Του Φεραίου Νάνη, δικηγόρου
Ασφαλώς και δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας για την πατρίδα μας, όταν τα δύο πρώτα κόμματα των εκλογών της 6ης Μαΐου 2012 δεν μπορούν να συνεννοηθούν και να οργανώσουν την εξαγγελθείσα τηλεοπτική τους παρουσία (DEBATE) για ενημέρωση του λαού στα κρίσιμα προβλήματα της χώρας και του λαού μας. Όταν όλα τα κόμματα δεν μπορούν να συμφωνήσουν στα στοιχειώδη και σοβαρά ζητήματα του τόπου και το μόνο που διαβάζουμε και βλέπουμε στην τηλεόραση είναι οι αλληλοκατηγορίες για τους υπαίτιους της ανεπίσημης πλην ουσιαστικής πτώχευσης της χώρας και τις λαϊκίστικες και δημαγωγικές κορώνες για έξοδο από τη σημερινή κρίση.
Μόνο κοινά σημεία σύγκλισης και κοινές προτάσεις εξόδου από την πρωτοφανή κρίση, στην οποία βυθίστηκε η χώρα μας, δεν βλέπουμε και δεν διαβάζουμε. Οι αντιμνημονιακοί θεωρούν το μνημόνιο (πρώτο και δεύτερο) ως το μόνο υπαίτιο της πολλαπλής κρίσης, που η χώρα και ο λαός διερχόμαστε, το καταγγέλλουν και υπόσχονται ανόρθωση της οικονομίας και αν ακόμη οι εταίροι και δανειστές μας διακόψουν τη δανειακή σύμβαση και αναγκαστικά θα έχουμε άμεση και άτακτη στάση πληρωμών, οπότε αναγκαστικά θα επανέλθουμε στη δραχμή αδυνατώντας η χώρα να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και να εισαγάγουμε από τις χώρες του εξωτερικού φάρμακα, καύσιμα, τρόφιμα, πρώτες ύλες και άλλα αγαθά πρώτης ανάγκης.
Σ' αυτό τον σοβαρό και πιθανό κίνδυνο για τη χώρα μας, τον οποίο επισημαίνουν όλοι οι ηγέτες της Ευρωζώνης και σοβαροί οικονομολόγοι, οι αντιμνημονιακοί απαντούν ότι οι δανειστές και εταίροι μας μπλοφάρουν και δεν θα το επιχειρήσουν με όποιους τρόπους αυτοί έχουν σχεδιάσει. Αν όμως το επιχειρήσουν, διότι η Ελλάδα δεν τήρησε τις δεσμεύσεις της, τότε ποιο κόμμα και ποιος αρχηγός αναλαμβάνει τον κίνδυνο αυτής της κατάρρευσης και των άμεσων και καταστρεπτικών συνεπειών της όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και στην κοινωνική συνοχή και την ασφάλεια της χώρας;
Η Ελλάδα δεν είναι τσιφλίκι κανενός αντιμνημονιακού και πρέπει όλοι οι πολίτες να προβληματιστούμε σοβαρά πάνω σ' αυτό το ρίσκο. Σπεύδω να διευκρινίσω προς αποφυγή παρεξηγήσεων ότι δεν είμαι υπέρ του μνημονίου, αλλά υπέρ της αλήθειας γιατί η χώρα μας έφτασε σήμερα σ' αυτό το κατάντημα και διασύρεται διεθνώς και ελπίδα εξόδου από την κρίση δεν είναι ορατή. Η Ελλάδα έφτασε σήμερα σ' αυτή την επικίνδυνη κατάσταση, διότι οι περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες, οι συνδικαλιστές και η λεγόμενη πνευματική ηγεσία του τόπου μετά το 1981, που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας το ΠΑΣΟΚ, δεν αντιστάθηκαν στο λαϊκισμό και τη δημαγωγία, στην υπέρμετρη διόγκωση του δημοσίου και των ΔΕΚΟ με τον κομματικό στρατό, που εισήλθε από το παράθυρο σ' αυτές, στη μείωση της παραγωγής και ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, στο ξεχαρβάλωμα της Δημόσιας Διοίκησης, τη διάλυση των Πανεπιστημίων, τα οποία διοικούσαν οι κομματικές νεολαίες και οι απ' αυτές εκλεγόμενοι Πρυτάνεις (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) και τον απίστευτο και υπέρμετρο δανεισμό από την Ε.Ε.
