Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Την Ελλάδα θέλουν να σώσουν και πάλι οι Ευρωπαίοι εταίροι, με τις δηλώσεις να έρχονται η μία μετά την άλλη και τα μηνύματα αισιοδοξίας να αντιπαραβάλλονται με τα θλιβερά οικονομικά στοιχεία. Η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ βάζει σε πρώτη προτεραιότητα τη χώρα μας, ενώ η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, ζητά την αύξηση του ποσού βοήθειας προς την Ελλάδα. Νέες εκδηλώσεις συμπαράστασης προς τη χώρα μας ή πολύ απλά τα οφέλη από τη στήριξή μας πολλαπλασιάζονται; Καταλυτικές παρεμβάσεις για καταλάγιασμα των ανησυχιών και δραστικό περιορισμό των αντιδράσεων ή πολύ απλά ένα ακόμη επιλεκτικό βήμα που οδηγεί στην κατάλληλη νομή των κερδών από τη διάσωση της Ελλάδας; Οι κινήσεις αυτές και το όψιμο ενδιαφέρον για τη χώρα μας, βάζουν περισσότερο σε σκέψη τους πολίτες, παρά τους εφησυχάζουν. Πριν από λίγο καιρό, σύσσωμοι οι εταίροι απειλούσαν και εκφόβιζαν για να συνηγορήσουμε στο μνημόνιο, τώρα κάνουν λόγο για μέριμνα σε ό,τι αφορά τα συμφέροντά μας που είναι απ’ ό,τι φαίνεται και δικά τους. Αφού έχουν πλέον αναλάβει την κηδεμονία μας και έχουν περάσει στο πετσί και του τελευταίου Έλληνα την λέξη «περικοπές», προσπαθούν με νύχια και με δόντια να πείσουν και τον τελευταίο δύσπιστο πως ο μόνος δρόμος για ανάπτυξη περνά μέσα από τη στέρηση. Και μιλάμε φυσικά για χρόνια στέρηση, για προκλητικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, για ένα δράμα που αναμένεται να μονοπωλήσει την επικαιρότητα για πάρα πολύ καιρό ακόμη. Προσφέροντας αφειδώς δάνεια, «κλειδώνουν» παράλληλα τα κέρδη από τους τόκους και την επιστροφή των χρημάτων στο πολλαπλάσιο. Εξού και το ενδιαφέρον για την οικονομική μας ανάταση και ειδικά των Γερμανών, που επελαύνουν επενδυτικά στη χώρα μας. Μην ξεχνάτε την επίσκεψη πριν από λίγο καιρό δεκάδων Γερμανών επιχειρηματιών αλλά και την προφητική ρήση της Άνγκελα Μέρκελ πριν από περίπου δύο χρόνια ότι «θα σας δώσουμε χρήματα, αλλά θα ματώσετε!». Όλα για τα κέρδη λοιπόν και οι δηλώσεις επιλέγονται την κατάλληλη στιγμή. Χωρίς να ρωτάνε τους πολίτες αν μπορούν να αντέξουν τα εκάστοτε χαράτσια, χωρίς να υπολογίζουν τις παρενέργειες στον οικονομικό-κοινωνικό ιστό από τη βαριά φορολογία, προβαίνουν κάθε φορά σε καταπραϋντικές δηλώσεις, έχοντας φροντίσει βέβαια εκ προοιμίου να εξοργίσουν στο έπακρο τους πάντες. Μαζί με όλα αυτά, να και μια ακόμη δήλωση αισιοδοξίας, αυτή τη φορά βγαλμένη από τα χείλη του τσάρου της Οικονομίας, Βαγγέλη Βενιζέλου, ότι τάχα είναι σε πολύ καλό σημείο οι συζητήσεις για το PSI και ότι θα ήταν πολύ ευτυχέστερος ως υπουργός Οικονομικών, αν το ζήτημα της μείωσης του δημοσίου χρέους είχε αντιμετωπιστεί εξαρχής, στην πρώτη φάση της εφαρμογής του