Από τη στιγμή που εμφανίστηκαν τα πρώτα σύννεφα της οικονομικής κρίσης, ο ιατρικός κόσμος πήρε καταγγελτική θέση για τις αρνητικές συνέπειες που θα προκύψουν στην ιατρική περίθαλψη, εντός και εκτός των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, εξαιτίας της δραστικής περικοπής των πιστώσεων.
Επίσης, αρνητικές επιπτώσεις επήλθαν και στις αμοιβές των γιατρών και λόγω των μεταρρυθμίσεων στην υγειονομική περίθαλψη.
Μεταρρυθμίσεις που περιορίζουν σπατάλες... Σπατάλες που στο παρελθόν άδειαζαν τα ασφαλιστικά ταμεία!
Κατά καιρούς ακούμε για σκάνδαλα είτε ως «φακελάκια», είτε ως υπερσυνταγογράφηση, είτε ως συνταγοπλαστογράφηση κ.λπ. Και, εκτός του ότι δεν υπήρχε πολιτική βούληση για να ερευνηθούν, δεν υπήρξε και ευαισθησία από τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο, ώστε να προστατευτεί η τιμή και η υπόληψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των γιατρών, με αποτέλεσμα «μια αλεπού κολοβή, όλες οι αλεπούδες κολοβές». Γιατί το κοινό δεν διακρίνει διαφορά μεταξύ γιατροί (κάποιοι) και οι γιατροί (όλοι).
Ωστόσο, όλα αυτά μας έχουν κάνει «άνοσους» μέχρι που ξέσπασε το «τσουνάμι» των τυφλών της Ζακύνθου και της Φλώρινας, του τυφλού αλλά και ικανού να οδηγεί αυτοκίνητο, τη βιομηχανία παραγωγής συνταγών που έστησε κάποιος γιατρός, τους χιλιάδες επιδοτούμενους - μαϊμούδες αναπήρους με ιατρικές γνωματεύσεις κ.λπ.
Σκάνδαλα που συγκλόνισαν το πανελλήνιο και μόνο τον Π.Ι.Σ. άφησαν αδιάφορο. Έχουν περάσει τόσες μέρες και «άκρα του τάφου σιωπή!».
Αυτή η σιωπή δίνει δικαίωμα στον κάθε πολίτη να υποθέσει πως ο Π.Ι.Σ. ενδιαφέρεται (λες και είναι κοινό σωματείο) να προστατεύει τα στενά οικονομικά συμφέροντα των γιατρών από το να προστατεύει από τον διασυρμό τους διάκονους της ιατρικής επιστήμης, τους φίλους αγγέλους του πάσχοντος, τους τηρητές του όρκου του Ιπποκράτη.
Σπύρος Χαλικιάς
