους Πατέρας ως δήθεν έχοντες την ιδίαν με εκείνους ισημερίαν!!!
Σημειωτέον δε ότι με ισημερίαν 21 Μαρτίου ουδέποτε γίνεται το Αγιον Πάσχα τον μήνα Μάρτιον, την 25ην του οποίου ανέστη ο Χριστός. Εξάλλου, περί των ορίων του Πάσχα μεταξύ 22 Μαρτίου και 25 Απριλίου, βεβαιούμεθα και από τα Ιερά Ευάγγελια τα εμπεριέχοντα τα 35 Πασχάλια. Πού είναι η ανωμαλία του Ιουλιανού ημερολογίου και η δήθεν πτώσις της ισημερίας;
Ιδού και δύο απλά παραδείγματα περί του κατωτάτου και ανωτάτου ορίου της εορτής του Πάσχα.
α) Εάν κατά την 7ην Μαρτίου Ιουλιανού ημερολογίου γίνει νέα σελήνη, η "τεσσαρεσκαιδεκάτη" θα είναι την 24ην Μαρτίου, οπότε θα εορτασθεί το Νομικόν Πάσχα. Εάν δε συμπέσει Σάββατον, την επομένην ημέραν, Κυριακήν 22 Μαρτίου θα εορτασθεί τον Αγιον Πάσχα.
β) Εάν κατά την 4ην Απριλίου τύχη νέα σελήνη, η "τεσσαρεσκαιδεκάτη" ή εαρινή πανσέληνος, θα γίνει την 18ην Απριλίου, και αν αύτη είναι Κυριακή, την επομένην Κυριακήν θα εορταστεί το Ορθόδοξο Πάσχα. Οροι αιώνιοι και αμετάθετοι.
Μετά τιμής
εν Επισκόποις ελάχιστος
ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ Γ.Ο.Χ.
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ
