Η εύστοχη ρήση του λαού μας «κάλλιο αργά παρά ποτέ» επαληθεύεται απόλυτα με το ιστορικό γεγονός της τιμής του μεγάλου μας ήρωα και αρχηγού του ένδοξου μηχανικού του Ολύμπου Αντώνη Αγγελούλη (Βρατσάνου).
Τα αποκαλυπτήρια της προτομής του, έγιναν από φίλους του και παλιούς συναγωνιστές του και πλέον κοσμεί το μουσείο της Εθνικής Αντιστάσεως της Λάρισας, πόλη της καταγωγής του μεγαλύτερου μπουρλοτιέρη, όχι μόνο της χώρας μας, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης! Και τούτο διαπιστώνεται από τις εντυπωσιακές επιτυχίες του μηχανικού Ολύμπου, τις οποίες αναγνωρίζουν όλοι οι λαοί των Βαλκανίων, αλλά και της ευρύτερης Ευρώπης.
Ολες αυτές τις τολμηρές όντως επιτυχίες του ήρωα Αντώνη Βρατσάνου και των παλικαριών του, τις διαπιστώνει κάθε Ελληνας διαβάζοντας το ένα και μοναδικό βιβλίο του, που ο ίδιος εξέδωσε, αμέσως μετά την απελευθέρωση, το οποίο φέρει τον τίτλο: «Βροντάει ο Ολυμπος». Και παροτρύνουμε τους εναπομείναντες συντρόφους του, όπως με μέριμνά τους προβούν στην επανέκδοσή του, δεδομένου ότι σήμερα δεν υπάρχει ούτε ένα τεύχος στα βιβλιοπωλείο της χώρας μας.
Χαρακτηρίζουμε στον τίτλο μας την τιμή αυτή που οι σύντροφοι του Αντώνη Βρατσάνου πραγματοποίησαν στη Λάρισα, επίκαιρη γιατί ακριβώς συμπίπτει με την περίοδο της μεγαλύτερης επιχείρησης που έγινε από το μηχανικό Ολύμπου, εναντίον των δυνάμεων του άξονος. Πρόκειται για την ανατίναξη της 53ης γερμανικής αμαξοστοιχίας στα στενά της Κοιλάδας των Τεμπών, που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 450 στρατιωτών και αξιωματικών, καθώς και έναν στρατηγό με όλο το επιτελείο του.
Όμως για να γίνει αυτή η επιχείρηση, που η επιτυχία της άφησε άφωνη όλη την Ευρώπη, προηγήθηκαν κάποιες ριψοκίνδυνες διεργασίες ανάμεσα στο επιτελείο του Αντώνη Βρατσάνου και των οργανώσεων της περιοχής. Όλα τα χωριά του Ολύμπου και του Κισσάβου, ήταν την περίοδο της κατοχής ξεσηκωμένα, και καθολικά σχεδόν οργανωμένα στον εφεδρικό ΕΛΑΣ, στην ΕΠΟΝ καθώς και στο κυρίαρχο σ’ όλη τη χώρα ΕΑΜ.
Τον σημαντικότερο όμως ρόλο, κυρίως λόγω της γεωγραφικής της θέσης, είχαν να διαδραματίσουν οι οργανώσεις της Ιτέας, αφού η απόσταση από τις γερμανικές εγκαταστάσεις τη χώριζαν μόνο 700 μέτρα. Αυτό βοηθούσε τον Αντώνη Βρατσάνο με το επιτελείο του να παρακολουθούν από κοντά τις κινήσεις του εχθρού και να καταστρώνουν λεπτομερώς τα σχέδιά τους.
Σπουδαίο προς τούτο ρόλο, έπαιξαν και οι ντόπιοι νέοι του χωριού, που για διάφορους λόγους είχαν απαρατήρητες προσβάσεις σε καίριες θέσεις των κατακτητών. Αυτόν τον πολύ ριψοκίνδυνο ρόλο ανέλαβαν να φέρουν σε πέρας ο υπεύθυνος της ΕΠΟΝ Ιτιάς Γιώργος Δούλος, στο σπίτι του οποίου ήταν εγκατεστημένο το επιτελείο του Βρατσάνου, μαζί με την πανέμορφη τότε παιδούλα Τζένη Αριανούτσου, κόρη του αρχιεργάτη των σιδηροδρομικών γραμμών της περιοχής. Εξίσου όμως σπουδαίο ρόλο διαδραμάτισαν και οι υπάλληλοι του σταθμού Τεμπών Θανάσης Σιαφάκας, Κώστας Κορομηλάς και Ηρακλής Κυζηρίδης, όλοι τους οργανωμένοι στον εφεδρικό ΕΛΑΣ.
