Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
Η Βουλή ψήφισε προχθές την Κυριακή τη «δανειακή σύμβαση» της τρόικας η οποία δεσμεύει το λαό για τα επόμενα πενήντα και περισσότερα χρόνια, κανείς δεν ξέρει πόσα ακριβώς. Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, η Βουλή ψήφισε με την σκέψη... να μην την ψηφίσει.
Να ποιο είναι το σκεπτικό του παραλογισμού της Βουλής, όπως το διατύπωσε στο λόγο του ο κ. Αντ. Σαμαράς, πρόεδρος τους κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Ο κ. Σαμαράς σκέφτηκε ως εξής προκειμένου να ψηφίσει η Βουλή: Επειδή η Βουλή δεν εκπροσωπεί το λαό (και δεν έχει εντολή να ψηφίσει τη δανειακή σύμβαση) για τους λόγους τούτους ψηφίζει τη δανειακή σύμβαση. «Ναί σε όλα!».
Οι βουλευτές που ψήφισαν τη δανειακή σύμβαση, ψήφισαν τη δανειακή σύμβαση εν γνώσει τους ότι δεν εκπροσωπούν παρά μόνον τον εαυτό τους. Από τους λόγους τους στη Βουλή φαίνεται εξάλλου ότι συγχέουν την πτώχευση («φτώχευση» την αποκάλεσε ο κ. πρωθυπουργός) με τη φτώχεια και το χάος.
Η πτώχευση είναι νομικός θεσμός ο οποίος προβλέπει υποχρεώσεις και δικαιώματα σ’ αυτόν που πτωχεύει, που δηλώνει αδυναμία πληρωμής του χρέους. Το ότι η Ελλάδα δηλώνει αδυναμία πληρωμής του χρέους αποδεικνύεται από το γεγονός ότι δανείζεται όχι για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, αλλά για να πληρωθεί το χρέος.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς συνταγματολόγος ή νομομαθής για να γνωρίζει ότι η απόφαση της Βουλής την οποία έλαβαν βουλευτές, οι οποίοι εν γνώσει τους δεν εκπροσωπούν το λαό είναι νομικά ανυπόστατη.
Η Εκκλησία μπορεί να γίνει ο πρωτοπόρος στον αγώνα για την αποκατάσταση της νομιμότητας στην πατρίδα μας; Η Εκκλησία έχει ως πρότυπο τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό! Η ηθική και υλική εξόντωση του ελληνικού λαού αφήνει άραγε ασυγκίνητο τον φιλεύσπλαχνο Ιησού;
Ο Ιησούς αρνήθηκε πράγματι να επέμβει όταν κάποιοι του ζήτησαν να τους λύσει την αστική διαφορά που είχαν μεταξύ τους. «Ποιος με διόρισε δικαστή σας» τους είπε. Αλλά δεν έμεινε ασυγκίνητος μπροστά στον πάσχοντα άνθρωπο. «Ο Ιησούς ιάτο πάντας», λέει το Ευαγγέλιο. Ο Ιησούς θεράπευε όλους τους αρρώστους που του έφερναν μπροστά του. Θεράπευε πρώτα την ψυχή και κατόπιν το σώμα.
Οι Έλληνες ως σύνολο πάσχουν σωματικά και ψυχικά. Ότι πάσχουν ψυχικά ενδεικτική είναι η προχθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή η οποία θυμίζει το στίχο του δημοτικού τραγουδιού «τρία πουλάκια κάθονταν». Με τη σημερινή πνευματική κατάπτωση στη χώρα μας και με την απειλούμενη ηθική, οικονομική, κοινωνική εξαθλίωση οι αρρώστιες αυξάνονται αλματωδώς και οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού (γέροι, άρρωστοι, ανήμποροι, παιδιά ) οδηγούνται στον γκρεμό. Η γενική κατάθλιψη απειλεί την ελληνική κοινωνία. Η Εκκλησία είναι σε θέση να συμβάλλει πρώτον στην ανακούφιση των φτωχών, όπως ήδη το κάνει εν μέρει με τα συσσίτια
και δεύτερον να βοηθήσει να μη διαλυθεί η ελληνική κοινωνία. Η συμβολή της είναι υλική και ηθική.
Η Εκκλησία υπό μια φωτισμένη διοίκηση θα λάβει υπόψη της ότι η απειλούμενη κοινωνική εξέγερση και η διάλυση της κοινωνίας και η αναρχία που μπορεί να προκαλέσει δημιουργεί το καθήκον της Εκκλησίας για μια ακόμα μεγαλύτερη συμβολή από τη σημερινή. Πρέπει η Εκκλησία να κινητοποιήσει την Ενορία. Μέσω της Ενορίας θα βοηθήσει τόσο στη θεραπεία των υλικών αναγκών (τρόφιμα, φάρμακα κ.α.) όσο και στην ενότητα του λαού.
Το σχέδιο της Εκκλησίας θα μπορούσε να ονομαστεί Απογραφή του Δυναμικού των κατοίκων της Ενορίας. Αυτό σημαίνει ότι η Ενορία έχει αυτοκατανόηση ως σύνολο. Καμιά οικογένεια δεν θα στερηθεί τα αναγκαία και σε καμιά οικογένεια δεν θα αχρηστεύονται. Και το σπουδαιότερο, κανένας δεν θα νιώθει εγκαταλειμμένος στην τύχη του.
Αν δεν γίνει αυτό δε χρειάζεται πολύ μυαλό για να δεις τι θα συμβεί, όταν πολλές οικογένειες δεν θα μπορέσουν να συντηρήσουν τα μέλη της. Όση ανάγκη έχουν οι φτωχοί που τους λείπουν τα αναγκαία, άλλη τόση ανάγκη έχουν οι εύποροι, που τους περισσεύουν. Η Εκκλησία με τις ενορίες της πρέπει να ενεργήσει ώστε να μη φοβάται κανείς την πείνα. Άλλωστε η Εκκλησία φέρνει την καλή αγγελία να μη φοβάται κανείς παρά μόνο την απομάκρυνση από το Θεό και την κοινωνική διάλυση την οποία προκαλεί.
« Ο Θεός εκ Θαιμάν ήξει
και ο άγιος εξ όρους κατασκίου δασέος»
Πού είναι τώρα η Θαιμάν , πόλις κειμένη ανατολικά της Εδέμ, στην οποία οι κάτοικοι φημίζονταν για τη σοφία τους; Που είναι η δια Χριστόν ενεργητικότητα αυτού του λαού; Η Εκκλησία πρέπει να κάνει απογραφή του δυναμικού της σε κάθε ενορία. «Κύριος ο Θεός δύναμίς μου». «Εξήλθες εις σωτηρίαν του λαού σου»!
