Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Η Ελλάδα και η κοινωνία της υφίστανται και θα το υφίστανται για πολλά χρόνια, το «μαρτύριο της σταγόνας» – μέτρα επί μέτρων κάθε τρίμηνο, νέα μέτρα, νέες περικοπές, νέα επαχθή βάρη, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, ύφεση, φτώχεια, πείνα και συνεχής περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας.
Όσο κι αν κάποιοι εκ των πολιτικών μας ηγετών ξιφουλκούν κατά του νεοφιλελευθερισμού, τον οποίον, όμως, εφάρμοσαν στην πράξη, όσο κι αν κάποιοι άλλοι λένε πως «το παλεύουν» για το καλό της κοινωνίας, ή προχωρούν σε οβιδιακές μεταμορφώσεις (λέγοντας άλλα τη μία μέρα και άλλα την άλλη) ή υπόσχονται (με μεταφυσικό τρόπο) λύσεις ανέφικτες, λύσεις που αφορούν μίαν «άλλη ζωή» και μίαν άλλη κοινωνία που τώρα δεν είναι υπάρχει, είναι βέβαιο ότι ψεύδονται ασυστόλως.
Όμως, δύο ακόμη πράγματα θεωρούνται εξίσου βέβαια - το πρώτο είναι πως ουδέποτε έγινε διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας και το δεύτερο είναι ότι πίσω από το πειραματόζωο Ελλάδα και τους Έλληνες πολίτες, παίζονται και παιχνίδια γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων.
Οι στηρίζοντες την κυβέρνηση πολιτικοί αρχηγοί δεν διαπραγματεύονται με την Τρόικα, αλλά με τα κομματικά τους ακροατήρια, στη δε πράξη δέχονται (όσο και αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν) να τους εξευτελίζουν οι υπάλληλοι των δανειστών μας, αυτοί οι, με κατεβασμένα και ξινισμένα τα μούτρα, τύποι, που πηγαινοέρχονται μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου, κομματικών γραφείων και Υπουργείων.
Αλήθεια οι πολιτικοί μας ηγέτες γιατί ξαφνιάστηκαν όταν το Βερολίνο ζήτησε να αναλάβει Ευρωπαίος επίτροπος – μπάστακας την εποπτεία των δημοσιονομικών μας, όταν γνωρίζουν ότι αφ’ ης στιγμής υπεγράφη το πρώτο Μνημόνιο, η χώρα ετέθη υπό κηδεμονία και σε καθεστώς περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας;
Αλήθεια, τι διαπραγματεύονται ότι είναι δημοσίως παραδεκτό πως οι εκπρόσωποι των δανειστών μας εκβιάζουν ανοικτά (και θέτουν τελεσίγραφα) καθημερινώς δε, όπως η Λερναία Ύδρα, εγείρουν και νέες αξιώσεις, βασισμένες στην ίδια αποτυχημένη συνταγή, που έχει οδηγήσει την Ελλάδα και την κοινωνία της στο φαύλο κύκλο της υφέσεως και ανέχειας;
Αλήθεια δεν έχουν αντιληφθεί (ή προσποιούνται ότι δεν το πράττουν) πως τα πειραματόζωα του νεοφιλελευθερισμού (για να δουν τις αντοχές τους και να εφαρμόσουν κι αλλού τις αποτυχημένες συνταγές τους) οι Έλληνες πολίτες περπατούν με το κεφάλι σκυμμένο και θα εκραγούν;
Ο λαλίστατος αρχηγός του ΛΑΟΣ, ο οποίος μπαινοβγαίνει στην κυβέρνηση, καταψηφίζει μέτρα για τα οποία έχει συμφωνήσει, φοβάται «επανάσταση» στη χώρα, που θα εξαπλωθεί στην Ευρώπη (την οποία κατηγορεί ότι σπρώχνει την Ελλάδα στον κομμουνισμό...) αν και λησμόνησε πως οι ηγέτες της εγχώριας Αριστεράς (οι δυνάμεις της οποίας αθροιστικά, με βάση τις δημοσκοπήσεις, μπορεί και να αγγίξουν το 40% του εκλογικού σώματος) έχουν επιλέξει την περιχαράκωση και τη, μεταξύ τους, ασυνεννοησία, προκειμένου να κρατήσουν τα μαγαζάκια τους.
Την ίδια, όμως, στιγμή, είναι, εξίσου, βέβαιο ότι περί την οικονομική κρίση και τα παρεπόμενά της, εξελίσσονται και γεωπολιτικά παιχνίδια: Το Βερολίνο προωθεί μεθοδικά, με δορυφόρους του, όπως την Ολλανδία και την Αυστρία, μία νέα γερμανική κατοχή στην Ευρώπη, το δε Κρεμλίνο προσπαθεί να μπει σφήνα, τόσο στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, όσο και στο ελληνικό οικονομικό και κοινωνικό (και όχι μόνο) δράμα.