Λέγεται μάλιστα από παλιούς συναγωνιστές του πως ο αείμνηστος πλέον Αντώνης Βρατσάνος, θέλοντας να διερευνήσει την επακριβή θέση που θα μπορούσε να γίνει η ριψοκίνδυνη επιχείρηση, δανείστηκε τη στολή του κλειδούχου του σταθμού Τεμπών Θανάση Σιαφάκα, την οποία αφού φόρεσε επιβιβάστηκε κάποιας επιβατικής αμαξοστοιχίας ως υπηρεσιακός υπάλληλος προκειμένου περνώντας από την Κοιλάδα των Τεμπών να επιλέξει τον κατάλληλο τόπο που παρείχε όλες τις πιθανότητες επιτυχίας της επιχείρησης.
Καταρτίστηκε λοιπόν, κατόπιν ο προγραμματισμός του σαμποτάζ και στον καθένα ανατέθηκε ο ρόλος που έπρεπε να ακολουθήσει. Οι Γερμανοί προκειμένου να διαφυλάξουν το έμψυχο υλικό τους δρομολογούσαν παραπλανητικές κενές αμαξοστοιχίες, ώστε αν οι αντάρτες προκαλούσαν το όποιο σαμποτάζ, να μην είχαν ανθρώπινες απώλειες. Αυτό το γνώριζε ο Βρατσάνος και ανέθεσε στον υπάλληλο Σιαφάκα, να δώσει το ακριβές σύνθημα, μόλις η επανδρωμένη αμαξοστοιχία περάσει από τον σταθμό.
Σε μικρή απόσταση από το σταθμό και στη θέση νταμάρι βρίσκονταν ο ΕΠΟΝίτης Γιώργος Δούλος, ο οποίος με τη σειρά του θα μετέδιδε το σύνθημα, στην ίδια ακριβώς ορατή ευθεία που βρίσκονταν ο Αντώνης Βρατσάνος με τους ηρωικούς άνδρες του, οι οποίοι ήδη είχαν ετοιμάσει με κάθε λεπτομέρεια το σαμποτάζ. Αυτό έγινε ύστερα από μεγάλες καθυστερήσεις ένεκα των κακών καιρικών συνθηκών. Όμως η ώρα έφθασε και όλα έγιναν όπως ακριβώς σχεδιάστηκαν.
Μόλις η επανδρωμένη αμαξοστοιχία περνάει από το σταθμό, ο κλειδούχος Σιαφάκας με τον υπηρεσιακό φανό του δίνει το σύνθημα προς τον αναμένοντα στο ανενεργό νταμάρι Γιώργο Δούλο, ο οποίος με τη σειρά του το μεταδίδει στον καιροφυλακτούντα στον τόπο της επιχείρησης Αντώνη Βρατσάνο.
Σε λίγο μια εκθαμβωτική λάμψη και μια ταυτόχρονη τρομοκρατική έκρηξη, σήκωσε όλη την περιοχή στο πόδι. Αποτέλεσμα αυτής της έκρηξης ήταν να πεταχτεί όλη η αμαξοστοιχία στον Πηνειό και μαζί της να παρασύρει 450 επίλεκτους Γερμανούς αξιωματικούς και στρατιώτες, μαζί με έναν στρατηγό με το επιτελείο του.
Επί πολλές μετά μέρες τα μέσα ενημέρωσης όλου του πλανήτη μετέδιδαν τα κατορθώματα του μηχανικού Ολύμπου, που δόξασαν την πατρίδα και έκαναν όλους τους Ελληνες περήφανους.
Τότε το ημερολόγιο έγραφε: 23 Φεβρουαρίου 1944. Αυτή την Πέμπτη πάλι γράφει: 23 Φεβρουαρίου 2012, που σημαίνει ότι πέρασαν από τότε 68 ολόκληρα χρόνια. Χρόνια δύσκολα για την πατρίδα μας. Ο λαός μας όμως ποτέ δεν ξεχνά τους ηρωικούς αγώνες του Αντώνη Βρατσάνου και των παλικαριών του!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡ. ΔΟΥΛΟΣ
Συνταξιούχος Τύπου