Δεν υπήρχε κανένα μνημόνιο τον Δεκέμβριο του 2008, όταν οι κουκουλοφόροι της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και όχι μόνον έκαψαν την Αθήνα για τον θάνατο του ατυχούς Γρηγορόπουλου και στη συνέχεια ήλθαν με δύο πούλμαν στη Λάρισα και μέσα σε δύο ώρες έκαψαν 32 υποκαταστήματα τραπεζών, το ισόγειο του Δημαρχείου και το υπόγειο του Δικαστικού Μεγάρου. Κανένας δεν τιμωρήθηκε για τα εγκλήματα αυτά και για την ουσιαστική κατάλυση του κράτους και της νομιμότητας. Τα αίτια της παρακμής μας δεν είναι μόνο το μνημόνιο, και κακώς στις εκλογές αυτές αποτελείτο κύριο και μοναδικό κριτήριο της ψήφου μας. Είναι πολλά και πολυσύνθετα και οφείλονται και στις ηγεσίες και τα κόμματά μας αλλά και στον καθένα από μας ατομικά.
Κατανοώ την οργή, την αγανάκτηση και την ψήφο-τιμωρία μεγάλου μέρους των συμπολιτών μας στις εκλογές της 6ης Μαΐου, διότι οι άνεργοι έχασαν τη δουλειά τους και το ψωμί τους, οι νέοι δεν βρίσκουν απασχόληση στην πατρίδα μας και αναγκάζονται να ξενιτευτούν, οι μικρομεσαίοι χάνουν τον ιδρώτα μιας ζωής και οι οικονομικά αδύνατοι δεν αντέχουν τα δυσβάστακτα για τις δυνάμεις τους φορολογικά βάρη. Δεν πληρώνουμε σήμερα μόνο τη δημοσιονομική εξυγίανση του μνημονίου, που ήταν μέχρι ενός ορισμένου σημείου αναγκαία, αφού οι κυβερνήσαντες τη χώρα λόγω ατολμίας και λαϊκισμού δεν κατήρτισαν ελληνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αλλά ένα πολιτικό σύστημα ανίκανο, φαύλο και ανήμπορο να αρθρώσει σύγχρονο και έντιμο πολιτικό λόγο και να εμπνεύσει το λαό για πρόσκαιρες μεν στερήσεις, πλην όμως αναγκαίες για εξυγίανση της οικονομίας, της Διοίκησης, της Υγείας, της παιδείας.
Με το υπάρχον πολιτικό δυναμικό και την μέχρι τώρα συμπεριφορά του οι ελπίδες για άμεση και ισχυρή διακυβέρνηση της χώρας είναι λίγες. Επειδή όμως η χώρα και ο λαός πρέπει να ζήσουν και να ορθοποδήσουν χρειάζεται όλοι οι σκεπτόμενοι και παιδευμένοι Έλληνες να βοηθήσουμε ώστε άμεσα μεν να σχηματισθεί μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας παραμένοντας μέσα στην Ευρωζώνη και το ευρώ και με τη συνέχιση της δανειακής σύμβασης, μακροπρόθεσμα δε να τολμήσουμε ατομικό, οικογενειακό, κοινωνικό και εθνικό επαναπροσδιορισμό, ώστε να πάψουμε να ζούμε με δανεικά, να είμαστε προϊόντα της κρεατομηχανής της παγκοσμιοποίησης, του εύκολου και παράνομου κέρδους, της αδιαφορίας για τα κοινά και τον συνάνθρωπο μας και γενικά θύματα της αριστερής και δεξιάς δημαγωγίας, όπως παρατηρούμε στις παρούσες εκλογές, αλλά σκεπτόμενοι και παιδευμένοι πολίτες με όνειρα και ιδανικά, που μας κληροδότησε η πολιτιστική μας παράδοση. Ναι στη διαμαρτυρία, την καταδίκη και την αγανάκτηση. Ναι όμως και στη λογική, τη σύνεση και την προσγείωση για ασφαλέστερη έξοδο από την κρίση. Προπάντων όμως ΟΧΙ στη δημαγωγία και το λαϊκισμό, που μας οδήγησαν σήμερα στο τέλμα και την καταστροφή.