Ειδικότερα, το Κρεμλίνο, για τους δικούς του γεωστρατηγικούς λόγους (πουλά, άλλωστε, όπλα στη Συρία, ύψους πολλών δισ. ευρώ και διατηρεί στρατιωτική βάση στην Ταρσό) άσκησε το δικαίωμα του βέτο στον ΟΗΕ (μαζί με την Κίνα) στις όποιες, έξωθεν υπαγορευόμενες, διεργασίες στη Δαμασκό, για την ανατροπή του αιμοσταγούς καθεστώτος Άσσαντ, ο δε Βλαντίμιρ Πούτιν, μετά τη γνωστή παρέμβασή του στην υπόθεση του Βατοπεδίου, παρενέβη για δεύτερη φορά στα ελληνικά τεκταινόμενα.
Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με, μη διαψευσθείσα, μαρτυρία του ομογενή βουλευτή της Ρωσικής Δούμας Ιβάν Σαββίδη, ο κ. Πούτιν είχε προτείνει στο Γ. Α. Παπανδρέου δανειοδότηση, με ευνοϊκούς όρους, για την Ελλάδα, ύψους 25 δισ. ευρώ, αλλά ο τότε πρωθυπουργός περί άλλα τύρβαζε (έχοντας να υλοποιήσει άλλους και άλλων σχεδιασμούς) είχε δε πράξει το ίδιο, τορπιλίζοντας το έργο του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρουπόλεως και τα όποια δειλά ανοίγματα του Κώστα Καραμανλή προς τη Μόσχα.
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, σημερινός πρωθυπουργός της Ρωσίας και πιθανότατα επόμενος Πρόεδρός της (έχει ήδη διατελέσει Πρόεδρος της Ρωσίας για μία οκταετία στο πρόσφατο παρελθόν) μιλώντας σε οικονομικό φόρουμ «Ρωσία 2012» στη Μόσχα, περιέγραψε με σαφήνεια την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα, λέγοντας σαφώς ότι η χώρα τελεί υπό εποπτεία.
«Η Ελλάδα στερήθηκε τεχνητά της δυνατότητας να εξυγιάνει την οικονομία της», δήλωσε, καθώς «της στέρησαν τη δυνατότητα να υποτιμήσει το εθνικό της νόμισμα, γιατί δεν έχει εθνικό νόμισμα, της στέρησαν τη δυνατότητα αύξησης της ρευστότητας, εφόσον δεν διαθέτει δικό της κέντρο έκδοσης χρήματος».
Ακόμη επεσήμανε ότι από το εξωτερικό δεν υπήρξε κάποια αποτελεσματική οικονομική βοήθεια (δηλαδή τόνισε ευθέως την τοκογλυφική συμπεριφορά της Τρόικας, αλλά και την έλλειψη διαπραγματεύσεως εκ μέρους της χώρας) και πρόσθεσε ότι «η μόνη επιλογή που έμεινε στην Ελλάδα είναι η απευθείας μείωση των κοινωνικών δαπανών».
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν σημείωσε ότι «είναι αδύνατη η αύξηση της ανταγωνιστικότητας χωρίς επενδύσεις» και βεβαίως τα έβαλε ευθέως κατά της κυβερνήσεως Παπανδρέου: «Ευθύνεται η κυβέρνηση, το κόμμα που κέρδισε τις εκλογές»
«Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί κανείς ότι ο κ. Πούτιν απευθύνεται ευθέως στο δημόσιο αίσθημα του μέσου έλληνα, που αντιμετωπίζει τη «λύση σωτηρίας», την οποία προωθεί η Τρόικα, ως διαδικασία εξαθλιώσεως των πολιτών της χώρας, στη συντριπτική τους πλειονότητα. Ένα εσωτερικό θέμα της ΕΕ προσλαμβάνει σταδιακά γεωπολιτικές διαστάσεις», εκτιμά ο έμπειρος και παλαιός διπλωματικός συντάκτης Κώστας Ιορδανίδης στην «Καθημερινή», ο οποίος, παρά ταύτα, αφού σημειώνει ότι ουδείς γνωρίζει έως ποιο σημείο ο κ. Πούτιν είναι διατεθειμένος να συνεχίσει την παρέμβασή του, επισημαίνει:
«Αλλά επειδή η Ρωσία είναι η μεγαλύτερη ορθόδοξη χώρα και επειδή ο ψυχισμός των Ελλήνων παραμένει αναλλοίωτος, παρά τις προσπάθειες των πάσης φύσεως εκσυγχρονιστών, με επικεφαλής μία ελίτ που σταδιακώς απαξιώνεται, η σύνεση επιβάλλει τη λαϊκή επίκληση «ο Θεός ας βάλει το χέρι του»».
Εκτός, όμως, από το Θεό, είναι επιτακτική ανάγκη η Ελλάδα και η κοινωνία της να αφυπνιστούν και να βρουν τον Ηρακλή, ο οποίος θα σκοτώσει τη Λερναία Ύδρα και θα καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου.
