Του κ. Κώστα Γιαννούλα
Το θέμα των συγχωνεύσεων σχολείων δεν προέκυψε ξαφνικά. Απασχολεί την εκπαιδευτική κοινότητα και εφαρμόζεται επιλεκτικά εδώ και αρκετά χρόνια εξαιτίας, κυρίως, της αστυφιλίας και της ερημοποίησης της υπαίθρου αλλά και της προσπάθειας εκ μέρους των υπευθύνων να απολαμβάνουν επί ίσοις όροις τα παρεχόμενα παιδευτικά αγαθά όλα τα Ελληνόπουλα.
Οι συγχωνεύσεις, ωστόσο, από μόνες τους και ξεκομμένες απ΄ το εκπαιδευτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, κατά την άποψή μου, δεν λένε τίποτε και ενδεχομένως πολλαπλασιάζουν αντί να επιλύουν προβλήματα, ενώ μπορούν να αποτελέσουν χρήσιμο εργαλείο, αν ενταχθούν σ΄ ένα συνολικό σχεδιασμό αναβάθμισης και ποιοτικής βελτίωσης της εκπαίδευσης και πάντα σε συνδυασμό με την επίλυση του στεγαστικού προβλήματος αλλά και την αντιμετώπιση της αστυφιλίας.
Πέρυσι και φέτος φούντωσαν πιο πολύ εξαιτίας του «Καλλικράτη», ο οποίος, δυστυχώς, επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί πρόχειρα και για λόγους, κυρίως, εξοικονόμησης χρημάτων, γεγονός που επηρέασε κι αυτές, μια που μέχρι τώρα κινήθηκαν στην ίδια λογική, με τους αρμόδιους να επιμένουν στη συγχώνευση μικρών σχολείων χωριών είτε με κεφαλοχώρια είτε με μη αστικά ή αστικά κέντρα.
Στο Δήμο Λαρισαίων π.χ. αγνόησαν οι αρμόδιοι της Εκπαίδευσης το γεγονός ότι οι συνοικίες Αγίου Γεωργίου και Τούμπας αντιμετωπίζουν έντονα προβλήματα σχολικής στέγης, παρόλο που μαθητές και γονείς ειδικά του 7ου Γυμνασίου – Λυκειακών τάξεων κατεβαίνουν τα τελευταία χρόνια αλλά και φέτος στους δρόμους, για να το θυμίζουν.
Δεν έλαβαν υπόψη τους ότι προγραμματίζεται τον ερχόμενο Σεπτέμβριο η μεταστέγαση του 15ου Γυμνασίου απ΄ την Ανθίμου Γαζή στο νέο διδακτήριο της Νέας Πολιτείας, οπότε λίαν προσεχώς θα αδειάσουν στο κέντρο της πόλης αίθουσες και μπορούν να δοθούν στο 1ο Γυμνάσιο, που στεγάζεται στο ίδιο κτίριο, παίρνοντας μαθητές από γειτονικά σχολεία της πόλης με πάρα πολλούς μαθητές.
Δεν έλαβαν, επίσης, υπόψη τους ότι υπάρχουν στην πόλη της Λάρισας σχολεία-μαμούθ, που όχι μόνο δεν μπορούν να δεχθούν άλλους μαθητές αλλά και ασφυκτιούν, αφού ορισμένα ξεπερνούν τους 450-500 μαθητές και δεν κουμαντάρονται εύκολα ότι την ίδια ώρα υπάρχουν σχολεία με πολύ λιγότερους μαθητές, ικανά να αποσυμφορίσουν διπλανά` ότι υπάρχουν πολλά διδακτήρια της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, στα οποία στεγάζονται πάνω από ένα σχολεία της ίδιας βαθμίδας, μ΄ ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εύρυθμη λειτουργία τους και την εξοικονόμηση χώρων.
Γι΄ αυτό και κρίνονται επιεικώς απαράδεκτες οι εισηγήσεις-προτάσεις των προϊσταμένων της Δευτεροβάθμιας και Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, του μεν πρώτου γιατί εισηγείται να μη γίνει καμία μεταβολή και να διατηρηθεί η κατάσταση λειτουργίας των σχολείων ως έχει, του δε δεύτερου εξαιτίας της προχειρότητας και αποσπασματικότητας με την οποία αντιμετωπίζει την κατάσταση αρκούμενος σε κάποιες συγχωνεύσεις σχολείων χωριών χωρίς μελέτη και προοπτική για το αύριο.
Αυτοί, άλλωστε, ήταν και οι λόγοι για τους οποίους η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας του Δήμου Λαρισαίων, αλλά και ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο απέρριψε τις προτάσεις για τις συγχωνεύσεις σχολείων και πρότεινε να προχωρήσουν άμεσα οι αρμόδιοι σε νέα χωροταξική ανακατανομή του μαθητικού δυναμικού και στην κατάρτιση ολοκληρωμένου προγράμματος κατασκευής νέων αιθουσών, όπου κρίνεται αναγκαίο, και ιδιαίτερα στις συνοικίες Αγίου Γεωργίου και Τούμπας, προκειμένου να αντιμετωπισθούν τα χρονίζοντα στεγαστικά και όχι μόνο προβλήματα των σχολείων μας.
Αντιλαμβάνομαι ότι όλα αυτά σκοντάφτουν σε πιθανό περίσσευμα κι άλλων εκπαιδευτικών, στους δικαιολογημένους φόβους τους για το μέλλον της εργασίας τους και στην έλλειψη κονδυλίων, αλλά οι αλήθειες πρέπει να λέγονται και ανάλογα να πράττουμε, αν πραγματικά επιθυμούμε την ουσιαστική αναβάθμιση της Εκπαίδευσης.
