Του Γεωργίου Ντόβα
Δυστυχώς όπως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση έτσι και στις προσεχείς εκλογές ο ψηφοφόρος καλείται να απαντήσει σε διάφορα διλήμματα π.χ. ευρώ ή δραχμή, κυβέρνηση ή ακυβερνησία, μνημόνιο ή όχι, μέσα ή έξω από την Ε.Ε., ανεξέλεγκτη ή ελεγχόμενη χρεοκοπία, εθνική κυριαρχία ή υποταγή κ. ά. Μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα των διλημμάτων ο πολίτης δεν μπορεί να επιλέξει με βεβαιότητα το σίγουρο και αποτελεσματικό.
Όλα αυτά είναι ψευτοδιλήμματα, προκειμένου να εκβιάσουν τις αποφάσεις του λαού προς άγραν ψήφων. Δίλημμα θα πει «δίσημη πρόταση-συλλογισμός με δύο εξίσου αρνητικές ή αβέβαιες λύσεις» «Ετυμολογικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Γ. Μπαμπινιώτη». Αλίμονο για τη χώρα και το λαό αν εκληφθούν ως πραγματικά διλήμματα με την παραπάνω έννοια.
Ελλείψει πειστικών πολιτικών ιδεολογιών, προγραμμάτων και επιχειρημάτων καταφεύγουν σε παραπλανητικές επινοήσεις για συσκότιση και σύγχυση. Όλα τα παλιά κόμματα «ψαρεύουν» σε θολά νερά ελπίζοντας σε καλή ψαριά. Όμως τα «ψάρια» αποφεύγουν τα βρώμικα και θολά νερά κι οι παλιοί «ψαράδες» όσο καλοί κι είναι θα πιάσουν ελάχιστα και μικρά ψάρια. Πολλά και μεγάλα ψάρια θα πιάσουν οι νέοι ψαράδες που ψαρεύουν στα ήσυχα και καθαρά νερά με την προϋπόθεση ότι θα μιλήσουν στο λαό τη γλώσσα της αλήθειας και ο λαός θα τους ακούσει και θα τους κρίνει με νηφαλιότητα εγκαταλείποντας το σαθρό και άρρωστο παρελθόν.
Το παλιό όσο κι αν φτιασιδωθεί έχει μέσα του τη φθορά και δεν πρόκειται να φέρει την ελπίδα και την αισιοδοξία που έχουν ανάγκη η χώρα και ο λαός. Τα περί συνεργείου διάσωσης του κ. Ε. Βενιζέλου είναι για τους αφελείς. Τριάντα χρόνια κυβέρνησαν τη χώρα και δεν άφησαν τίποτα όρθιο και τώρα ζητούν άλλα τόσα και περισσότερα για να την ανορθώσουν. Λένε χωρίς αιδώ ότι είναι το καλύτερο συνεργείο διαχείρισης της κρίσης όσο αυτή διαρκέσει.
Στις προσεχείς εκλογές ο λαός έχει να επιλέξει μεταξύ δύο επιλογών: Η μία είναι να επιβραβεύσει όλα τα κόμματα που ευθύνονται για την τραγική κατάσταση που έχουν οδηγήσει τη χώρα και να δώσει σ’ αυτά την εντολή να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο και η άλλη να τα τιμωρήσει όλα με την ψήφο του παραδειγματικά και να επιλέξει νέα κόμματα και πρόσωπα αξιόπιστα με νέα ιδεολογία και νοοτροπία απαλλαγμένα από δεσμεύσεις και ενοχές του παρελθόντος. Δικαιολογημένα θα ρωτήσει ο αναγνώστης: Είναι εύκολο να αντικατασταθεί σ’ αυτές τις εκλογές το παλιό και χρεοκοπημένο πολιτικό κεφάλαιο της χώρας με νέο; Το ερώτημα θα έπρεπε να είναι: Θα μείνει απαθής, άτολμος και άβουλος ο λαός και θα συνεχίσει να εμπιστεύεται τους ίδιους ανίκανους και ιδιοτελείς πολιτικούς μας;
Θα κρατούσε κάποιος σοβαρός επιχειρηματίας τον διευθύνοντα σύμβουλό του που θα χρεοκοπούσε την επιχείρησή του ή θα έψαχνε να τον αντικαταστήσει το συντομότερο δυνατόν με άλλον; Αν δεν μπορούμε να τους αντικαταστήσουμε αμέσως τουλάχιστον ας δείξουμε ότι δεν τους εμπιστευόμαστε και ψάχνουμε για άλλους έντιμους άφθαρτους, ικανούς και νέους που θα ανατρέψουν το παλιό πολιτικό κατεστημένο των πελατειακών σχέσεων, των ρουσφετιών και των παντός είδους φατριών που λυμαίνονται ανενόχλητοι τον τόπο. Αν συνεχίσουμε να βαδίζουμε ανεύθυνα και με κλειστά μάτια σίγουρα θα βρεθούμε νομοτελειακά στο απόλυτο κενό και τότε θα μεμφόμαστε την κακή μας μοίρα.
