Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Η διερευνητική εντολή δόθηκε πίσω από τον Αντώνη Σαμαρά, όπως αναμενόταν. Τη σκυτάλη παίρνει τώρα ο Αλέξης Τσίπρας, αναζητώντας την υλοποίηση του οράματός του περί κυβερνώσας Αριστεράς. Πόσο πιθανό είναι όμως και αυτό το σενάριο; Μάλλον, απ΄ ό,τι φαίνεται δεν έχει ελπίδες για τους γνωστούς λόγους (βλ. άρνηση ΚΚΕ αλλά και αθροιστικό έλλειμμα) αλλά περισσότερο για το ότι η χώρα δεν είναι έτοιμη για το ενδεχόμενο αυτό.
Και αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει κόσμος που θα το επιθυμούσε, αλλά στο ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι και όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση του ελληνικού χρέους, θα ήθελαν να αποφύγουν πάση θυσία μια κυβέρνηση της αριστεράς. Προς την κατεύθυνση αυτή, καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, από δηλώσεις μέχρι ανακοινώσεις για ακύρωση του ερχομού της τρόικας και κατ΄ επέκταση αναβολή της καταβολής της δανειακής δόσης.
Μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα θα χαλούσε τα σχέδια της χρηματοδότησης και πολύ περισσότερο θα κλυδώνιζε, όπως λένε, την ευρωζώνη, παρά το γεγονός ότι δεν θα διατρανωνόταν το αίσθημα της αποχώρησης από το ευρώ, μιας και η πλειοψηφία των δυνάμεων που θα απάρτιζαν τον αριστερό συνασπισμό θα είχε φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό. Οι δυνάμεις που στηρίζουν το μνημόνιο κινούνται λοιπόν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και καταβάλλεται κάθε δυνατή προσπάθεια παραμονής στο προηγούμενο στάτους.
Στόχος είναι, απ΄ ό,τι φαίνεται ως τώρα η καταφυγή σε νέες εκλογές όπου η συσπείρωση στο δίπολο ΠΑΣΟΚ – ΝΔ θα έφτανε στο απόγειό της, σε αντιδιαστολή με την προηγούμενη κατάσταση που επικρατούσε στο εσωκομματικό πεδίο. Στο ενδεχόμενο νέων εκλογών βασίζουν και τις τελευταίες ελπίδες τους στο ΠΑΣΟΚ, αφού πρώτα ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει τραβήξει το χαλί και αφήνει τον ΣΥΡΙΖΑ να παίξει μπάλα σε σχεδόν άδειο γήπεδο.
Και αυτό γίνεται με τον εξής τρόπο: Στη διερευνητική εντολή Σαμαρά, ο Βενιζέλος υποστηρίζει, χαρακτηριστικά, ότι κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας δεν γίνεται χωρίς το δεύτερο κόμμα. Καλό το τέχνασμα, ε; Το 13% του ΠΑΣΟΚ, όμως, ακόμη και ως ιστορικό χαμηλό, του δίνει πάραυτα τη δυνατότητα για νέα αφετηρία. Το πιστεύουν σοβαρά, απ΄ ό,τι μαθαίνω στην Ιπποκράτους, και η στάση που θα τηρηθεί εφεξής θα είναι εκ του μακρόθεν. Μην ξεχνάμε ότι πριν από σχεδόν τρία χρόνια, τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ ήταν πολύ ψηλά. Περιμένουν λοιπόν τη μελλοντική - σε κυβερνητικό επίπεδο - φθορά του ΣΥΡΙΖΑ, και τη θριαμβευτική επάνοδό τους μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, προβάλλοντας το ρητό ότι «χωρίς ΠΑΣΟΚ δεν γίνεται κυβέρνηση!»).
Με δεδομένο μάλιστα ότι δεν είναι δυνατόν να επαναληφθεί το φαινόμενο του ’89, σενάριο συγκατοίκησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ μετά τις ερχόμενες εκλογές φαντάζει ως αρκετά πιθανό, όσο και αν σύμφωνα με τα ως τώρα δεδομένα δεν προβλέπεται. Από την άλλη, οι προεκλογικές ζυμώσεις και συμμαχίες γίνονται από τώρα, και η προσέγγιση Τσίπρα – Κουβέλη γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Έχουμε λοιπόν μπροστά μας τις νέες εκλογές του Ιουνίου, αν δεν συμβούν κοσμογονικές αλλαγές. Τις νέες εκλογές περιμένουν με αγωνία και οι Ευρωπαίοι εταίροι που ανυπομονούν να δουν ένα αποτέλεσμα που θα παραπέμπει προς τη μνημονιακή κατεύθυνση.
Η πρώτη αντίδραση του ελληνικού λαού πέρασε με τις προχθεσινές εκλογές. Πολλοί στις Βρυξέλλες ποντάρουν στο ξεφούσκωμα του «δεξιού και αριστερού εξστρεμισμού» στην Ελλάδα και την επαναφορά του διπόλου εξουσίας ή τη μόνιμη παρουσία της Αριστεράς στην αξιωματική αντιπολίτευση. Το διάστημα που θα περάσει, λοιπόν, θα είναι κρίσιμο. Αφενός γιατί θα γνωρίσουν για πρώτη φορά από κοντά οι πολίτες τις παραφυάδες της εξτρεμιστικής δεξιάς που μάλλον θα φθαρούν πολύ γρήγορα, καθώς η «μοδάτη» ξενοφοβία θα ξεφουσκώσει λόγω της ξεκαρδιστικής παρουσίας των μελών της Χρυσής Αυγής στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, αλλά πάνω απ΄όλα θα ξεμασκαρευτούν οι ανίερες πολιτικές συμμαχίες που ως τώρα φάνταζαν όνειρο θερινής νυκτός για τους μη πιστεύοντες.
Οι διερευνητικές εντολές, λοιπόν δόθηκαν σε αυτούς που τις ζήτησαν. Εκτός εκτάκτου γεγονότος, η προεκλογική περίοδος άρχισε και οι βολιδοσκοπήσεις έχουν τον πρώτο λόγο. Ένας μήνας μάλλον είναι υπεραρκετός για την κατάληξη του κυβερνητικού σχήματος. Και με δεδομένο ότι η πόλωση θα ανεβάσει το πολιτικό θερμόμετρο και οι αντιμνημονιακές ρήσεις θα μειωθούν σύμφωνα με τις ανάγκες και τις περιστάσεις στην ευρωζώνη, αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον ποιον προσανατολισμό θα έχει τελικά η νέα κυβέρνηση. Τον λόγο έχει εφεξής η κουβέντα για την αναδιάρθρωση του μνημονίου αναφορικά με την κατάληξη και των όποιων συνεργασιών. Γιατί ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός έχει κερδίσει ήδη τη μάχη και το ενδιαφέρον εστιάζεται αποκλειστικά στο κατά πόσο οι εταίροι θα σταθμίσουν τη μνημονιακή προσήλωση της νέας κυβέρνησης για τη συνέχιση του δανεισμού.
