Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Πρέπει επιτέλους να δούμε από την αρχή και για να μην ψαχνόμαστε συνέχεια, τι μοντέλο Ενόπλων Δυνάμεων θέλουμε και τι χρειαζόμαστε, για τη χώρα μας και μόνο τότε και μακριά, από τις πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες και τοπικισμούς, θα μπορέσουμε, με άνεση και ησυχία, να οργανώσουμε αυτές, με τρόπο, που να εξασφαλίζουν όχι μόνο τις αμυντικές μας ανάγκες, αλλά παράλληλα να αποτελούν και αυτές, παράγοντα ισχύος και σταθερότητας της περιοχής.
Συγκεκριμένα πρέπει να διαφοροποιηθεί, η αυτοτέλεια και η ανεξαρτησία και των τριών κλάδων των ΕΔ και να εισαχθεί επιτέλους σε αυτές, η ενιαία Διοίκηση και έλεγχος, όπως συμβαίνει σε όλους τους προηγούμενους και σύγχρονους Στρατούς του κόσμου. Με αυτόν τον τρόπο και τα τρία Γενικά Επιτελεία, θα υπαχθούν στο Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ) και όχι απ’ ευθείας στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας (ΥΠΕΘΑ) όπως γίνεται μέχρι σήμερα.
Επομένως ο σημερινός ρόλος των ΓΕΕΘΑ, θα μετατραπεί αμέσως από συντονιστικός, που είναι σήμερα, σε ένα καθαρά εκτελεστικό όργανο, που δεν θα συντονίζει μόνο, τους τρεις κλάδους των ΕΔ, Διοικητικά και Επιχειρησιακά, αλλά θα διοικεί αυτούς, πλήρως σε όλη τους, την έκταση και την ιεραρχία κάθετα και οριζόντια. Ο δε Αρχηγός του ΓΕΕΘΑ θα πρέπει, από τον καιρό της ειρήνης, να περιβληθεί με όλες εκείνες τις αρμοδιότητες, που θα έχει εν καιρώ πολέμου, για να μπορεί έτσι, ως μελλοντικός Αρχιστράτηγος να προετοιμάζει αυτές, να είναι ικανές να δράσουν αποτελεσματικά, εάν κάποτε πράγμα, που απεύχομαι απαιτηθεί (πόλεμος).
Κάτω από τα τρία Γενικά Επιτελεία (Στρατού – Ναυτικού – Αεροπορίας) θα πρέπει να καταργηθούν όλοι οι υφιστάμενοι σήμερα μεγάλοι σχηματισμοί και διοικητικοί μηχανισμοί, οι οποίοι θεωρούνται εκ των πραγμάτων ξεπερασμένοι και παλιάς κοπής. Στις θέσεις τους, να δημιουργηθούν με συγχωνεύσεις κατά κλάδο, μικρών σχηματισμών και διοικήσεων άλλοι διαφορετικής κλίμακας και σύνθεσης, πιο ευέλικτοι και απλοί στη διοίκηση και λήψη των αποφάσεων, αναλόγου μεγέθους σχηματισμοί, και διοικήσεις, υπαγόμενοι απ’ ευθείας, στα μητρικά επιτελεία, χωρίς ενδιάμεσα άλλα επίπεδα διοίκησης. π.χ. Δεν βλέπω απολύτως κανέναν λόγο οι Στρατιωτικές Διοικήσεις των Νήσων του Αιγαίου, επιπέδου Μεραρχιών και Ταξιαρχών, να μην υπάγονται απ’ ευθείας στο ΓΕΣ, αλλά στην ΑΣΔΕΝ, η οποία απλώς και εν καιρώ ειρήνης και περισσότερο, εν καιρώ πολέμου, κάνει τον διαμεσολαβητή και μόνο και τίποτε περισσότερο. Συνεπώς τι τη θέλουμε την ΑΣΔΕΝ; Τα Ίμια τίποτα δεν μας δίδαξαν;
Στη συνέχεια θα πρέπει να γίνει και στους τρεις κλάδους των ΕΔ, αλλά και διακλαδικά, συγχώνευση ομοειδών ή παρεμφερών Μονάδων και Υπηρεσιών, με ενιαία διοίκηση και συστέγαση και κατάργηση, συγχρόνως πολλών, εν υπνώσει και εν επιστρατεύσει στρατιωτικών σχηματισμών και λοιπών οργανισμών και άχρηστων Στρατοπέδων, που είναι εκ των πραγμάτων ξεπερασμένοι και δεν αναγκαιούν πλέον να υπάρχουν στις Ε.Δ.
Θα πρέπει να γίνει ριζική αναδιάρθρωση και βαθιά τομή σε όλους τους τομείς και σε όλα τα κλιμάκια Διοίκησης και από μηδενική βάση, ο υπολογισμός των οργανικών θέσεων των βαθμοφόρων, με δραστική μείωση του αριθμού των Στρατηγών (Αντιστρατήγων – Υποστρατήγων – Ταξιαρχών και αντίστοιχων), που σήμερα αντιστοιχούν σε οροφή 670.000 και άνω ανδρών, σε πρώτη φάση τουλάχιστον στο 50%. Όσο λιγότεροι Στρατηγοί κινούνται στους διαδρόμους των επιτελείων και μεγάλων σχηματισμών, τόσο το καλύτερο για τις ΕΔ.