προγράμματος προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας την Άνοιξη του 2010. Μετά τον πρωθυπουργό, λοιπόν, εμφανίζεται και ο υπουργός Οικονομικών να προσθέσει μια ακόμη αισιόδοξη νότα στο όλο κλίμα της γενικευμένης δυσφορίας και απαισιοδοξίας. Προς τι όμως αυτές οι στοχευμένες δηλώσεις; Πολύ απλά, αφού πέρασαν τα πρώτα εφιαλτικά μέτρα του μνημονίου, καιρός είναι να περάσουμε στη δεύτερη φάση, ή εάν προτιμάτε σε μια ακόμη περίοδο όπου οι περικοπές θα πρέπει να επιβληθούν με σειρά προτεραιότητας, καθώς τώρα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος βρίσκεται ο ιδιωτικός τομέας. Και δεν κοιτούν καθόλου τα τεράστια ποσοστά ανεργίας ούτε τις μαζικές απολύσεις που λαμβάνουν χώρα εδώ και περίπου τέσσερα χρόνια, δεν νοιάζονται καθόλου για τον αριθμό των νεοαστέγων που κατακλύζουν την πρωτεύουσα και τις άλλες πόλεις της χώρας, απόρροια της σφοδρής οικονομικής κρίσης. Γιατί όμως να τους ενδιαφέρει αυτό; Γιατί να τους απασχολεί που χιλιάδες άνθρωποι επιβιώνουν από τα επιδόματα ανεργίας ή τα δανεικά; Το παιχνίδι παίζεται με άνισους όρους και συμμέτοχοι σε αυτό είναι βασικά οι Ευρωπαίοι εταίροι, που πότε απειλούν και πότε καθησυχάζουν με το γάντι. Για ανάπτυξη μιλούν, από την άλλη, οι δικοί μας αλλά καθόλου δεν αναφέρονται στο έτος ανάκαμψης, στην περιλάλητη επιστροφή στις αγορές, μια η επιστροφή που δεν περνά μόνο από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Τα δεδομένα λοιπόν αλλάζουν από την μια στιγμή στην άλλη αλλά οι δηλώσεις συμπαράστασης - με το αζημίωτο φυσικά - αυξάνουν αλματωδώς. Θέλετε γιατί τα συμφέροντα είναι μεγάλα, θέλετε γιατί τα δάνεια προσφέρουν υπέρογκα κέρδη, όλοι τους τρέχουν και δεν φτάνουν να σώσουν την Ελλάδα από τη χρεοκοπία, που ούτως η άλλως έχει συντελεστεί εδώ και καιρό. Το θέμα λοιπόν είναι πώς θα ολοκληρωθεί η εξαγορά και του τελευταίου περιουσιακού στοιχείου της χώρας και πώς θα περάσει στον έλεγχό τους η αξιοποίηση της περιουσίας αυτής. Και όλα φυσικά με τη συνοδεία δηλώσεων περί διάσωσης της Ελλάδας και καλλιέργειας τεχνητού κλίματος ευφορίας, που πηγάζει από την πεποίθηση των εταίρων ότι η χώρα έχει τάχα ακόμη ελπίδες να επιβιώσει. Αρκετά περίπλοκα λοιπόν τα πράγματα και ειδικά αυτή την εποχή, την εποχή όπου όλοι αναρωτιούνται για την κατάληξη του ελληνικού οικονομικού δράματος. Θα ακολουθήσουν και άλλες δηλώσεις, ακόμη πιο προκλητικές, δηλώσεις που δεν θα λαμβάνουν υπόψιν τους τα οικονομικά μεγέθη σε μια χώρα που έχει καταρρεύσει προ πολλού. Δηλώσεις –ταφόπλακα στις προσδοκίες των πολιτών, όταν η ανεργία και ο πληθωρισμός θα έχουν ξεπεράσει κάθε επιτρεπτό όριο και τα μηνύματα για το αύριο θα παραπέμπουν στο χαμηλό βιοτικό επίπεδο άλλων δεκαετιών. Δηλώσεις που πρέπει να προσεχθούν αλλά μην γίνουν πιστευτές.
