* Του Αρίσταρχου Σδράκα, συνταγματάρχη ε.α.
Σε αυτή την πανάρχαια και δοξασμένη χώρα που λέγεται Ελλάδα, μας δίνεται σήμερα η ευκαιρία να θυμηθούμε και να τιμήσουμε μεγάλες στιγμές της ζωής μας.
Οι λαοί (όπως μας λέγει ένας μεγάλος ιστορικός) που ξεχνούν τους προγόνους τους και την ιστορία που αυτοί δημιούργησαν με αγώνες σκληρούς και θυσίες υπεράνθρωπες, είναι καταδικασμένοι σε αφανισμό. Οι πρόγονοί μας με το αστραφτερό και υπερήφανο βήμα τους, βήμα που στέκει πάντα και που θα είναι αιώνια μνημείο και ναός και παράδειγμα για μας, ξεκίνησαν με το δικό τους μύθο, με τη δική τους παράδοση, που μας οδηγεί από τη ζωή στο μνημείο της ιστορίας.
Σε ένα τέτοιο μνημείο και μ’ ένα τέτοιο βήμα μπροστά, ας σταματήσουμε για λίγο σήμερα ευλαβικά, γιατί είναι μέσα στα τόσα που υπάρχουν, το πιο φωτεινό, το πιο γιγάντιο, το πιο δικό μας, το πιο γνήσια Ελληνικό. Είναι αυτό το μοναδικό και αξεπέραστο που κλείνεται μέσα στους τέσσαρες τούτους ιερούς αριθμούς 1821 που βγαίνουν ολόισα από την αιωνόβια εθνική μας παράδοση - από τα κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά όπως πολύ λαμπρά το είδε ο εθνικός μας ποιητής Σολωμός όταν χαιρετούσε τη λευτεριά « από τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά».
Κι ακόμη θα ήθελα σήμερα, να δούμε για μια ακόμη φορά από την αρχή το πανέμορφο αυτό μνημείο που λέγεται «ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ».
Το «ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ» δεν μπαίνει με κανένα τρόπο στο σχήμα των ταξικών αγώνων. Είναι κίνημα καθαρά εθνικό. Μια φυλή ανώτερη, περήφανη και γενναία που συνεχίζει με την ηρωική της παράδοση της λευτεριάς και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, τσακίζοντας με αγώνα υπεράνθρωπο το ζυγό της σκλαβιάς.
Το «ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ» είναι μια φλόγα που όλα εκείνα τα ατελείωτα χρόνια της σκλαβιάς δεν γνώρισε μήτε μιας στιγμής σβήσιμο. Μια φλόγα αχόρταγη κι ανίκητη που τέσσερις αιώνες τρεφόταν με αγώνες και θυσίες από τη πρώτη μέρα, που οι εχθροί πάτησαν την ιερή τούτη γη μας μέχρι το λαμπερό μεσουράνημα στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας κει που ο Δεσπότης Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης κι αδέλφωσε θρησκεία, πατρίδα και πίστη και λευτεριά, στην πιο ιερή γιορτή των αιώνων. Έτσι ας δούμε σήμερα το 1821, γιατί πιστεύω απόλυτα αντικρίζοντας ξέχωρη και μόνη τούτη την κορφή της πάλης και της δόξας, συχνά ξεχνούμε το βαθύ το αιματοποτισμένο θέμελο, που πάνω του πυργωμένη η κορφή λαμποκοπάει, και συχνά μιλούμε για 400 χρόνια σκλαβιάς, σαν να ήταν 400 χρόνια πολέμου κι ανελέητου αγώνα. Σαν να μην ήταν τέσσαρις αιώνες ατελείωτοι που οι Έλληνες μήτε μια και μόνη στιγμή δεν έσκυψαν βουβοί και δούλοι το κεφάλι. Χρόνια που μήτε νύχτα μήτε μέρα δε σταμάτησε ο πόλεμος, όσο για να ατσαλωθεί το γένος.
