Του Σάκη Γκουντρουμπή, εκπαιδευτικού - μέλος των Συνεργαζόμενων Εκπαιδευτικών Κινήσεων και της Ενωτικής Κίνησης Πολιτών Δήμου Ελασσόνας
Ο σχεδιασμός του Υπουργείου Παιδείας και για άλλες καταργήσεις-συγχωνεύσεις σχολείων το σχολικό έτος 2012-13, σύμφωνα με το έγγραφο από 30.01.2012 στις διευθύνσεις εκπαίδευσης και στους δήμους, αποδεικνύει ότι το προσωρινό και αντισυνταγματικά κυβερνητικό συναπάντημα, μόνο μεταβατικό χαρακτήρα δεν έχει. Η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, πιστή στο μνημονιακό δρόμο της συρρίκνωσης και των περικοπών της δημόσιας παιδείας, καλεί τώρα τα Συμβούλια των «Καλλικρατικών» Δήμων: Να γνωμοδοτήσουν βιαστικά μέχρι 24.02.2012 και σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 3966/2011 την παραπέρα απαξίωση και υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης και τη μετατροπή της σιγά - σιγά από κοινωνικό αγαθό σε εμπορεύσιμο είδος, επιβεβαιώνοντας ,σχεδόν ένα χρόνο μετά από τη λειτουργία του «Καλλικράτη», τις εκτιμήσεις μας, ότι πρόκειται για μια αντιδημοκρατική, συντηρητική, συγκεντρωτική μεταρρύθμιση, μακριά από τους πολίτες και τις ανάγκες τους. Το «εργαλείο» δηλαδή για την επιβολή του μνημονίου διαρκείας στις τοπικές κοινωνίες.
Οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς αλλά και όλοι οι πολίτες των τοπικών κοινωνιών οφείλουν να αντιδράσουν, πιέζοντας τους εκλεγμένους αιρετούς άρα και ανακλητούς εκπροσώπους τους, όχι μόνο να μη συναινέσουν και σε άλλες συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, αλλά αντίθετα να απαιτήσουν μέσω της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου την επαναλειτουργία σχολείων που έκλεισαν (όπως π.χ. το δημοτικό σχολείο Μηλέας του πρώην Δήμου Σαρανταπόρου). Διεκδικώντας μ΄ αυτόν τον τρόπο, την πραγματική αποκέντρωση των υπηρεσιών και των κοινωνικών αγαθών στον τόπο που ζουν και εργάζονται. Γιατί, σε συνθήκες χρεοκοπίας, η εσωτερική μετανάστευση προς τα κέντρα φαντάζει πλέον εφιαλτική.
Υ.Γ. Μέσα σε αυτόν τον κουρνιαχτό, της διάλυσης των κοινωνικών δομών και της διοικητικής καταστροφής, η επιμονή ορισμένων (τοποθετημένων από τους κομματικούς μηχανισμούς) «φωστήρων» της εκπαίδευσης, σε «παιδαγωγικά» επιχειρήματα για τη στρατοπέδευση των μαθητών σε σχολεία –μαμούθ, μας θυμίζει τον Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι, που μην έχοντας επίγνωση της βλακείας που κουβαλάει, δεν τελειώνει τη ζωή του απλά ως δικαιωμένος αλλά περίπου ως θριαμβευτής, καταστρέφοντας όμως τις ζωές των άλλων…