Ο βαθμός έχει την αξία και προσδίδει το ανάλογο κύρος, όταν δίδεται στον φέροντα, όταν πρέπει, όπως πρέπει και κάτω από πολύ αυστηρές κρίσεις και αξιολογήσεις και όχι με τόση ευκολία και απλοχεριά, όπως δυστυχώς συμβαίνει κατά κόρον μέχρι σήμερα, γι’ αυτό πρέπει αμέσως, να αλλάξει. Ταξίαρχος πρέπει να γίνεται ένας στους πέντε Συνταγματάρχες, και στους βαθμούς του Ταξιάρχου, Υποστράτηγου και Αντιστράτηγου, να παραμένουν τουλάχιστον για τρία χρόνια, σε κάθε θέση και βαθμό, για να μη θεωρεί τον εαυτό του, πρόσκαιρο και ευάλωτο, αλλά ως στέλεχος μακράς πνοής και διάρκειας. Σήμερα έχουμε ένα Στρατηγό (Α/ΓΕΕΘΑ), δεκαοκτώ Αντιστρατήγους, πάνω από ενενήντα Υποστρατήγους, και ουκ έστιν αριθμός Ταξιαρχών και στους τρεις κλάδους των ΕΔ.
Να διαχωρισθεί τελείως το βαθμολόγιο από το μισθολόγιο, όπως τούτο ισχύει σήμερα. Τρανό παράδειγμα είναι το θεσμικό πλαίσιο, που διέπει τη φιλοσοφία των μισθολογικών παραγωγών στις ΕΔ. Με τους Νόμους 2838/2000 και 3016/2002, θεσπίζονται με απλοχεριά, μισθολογικές προαγωγές, μέχρι και έξι κλιμάκια, χωρίς καμία απολύτως αξιολόγηση των ουσιαστικών και τυπικών προσόντων, αλλά με γνώμονα και κριτήριο μόνο την πραγματική στρατιωτική υπηρεσία και τίποτε άλλο, με αποτέλεσμα και συνέπεια αυτών, να ενθαρρύνεται, θα έλεγα η ήσσονα προσπάθεια, να επιβραβεύεται η νωχέλεια και η αδιαφορία, να καταργείται ουσιαστικά η ιεραρχία, να απαξιώνονται τελείως οι βαθμοί, να υπονομεύεται η πειθαρχία και να δημιουργούνται έτσι διάφορες αρνητικές αγκυλώσεις και παρενέργειες, με αυτό το ισοπεδωτικό καθεστώς, που ισχύει σήμερα στις αμοιβές των Στρατιωτικών. Οι νόμοι αυτοί είναι στην κυριολεξία νάρκη και βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια των ΕΔ. Είναι δύσκολο να το αντιληφθεί αυτό η στρατιωτική μας ηγεσία;
Ο κομματισμός, που πέρασε και αυτός ως οδοστρωτήρας, στους κόλπους των ΕΔ και παρά την ύφεση, που τελευταία παρατηρείται σε αυτές, εντούτοις όμως δεν έχει ακόμα ξεριζωθεί παντελώς, αλλά εξακολουθεί όμως να ελλοχεύει και να υφέρπει, έστω και αδυνατισμένος. Καθήκον και χρέος των Κυβερνώντων και των κομμάτων είναι να αφήσουν τον κομματισμό έξω και μακράν των στρατοπέδων ώστε να εμπεδωθεί στους αξ/κούς και σε όλα τα στελέχη, την πίστη ότι η διαδρομή και η εξέλιξη ενός εκάστου, θα είναι απόρροια του ζήλου, της αξιοσύνης, του ενδιαφέροντος και της αφοσίωσης για την υπηρεσία και μόνον και όχι από άλλους εξωγενείς παράγοντες. Δεν πάει άλλο. Αυτό πρέπει επιτέλους να σταματήσει, γιατί βλάπτει σοβαρά την ΕΔ και την πατρίδα μας.
Το ΥΠΕΘΑ θα πρέπει και αυτό να αναδιοργανωθεί, να συρρικνωθεί και να μετατραπεί, σε ένα πολύ μικρό ευέλικτο Υπουργείο, με καθαρά συντονιστικό και εποπτικό όργανο και να πάψει να λειτουργεί, ως θηλιά στο λαιμό των ΕΔ και να υπεισέρχεται στη Διοίκηση τούτων, όπως στις μεταθέσεις, στις τοποθετήσεις και στις προαγωγές, ιδιαίτερα των ανωτάτων αξ/κών. Ο Υπουργός Άμυνας πρέπει να περιστοιχίζεται και να πλαισιώνεται αποκλειστικά και μόνο από τους τέσσερις Αρχηγούς (Α/ΓΕΕΘΑ – Α/ΓΕΣ – Α/ΓΕΝ – Α/ΓΕΑ), που είναι αρκετοί να τον βοηθούν στο πράγματι δύσκολο έργο του, πλαισιούμενος το πολύ από ένα υφυπουργό και όχι από θίασο αναπληρωτών – υπουργών και υφυπουργών, όπως συμβαίνει σήμερα.
Αυτές είναι απλές σκέψεις μου, για τη νέα Δομή των ΕΔ, οι οποίες βεβαίως χρήζουν περαιτέρω σοβαρής μελέτης και επεξεργασίας. Με τον τρόπο αυτόν, η ευθύνη της Διοίκησης και ελέγχου αυτών, μεταφέρεται στην κύρια πηγή τους, που είναι τα Γενικά Επιτελεία και έτσι αποκτούν αυτά, την απαιτούμενη αμεσότητα, που σήμερα λείπει, μεταξύ αυτών (Επιτελεία) και των χώρων εκείνων, όπου παράγεται το κύριο έργο και εκπληρούται με τον τρόπο αυτό, καλύτερα πιστεύω η Αποστολή των ΕΔ.