Να γιγαντώσει η θέληση κι η δύναμη του. Να φθάσει η ώρα η κρίσιμη για το μεγάλο χτύπημα το τελευταίο και αποφασιστικό. Λευτεριά ή θάνατος ορκιζόταν τα Ελληνόπουλα μπροστά στην αγία εικόνα του Ευαγγελισμού και ζητούσαν την ευλογία της μάνας του Θεού μας. Γυρνώντας πίσω στα χρόνια του «ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ» θα βρούμε τα αμέτρητα και δοξασμένα σκαλοπάτια, αυτά που ένα –ένα ανέβαιναν οι ανδρειωμένοι στήθος με στήθος, πολεμώντας κι ανοίγοντας βήμα με βήμα τον ατελείωτο δρόμο. Και στρώνοντάς τα το καθένα με τα κορμιά τους οι πρώτοι, να ανέβουν πάνω τους πατώντας οι σύντροφοι τους πιο ψηλά, ολοένα ψηλότερα, να φθάσουν στην κορφή, στο μεγάλο σηκωμό της 25ης Μαρτίου.
Κι έτσι θωρώντας το ένα απίστευτο λαμπάδιασμα ψυχής και κορμιών, που 400 χρόνια φώτιζε της Λευτεριάς το δρόμο και με μιας ξεσπώντας σε ουρανόφταστη φλόγα, ξεπέρασε τον ίδιο τον εαυτό του. Έτσι βλέποντας το 21, σαν υπέρλαμπρο τέρμα της ακομμάτιαστης συνέχειας, θα νιώσουμε περισσότερο το αληθινό του μεγαλείο κι ίσως μετρήσουμε πιο άξια την απροσμέτρητη ομορφιά του, την αιώνια σημασία του, που δεν προσαρμόστηκε ποτέ στην υλική πραγματικότητα της βάρβαρης κυριαρχίας.
Το 1821 είναι απόλυτο. Εμπνευσμένο από την αρχή ως το τέλος από ιδέα καθολική, ολοκληρωμένο στο νου και στη συνείδηση του λαού, τέλειο σαν σύλληψη νοήματος και σκοπού. Από την πρώτη στιγμή, χάραξε απαρέγκλιτη την προκαθορισμένη τροχιά του σε θαυμαστό μετέωρο. Είναι κίνημα και επανάσταση μοναδικό στην ιστορία των λαών της γης.
Η Ελλάδα δεν είναι μονάχα μια παλιά δόξα. Δεν είναι μια ιερή μνήμη, όπου θυμόμαστε το θαύμα, δοξάζουμε το Θεό και τιμούμε τους προγόνους μας. Η Ελλάδα είναι μια αδιάκοπη ζωή, μια ακατάπαυστη πάλη, μια αέναη δράση πάνω σε τούτη τη γη, που την ποτίζουν αίματα μαρτύρων της πίστης και ηρώων της πατρίδας.
Σ' αυτό το θαύμα το μοναδικό κι ανεπανάληπτο και τόσο γνήσιο Ελληνικό, ας προσφέρουμε σήμερα, γονατιστοί, το θυμίαμα του θαυμασμού και της λατρείας μας, στις μεγάλες μορφές, που κίνησαν την κοσμοϊστορική επανάσταση του 21. Γιατί περιφρόνησαν την έχθρα της Ευρώπης, γιατί δεν φοβήθηκαν την απομόνωσή τους, ούτε τους δείλιασε ο μικρός αριθμός του πληθυσμού, ούτε λογάριασαν την έλλειψη των υλικών μέσων, ούτε δώσανε προσοχή στις συμβουλές των «φρονίμων», αλλά πίστεψαν τυφλά και υπέροχα στη θαυματουργό δύναμη της Ελληνικής ψυχής. Η πραγματικότητα τους δικαίωσε με το λαμπρότερο τρόπο.
Αφού είμαστε απόγονοι τέτοιων αθανάτων προγόνων και γνήσια τέκνα ένδοξης πατρίδας ας είμαστε άρρηκτα ενωμένοι όλοι οι Έλληνες για να αντιμετωπίσουμε εκείνους οι οποίοι επιθυμούν και επιδιώκουν να βλάψουν τα εθνικά μας συμφέροντα και «αν είναι να πεθάνομε για την Ελλάδα, θεία είναι η δάφνη, μια φορά κανείς πεθαίνει» κατά τον ποιητή.
Κι ας θυμηθούμε πως η αθάνατη τούτη γη που πατούμε, η ελεύθερη Ελλάδα είναι η Αθάνατη Ελλάδα του «Ε Ι Κ Ο Σ Ι Ε Ν Α».
