Του Κων. Ι. Παπακωνσταντίνου
«Αγαθού Ηγεμόνος αρετή εστίν,
Ευδαίμονας ποιείν ών αν ηγείται»
Τα βήματα του Γ. Παπανδρέου (Γ.Α.Π.) τον οδηγούν τις μέρες τούτες, σε μια πορεία δύσβατη, αλλά και οδυνηρή. Ο Γ.Α.Π. αν δεν είχε αυτό το όνομα, δεν θα γινόταν καν πολιτικός, πολλώ δε μάλλον πρωθυπουργός της χώρας μας. Στερείται των χαρακτηριστικών εκείνων, που κοσμούν έναν ηγέτη. Κατάφερε να έχει απέναντί του τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, αλλά και των φίλων και συντρόφων του. Μοναδικός ηγέτης, που μέσα σε μια διετία κατάφερε να καταστρέψει μια χώρα. Η Ιστορία θα έχει πολλά να πει γι’ αυτόν τον ελλιπή πολιτικό.
Κατά τη διάρκεια, που διακυβέρνησε τη χώρα, έκανε τόσα ολισθήματα και αδέξιους χειρισμούς ή μάλλον δεν έκανε το δέον, ώστε να εξοργίσει τους άμοιρους Έλληνες, οι οποίοι σκληρά δοκιμάζουν τα φρικτά αποτελέσματα της καταφανούς ανικανότητάς του. Εξόργισε μάλιστα και τους Ευρωπαίους συνομιλητές τόσο, ώστε να τον χαρακτηρίζουν απαξιωτικά. Με χαρακτηρισμούς μειωτικούς για έναν αρχηγό Κράτους. Τον είπαν τρελό, ανακόλουθο, συναισθηματικά προβληματικό, κουτοπόνηρο κ.ά. Για τη φούσκα του δημοψηφίσματος, την απραξία του σε κρίσιμες ώρες, την αδυναμία να τηρήσει τη συμπεφωνημένα, τη διελκυστίνδα με την Τρόικα να την ξεγελά κάθε φορά.
Δυστυχώς αυτά διδάχθηκε ο Γ.Α.Π. παιδιόθεν, αλλά και ανδρούμενος, σ’ ένα κόμμα, όπου πρυτάνευε ο λαϊκισμός, η αβελτηρία, ο αμοραλισμός, η ανευθυνότητα. Όλες οι αποφάσεις του διέψευσαν και βεβήλωσαν τις άλλοτε διακηρυγμένες ιδέες του περί φιλολαϊκών και σοσιαλιστικών αρχών.
Όταν ήταν στην αντιπολίτευση, τα ίδια ολισθήματα διέπραττε. Κατέβαινε συνακολουθούμενους από τους Φωτόπουλους και Κολλάτους σε οργανωμένα συλλαλητήρια των εξαχρειωμένων συνδικαλιστικών κεκρακτών του. Όταν ο άλλος ολίγιστος, ο ράθυμος Καραμανλής του ζητούσε συναίνεση, ο Γ.Α.Π. την αρνείτο. Την επικαλείτο όμως ως πρωθυπουργός. Ή όταν εκείνος του διεκτραγωδούσε τον δημοσιονομικό μας κατήφορο ο ΓΑΠ έλεγε, πως λεφτά υπάρχουν.
Όταν όμως για κακή μας τύχη ξεγελαστήκαμε και τον ψηφίσαμε με συντριπτική διαφορά από τη Ν.Δ. απέδειξε περίτρανα πως στερείται στόφας ηγέτου.
Απέδειξε, πως δεν ήταν ρήτορας. Δεν γνώριζε την ελληνική γλώσσα, με αποτέλεσμα να τον διακωμωδούν. Δεν διέθετε πολιτική ευφυΐα. Ούτε καν ευφυΐα. Ανίκανος να επιλέξει ικανούς συνεργάτες. Το μυαλό του ανθρώπου αυτού είναι χαοτικό. Ασχολήθηκε με φούμαρα και σοσιαλιστικά τερτίπια. Μακριά από την πραγματικότητα. Ακόμα και τώρα που η χώρα μας χάνεται, αυτός πήγε στην Κόστα Ρίκα, να τους διδάξει πώς σώζεται μια οικονομία. Αντί να πάρει ριζικά μέτρα σε κρίσιμες καταστάσεις, αυτός αλώνιζε τις ευρωπαϊκές αυλές, διασύροντας τη χώρα μας. Κι όταν ερχόταν το τσουνάμι, τρομοκρατημένος (μήπως και καθοδηγημένος) μας παρέδωσε άνευ όρων στο ΔΝΤ και στις ληστρικές δαγκάνες των Τραπεζών.
Έκαμε μια υπερτροφική Κυβέρνηση, με ένα τσούρμο αδαών Υπουργών δεδομένης ανικανότητας για την αντιμετώπιση κρίσιμων καταστάσεων. Άπειρους και ανίδεους. Αλαζόνες και προκλητικούς (Πάγκαλος).
Φτηνιάρηδες και άσημους (Ξενογιαννακοπούλου-Γεννηματά). Παράξενα μειράκια με σακίδια στην πλάτη και σπορτέξ, να μπουκάρουν στο Κοινοβούλιο, το ναό της Δημοκρατίας. Επαιρόμενοι και πολυπράγμονες. Αποφάσεις αυτοαναιρούμενες, έξαλλες παιδαριώδεις. Η φοροδιαφυγή, η ανεργία, τα κλειστά επαγγέλματα, όλα να λιμνάζουν τραγικά. Ο ΓΑΠ κατέστρεψε τη χώρα. Άπλωσε παντού την απόγνωση και την οργή.
Η εξουσία όμως είναι άτεγκτη. Τον άξιο και χαρισματικό τον αναδεικνύει. Τον ολίγιστον όμως και τον ελλιπή, τον εξευτελίζει, τον γελοιοποιεί, τον διαπομπεύει. Ο ΓΑΠ δεν έχει ούτε την ευαισθησία, να ζητήσει μια συγγνώμη, για τον τραγέλαφο, που προκάλεσε. Δικαίως η Ιστορία θα τον θέσει στο περιθώριο, στο χρονοντούλαπό της.
Αυτός είναι ο ανεπαρκής ΓΑΠ. Ανήκει σε μια από τις κατηγορίες, που μακαρίζει ο Ιησούς στην επί του Όρους ομιλία του. Και είχε το θράσος, να γαντζωθεί και πάλι στην εξουσία. Άραγε θα βρεθούν ανόητοι ή αμνήμονες μαζοχιστές να δώσουν άφεση αμαρτιών σ’ έναν πολιτικό δεδηλωμένης ανεπάρκειας; Αν γίνει κάτι τέτοιο, που δεν είναι και απίθανο, θ’ αποτελέσει τρανή απόδειξη της επιπολαιότητας των ψηφοφόρων, αλλά και κόλαφος, για τα πολιτικά μας ήθη. Ένα όμως είναι βέβαιον, ότι στον τόπο τούτο, που είδε τόσα και τόσα δεν ξαναπέρασε πολιτικός, που να προκαλέσει τόση ζημιά, πόνο και απελπισία.
