Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
Η ΣΚΗΝΗ πανομοιότυπη θαρρώ, διαδραματιζόταν μετά από κάθε γιορτινό ή κυριακάτικο τραπέζι στο σπίτι... Όταν τελείωνε το «λουκούλειο» γεύμα κι έμειναν μισογεμάτα τα πιάτα στο τραπέζι, η γιαγιά δυσανασχετούσε που δεν σκούπισαν το πιάτο τα καλοζωισμένα εγγόνια... Και υπό τα συγκαταβατικά χαμόγελα των υπολοίπων, μουρμούριζε «δεν αντέχω να βλέπω τόσο φαγητό πεταμένο στα σκουπίδια... Στην κατοχή δεν είχαμε να φάμε...». Όλα αυτά πριν την «εποχή της αστακομακαρονάδας» που μας οδήγησε στο αδιέξοδο σήμερα. Την εποχή της αρχικής ανόδου του βιοτικού μας επιπέδου, τις δεκαετίες του εβδομήντα και του ογδόντα...
ΜΙΑ παραλλαγή της ίδιας σκηνής εξελισσόταν το βράδυ στην ταβέρνα... Αφού γεμίζαμε το τραπέζι χοληστερίνες κι αλοιφές (μέχρι ο σερβιτόρος ευγενικά να μας επισημάνει «νομίζω πως είναι αρκετά αυτά που παραγγείλατε») στο τέλος με το στομάχι ξεχειλωμένο, κάναμε και το σχετικό χιούμορ: «ε, ρε τι κάναμε και σήμερα!.. Στην Μπιάφρα δεν έχουν να φάνε κι εμείς εδώ αφήνουμε πιάτα ολόκληρα αφάγωτα»!..
ΔΕΝ κάναμε από ανθελληνισμό αυτές τις διαπιστώσεις, αλλά γιατί είχαμε την αίσθηση της υπερβολής που μας χαρακτηρίζει... Η σύγκριση του σήμερα με τις παλαιότερες εποχές είναι μια ασφαλής μέθοδος για να μετράει ο άνθρωπος την πρόοδο... Κι η σύγκριση του βιοτικού του επιπέδου με το βιοτικό επίπεδο άλλων λαών, μια ασφαλής επίσης μέθοδος για να κατανοήσει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται...
ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ, που κάνουμε εμείς κατά κόρον τόσα χρόνια (το να συγκρίνουμε το βιοτικό μας επίπεδο με εκείνο της Μπιάφρα για να δοξάσουμε τον τρόπο με τον οποίο ζούμε) όταν τόλμησε να το κάνει η Κριστίν Λαγκάρντ ορμήσαμε να την κατασπαράξουμε... Ίσως μας πείραξε που μίλησε για τα παιδιά του Νίγηρα και όχι της Μπιάφρα... Ίσως πάλι μας πείραξε η διαπίστωσή της ότι δεν πληρώνουμε φόρους... Αλλά κι αυτό όταν δεν το λέει η Λαγκάρντ, αλλά ο κ. Σταθάκης του ΣΥΡΙΖΑ («θα φορολογήσουμε 600-700.000 νοικοκυριά που φοροδιαφεύγουν συστηματικά τα τελευταία χρόνια») το επιβραβεύουμε... Γιατί ξέρουμε ότι είναι αλήθεια...
ΝΟΜΙΖΩ ότι έχουμε ανάγκη τους «βαρβάρους» για να θυμηθώ τον Καβάφη... Για να θυμώνουμε μαζί τους ακόμα κι όταν επαναλαμβάνουν με άλλα λόγια αυτά που λέμε εμείς... Παραγνωρίζοντας, ότι στην περίπτωση της κ. Λαγκάρντ η αναφορά στα παιδιά του Νίγηρα δεν έχει ακαδημαϊκό χαρακτήρα αλλά πολύ ουσιαστικό... Όσοι παρακολουθούν συστηματικά τον ξένο Τύπο διαπιστώνουν ότι πολλές από τις χώρες που δεν διακρίνονται για τα ανθελληνικά τους αισθήματα, αλλά ενδιαφέρονται για την εξάλειψη των οικονομικών ανισοτήτων του πλανήτη (π.χ. Ινδία) διαμαρτύρονται για την «πρεμούρα» του ΔΝΤ να ενισχύει χώρες με βιοτικό επίπεδο σαν το δικό μας που (παρά την κάθετη πτώση του) θα ζήλευαν πολλοί λαοί σε ολόκληρο τον κόσμο...
