Του Γρηγόρη Δασταυρίδη περιφερειακού γραμματέα Θεσσαλίας της Ν.Δ.
«Ουδείς γαρ κολάζει τους αδικούντας προς τούτω τον νουν έχων και τούτου ένεκα, ότι ηδίκησεν, όστις μή ώσπερ θηρίον αλογίστως τιμωρείται... Αποτροπής γουν ένεκα κολάζει».
Ένας λαός που κατατρύχεται από οικονομική αλλά ταυτόχρονα και κυρίως από ηθική κρίση, αν θέλει να θεωρείται και να είναι νοήμων και νουνεχής πρέπει να επιστρέφει στο παρελθόν του ώστε να διδάσκεται από αυτό. Ειδάλλως εκδηλώνει ριζοσπαστικές τάσεις έως ότου να αποκοπεί οριστικά και παντελώς.
Ενστερνιζόμενοι τη διαχρονική αξία των αρχαιοελληνικών ιδεών ας διδαχθούμε από αυτές... Πρώτος λοιπόν ο σοφιστής Πρωταγόρας, στην προσπάθειά του να αποδείξει ότι η ηθική αρετή διδάσκεται, διασαφήνισε την έννοια της τιμωρίας. Στο ομώνυμο πλατωνικό έργο αναφέρει ότι υπάρχουν δύο είδη τιμωρίας, η «τιμωρία» και η «κόλασις».
Η πρώτη (η τιμωρία) εφαρμόζεται «αλογίστως», χωρίς δηλαδή λογική, με το δρών υποκείμενο να λειτουργεί «ώσπερ θηρίον» καθότι η πράξη αποσκοπεί μονάχα στην ευχαρίστηση του αδικηθέντος και ταυτόχρονα τιμωρού. Η δεύτερη (η κόλασις) αποτελεί τη λογική μορφή τιμωρίας με το δρών υποκείμενο να λειτουργεί με διττό στόχο: α) το σωφρονισμό του δράστη και β) τον παραδειγματισμό των υπολοίπων εν δυνάμει δραστών.
Ρητά αναφέρει ότι «κανείς δεν τιμωρεί αυτούς που αδικούν έχοντας το νου του σ’ αυτό και εξαιτίας αυτού επειδή, δηλαδή, αδίκησαν, εκτός αν κάποιος παίρνει εκδίκηση απερίσκεπτα όπως ακριβώς ένα θηρίο. Όποιος όμως τιμωρεί σύμφωνα με τη λογική δεν παίρνει εκδίκηση εξαιτίας του αδικήματος που έχει περάσει, γιατί δεν θα μπορούσε να κάνει να μην είχε γίνει αυτό βέβαια που έγινε αλλά τιμωρεί για το μέλλον, για να μην αδικήσει ξανά ούτε αυτός ο ίδιος, ούτε άλλος που είδε ότι αυτός τιμωρήθηκε. Κι έχοντας αυτό ως τρόπο σκέψης, σκέφτεται ότι η αρετή είναι κάτι που μπορεί να διδαχθεί. Τιμωρεί λοιπόν με στόχο την αποτροπή (του αδικήματος). Αυτή λοιπόν τη γνώμη έχουν όλοι όσοι ακριβώς τιμωρούν και στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή».
Ο λόγος της αναμόχλευσης της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας είναι πασιφανής. Πλήθος συμπολιτών μας στις εκλογές του Μαΐου καταψήφισε ως μορφή και έκφραση διαμαρτυρίας και τιμωρίας το μεν ΠΑ.ΣΟ.Κ. επειδή έφερε το μνημόνιο και το Δ.Ν.Τ. στη χώρα μας, που οδήγησε στην ύφεση, την ανεργία, τις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, το κλείσιμο καταστημάτων και την προ των πυλών χρεοκοπία, τη δε Νέα Δημοκρατία που αναγκάστηκε να ψηφίσει τη δανειακή σύμβαση με τα θετικά και αρνητικά της με σκοπό να βελτιώσει με σταδιακή ανάπτυξη το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων μέσω επαναδιαπραγμάτευσης των όρων αυτής, αλλά και όσους μετείχαν στη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού ως άλλοι ζογκλέρ με ταλέντο στην πολιτική ανακυβίστηση ψηφίζοντας το πρώτο μνημόνιο αλλά επαναστατώντας «στο 90΄» και τέλος επιβράβευσαν την πολιτική αγυρτία και τον λαϊκισμό.
