Αγαπητή Ελευθερία,
Το να υπερψηφίζει ή να καταψηφίζει βουλευτής νόμο χωρίς να γνωρίζει το περιεχόμενό του είναι ανευθυνότητα.
Το να εισηγείται και να ψηφίζει νόμο μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου, όπου προεγκρίνονται βασικά νομοσχέδια, χωρίς να τον γνωρίζει είναι και ανευθυνότητα και έγκλημα, με τη νομική και κυριολεκτική σημασία του όρου.
Ωστόσο όλοι γνωρίζουν, και πάντως οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, ότι ασφαλώς -και δυστυχώς- αυτή είναι η συνήθης ελληνική πολιτική πρακτική· η ενημέρωση της πλειονότητας των βουλευτών επί των νομοσχεδίων είναι έμμεση και όχι άμεση.
Το να δηλώνει δημόσια βουλευτής ότι υπερψήφισε ή καταψήφισε νόμο χωρίς να τον γνωρίζει είναι αφέλεια.
Το να δηλώνει δημόσια μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου ότι ψήφισε νόμο χωρίς να τον έχει διαβάσει είναι αφέλεια βλαπτική και για τον ίδιο και για την Κυβέρνηση και για το κόμμα του· και αν αυτό το κάνει ενσυνείδητα και με κάποια υστεροβουλία, τότε είναι πολιτική υποκρισία και ανοησία, βλαπτική και για τον ίδιο και για την παράταξή του.
Εξάλλου, στα πλαίσια αυτά, η αντίδραση μεμονωμένων πολιτικών, εκπροσώπων πολιτικών φορέων και πολλών μέσων ενημέρωσης, έντυπων και ηλεκτρονικών, σε πρόσφατες σχετικές δηλώσεις υπουργών ήταν τουλάχιστον υπερβολική. Πολιτικές δηλώσεις σοφιστικού ύφους, σχετλιαστικές κραυγές για το ποιόν αυτών που μας κυβερνούν, λογοπαίγνια και τίτλοι ειρωνικοί έως υβριστικοί δεν συνιστούν μόνο υπερβολή, αλλά εμπεριέχουν προφανή υποκρισία, λαϊκισμό και πολιτική ικανοποίηση για την γκάφα πολιτικού αντιπάλου, επίσης συνήθη στοιχεία της ελληνικής πολιτικής πρακτικής. Εκτός και αν όλοι όσοι καταψήφισαν το μνημόνιο, απλοί βουλευτές ή στελέχη των κομμάτων, το είχαν διαβάσει προηγουμένως και είχαν άμεση και λεπτομερή γνώση του νομοσχεδίου.
Για όλα αυτά, την ανευθυνότητα, την αφέλεια και την υποκρισία, δικαιολογείται, νομίζω, η χρήση του τίτλου ουαί υμίν, πολιτικάντηδες και τινές δημοσιογραφούντες, και ουαί ημίν, Έλληνες πολίτες.
Θωμάς Αστ. Τσέτσιλας
Έλληνας πολίτης
