*Του Γ. Καραβάνα (karavanas1@yahoo.gr)
Το άρθρο γράφεται με αφορμή πρόσφατη εκδήλωση που μετείχα, στα πλαίσια της οποίας τέθηκαν κι ερωτήσεις από το κοινό. Η δική μου εισήγηση (ανάμεσα σε άλλους 4 εισηγητές) επικεντρώθηκε στο θεσμικό πλαίσιο που κάνει την οικονομία μας μη ανταγωνιστική: την γραφειοκρατία, την πολυνομία, την υπερβολική ρύθμιση. Αναφέρθηκα τέλος σε κάποιες τρανταχτές περιπτώσεις πολιτικής κατάχρησης, για να καταλήξω ότι η οικονομία μας θα βελτιωνόταν αν πατάσσονταν η γραφειοκρατία, απλοποιούνταν η νομοθεσία και μειώνονταν το μέγεθος του κράτους. Αυτό το τελευταίο, έγινε αφορμή για την εξής ερώτηση από το κοινό:
«Είναι τελικά μεγάλο το μέγεθος του Δημοσίου στην Ελλάδα; Ο ένας μας λέει ναι, ο άλλος μας λέει όχι, δεν ξέρουμε τι να πιστέψουμε!». Η παρατήρηση ήταν εύλογη. Σπανίως στη χώρα μας δίνονται ξεκάθαρες απαντήσεις, μια και αυτές υποχρεωτικά κάποιους θα ενοχλήσουν. Κι όταν σκοπός σου είναι να είσαι όσο το δυνατόν αρεστός, το τελευταίο που κάνεις είναι να απαντάς ξεκάθαρα. Την ερώτηση ανέλαβε να απαντήσει βουλευτής του νομού, που προφανώς δεν συμμερίζεται τη δική μου άποψη περί αναγκαιότητας μείωσης του δημοσίου. Απάντησε λέγοντας - εν ολίγοις - πως «ο διαχωρισμός ανάμεσα σε κακό δημόσιο και καλούς ιδιώτες είναι λανθασμένος - πως η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να διχάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, απέναντι σ’ ένα πρόβλημα που είναι πολύ πιο πολύπλοκο απ’ ότι παρουσιάζεται». Με την τοποθέτηση αυτή, δύσκολα κανείς διαφωνεί. Σίγουρα όχι εγώ! Θα προσέθετα όμως ότι, «παρότι σωστή, η απάντηση παραμένει ελλιπής, αφού δεν λύνει κανένα πρόβλημα! Αποτελεί μια περιγραφική απάντηση σε ένα ποσοτικό ερώτημα, σαν κι αυτό που τέθηκε στη συζήτηση». Αν κάτι με ενοχλεί γενικώς, δεν είναι το περιεχόμενο της όποιας απάντησης, αλλά ο τρόπος με τον οποίο έχουν γαλουχηθεί να σκέφτονται οι σύγχρονοι έλληνες. Όταν μάλιστα τέτοιου είδους γενικόλογες και στρογγυλεμένες απαντήσεις δίνονται από μέλη του κοινοβουλίου, τίποτα θετικό δεν μπορούμε να περιμένουμε για τη λύση των συγκεκριμένων προβλημάτων μας. Γιατί, για να λύσεις ένα πρόβλημα, πρέπει πρώτα να το μετρήσεις! Πρέπει να κάνεις δηλαδή, αυτό που απεχθάνονται να κάνουν οι περισσότεροι έλληνες βουλευτές. Αντίθετα, οι περισσότεροι επιλέγουν τη γενικότητα και το στρογγύλεμα, προκειμένου να αποφύγουν την πολιτική φθορά, που αναπόφευκτα προκαλούν οι σκληρές αλήθειες.
Να πως θα έπρεπε να μοιάζει η απάντηση, στο παραπάνω ερώτημα: Όταν συγκρίνεται ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων προς τον πληθυσμό της χώρας, η Ελλάδα πράγματι εμφανίζεται ελαφρώς μόνο πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, και κάτω από ευρωπαϊκές χώρες με ιδιαίτερα ευρύ δημόσιο τομέα. Πολλοί χρησιμοποιούν αυτήν τη σύγκριση για να αποφανθούν ότι τελικά, οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο πολλοί. Η σύγκριση αυτή είναι παραπλανητική. Το μείζον δεν είναι ο πληθυσμός της χώρας, αλλά ο αριθμός όσων εργάζονται παράγοντας πλούτο - άρα και φόρους - για να πληρωθούν όσοι αμείβονται από το κράτος. Όχι λοιπόν ολόκληρος ο πληθυσμός, αλλά ο εργασιακά ενεργός πληθυσμός, μείον τους άνεργους και τους συνταξιούχους, είναι αυτός που ενδιαφέρει. Σε αυτή τώρα τη σύγκριση, η χώρα μας αναδεικνύεται μακράν ο πρωταθλητής των κρατικοδίαιτων. Καμία άλλη χώρα της Ε.Ε. (και πολύ λίγες στον κόσμο) δεν έχει τόσο μεγάλο δημόσιο τομέα, ως προς το μέγεθος του ιδιωτικού τομέα που καλείται να τον συντηρήσει.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, το προσωπικό του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ και των ΟΤΑ ανέρχονταν τον Οκτώβριο του 2012 (ημερομηνία τελευταίας σχετικής απογραφής) σε 667.773. Σ’ αυτούς θα πρέπει να προστεθούν άλλοι 215.402 καταγεγραμμένοι υπάλληλοι των νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου του Δημοσίου. Σύνολο: 883.175.
Να μην ξεχάσουμε να προσθέσουμε και τους υπάλληλους των νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου του Δημοσίου, που δεν έχουν αποστείλει ακόμη στοιχεία (αρνούνται). Ουδείς γνωρίζει τον αριθμό τους, αλλά σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων, μιλάμε για οκτακόσιους και πλέον φορείς με άγνωστο αριθμό υπαλλήλων! Συγκρατήστε τους αριθμούς: έχουμε σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, περίπου 900.000 δημοσίους υπαλλήλους, σε οικονομικά ενεργό πληθυσμό 4,7 εκατομμυρίων, εκ των οποίων το 1,5 εκατομμύριο περίπου είναι άνεργοι και τα 2,8 εκατομμύρια συνταξιούχοι. Η αναλογία συνταξιούχων - εργαζομένων έχει πέσει στο 0,85 (βόμβα στα θεμέλια του ασφαλιστικού συστήματος), ενώ το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό έχει φθάσει το 19%. (πηγή:www.capital.gr) Η εξίσωση λοιπόν για την ελληνική οικονομία, με αυτά τα νούμερα δεν μπορεί να λυθεί. Η πικρή αλήθεια είναι λοιπόν ότι, αν δεν μειωθεί το μέγεθος του Δημοσίου, η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.
*Ο Γιώργος Καραβάνας, είναι μέλος της ΔΡΑΣΗΣ και υποψήφιος βουλευτής με το Ποτάμι