Παρατηρώντας ωστόσο το πολιτικό σκηνικό ακυβερνησίας του τελευταίου μηνός ας ενεργήσουμε στις 17 του Ιουνίου με γνώμονα τη λογική. Αυτό γιατί η αλόγιστη τιμωρία έφερε τα «θηρία στο πολιτικό προσκήνιο». Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι 14.000 ψήφοι στον Κασιδιάρη, το θηρίο δηλαδή το οποίο αφού εξειδικεύτηκε στην τέχνη του «street fighting», τη μετέφερε στην τηλεοπτική πρωινή ζώνη με προπονητικό σάκο στέλεχος άλλου κόμματος, καθώς επίσης και τα μεγάλα ποσοστά σε πολιτικά μορφώματα με παντιέρα την αντιμνημονιακή πολιτική, αλλά πέραν αυτού φληναφήματα και λαϊκίστικες φαμφαρολογίες με μοναδικό ρόλο να θωπεύσουν τον Νεοέλληνα, αντί ενός ρεαλιστικού και εφαρμόσιμου κυβερνητικού προγράμματος.
Συνεπώς έχετε να επιλέξετε: Τον εφιάλτη που κομίζουν όσοι υπόσχονται μονομερή καταγγελία της σύμβασης, τη συνακόλουθη αποπομπή μας από το ευρώ και την ευρωζώνη και την επάνοδο στη δραχμή. Τη νομιμοποίηση όλων ανεξαιρέτως των μεταναστών και την επέκταση του επιδόματος ανεργίας σε όλους τους μετανάστες μέχρι να βρουν δουλειά - την ώρα που στενάζουν οι Έλληνες, την αποστρατικοποίηση της αστυνομίας και του λιμενικού σώματος, την περικοπή των στρατιωτικών δαπανών - κι ας ρισκάρουμε με τους Τούρκους, την αναγνώριση των Σκοπίων ως Μακεδονία, την προστασία της άρνησης στράτευσης, τις λαϊκίστικες και ψεύτικες υποσχέσεις περί προσλήψεων 100.000 νέων δημοσίων υπαλλήλων, περί βασικού μισθού και σύνταξης 1.300 ευρώ μηνιαίως (ή μήπως εννοούν 1.300 δραχμές;). Όλα αυτά δηλαδή που επαγγέλλεται ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ή να στηρίξετε τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας μας και με μέτρα ανάπτυξης, με τη βοήθεια της ευρωπαϊκής ένωσης, να επανακάμψουμε, να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας για νέους και ανέργους, να εξακολουθούν να καταβάλλονται οι μισθοί και οι συντάξεις αλλά και οι επιδοτήσεις και οι αποζημιώσεις, να υπάρχει ασφάλεια στους πολίτες, να αλλάξει η ψυχολογία της αγοράς και να μη κλείσουν άλλα καταστήματα, να βγούμε από την κρίση, όπως διαβεβαιώνει η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
Δεκτό λοιπόν το εκλογικό αποτέλεσμα του Μαΐου. Το μήνυμα ελήφθη. Ωστόσο ας επικρατήσει πλέον η λογική. Ας ήταν η αποπνέουσα λογική κόλασις η μορφή τιμωρίας που επέλεξε το εκλογικό σώμα τον Μάιο. Ο σωφρονισμός των κυβερνώντων θεμιτός αλλά πάντα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικογένειας και του κοινού νομίσματος. Η λογική ψήφος θα προσδώσει τη δύναμη στην κεντροδεξιά παράταξη ώστε η 18η του Ιουνίου να ξημερώσει αν μη τι άλλο με περιορισμό της ανασφάλειας και του αβέβαιου αύριο.
