Una giornata speciale (Μια ξεχωριστή ημέρα)

ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Αγαπητή "Ελευθερία"
Ηταν μια ξεχωριστή ημέρα για τη Ρώμη, η ημέρα που ο καγκελάριος του Γ΄ Ράιχ Αδόλφος Χίτλερ, επισκέφτηκε τη Ρώμη, προσκεκλημένος του Μουσουλίνι.
Ιδια ξεχωριστή ημέρα ήταν για την Ελλάδα η επίσκεψη του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα που επισκέφτηκε το Βερολίνο κατόπιν προσκλήσεως της καγκελαρίου του "Δ΄ Ράιχ" κυρίας Μέρκελ.
Ηταν ξεχωριστή ημέρα για τον πρόσθετο λόγο ότι συνέπεσε με την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου, οπότε η μικρή συνιστώσα της κυβέρνησης με την ευκαιρία της στρατιωτικής παρέλασης που αποβλέπει στο να επιδείξουμε την στρατιωτική μας ισχύ σε φίλους και φανταστικούς εχθρούς αλλά και να εντυπωσιάσουμε την κ. Μέρκελ ότι τα δάνεια που παίρνουμε, πιάνουν τόπο με το να προστατεύουμε τα νότια σύνορα της Ε.Ε. από τους λαθρομετανάστες.
Και για να γιορτάσουμε τα δύο αυτά γεγονότα, μετά την εντυπωσιακή παρέλαση των βαρέων αρμάτων, πυροβόλων και κ.λπ. εξοπλισμού (μόνον καράβια δεν παρέλασαν, και μη μου πείτε πως τα καράβια δεν βγαίνουν στην στεριά, αφού, ήδη ο Νταλάρας τα "έχει βγάλει στο Μέτσοβο και την Ελασσόνα!"), στήσαμε χορό και πανηγύρια στο Σύνταγμα που "κάηκε το πελεκούδι".
Ηταν, επίσης μια ευκαιρία να θυμηθούμε τους "εθνοσωτήρες" της 21ης Απριλίου, που σε κάθε σφαλιάρα που δέχονταν από δημοκρατικά κράτη, αυτοί αντιδρούσαν με χορούς και πανηγύρια. Ηταν σαν να τους έλεγαν:
- Σας γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια ας είν΄  καλά "ο uncle Sam" ή κατά την ελληνική έκφραση "Ο Μπάρμπας στην Κορώνη" τουτέστιν την Αμερική.
Εμείς δεν έχουμε uncle Sam,  ότι άλλο φίλο και προστάτη.
Εμείς έχουμε μόνο δανειστές που απαιτούν, "εδώ και τώρα" τα δανεικά, γιατί, λένε, έφτασε ο κόμπος στο χτένι.
Και καθώς δεν γνωρίζουν τους μύθους του Αισώπου, δεν καταλαβαίνουν τι θα πει "ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος", ο μεν πρωθυπουργός φέρνει γυροβολιά την Ε.Ε.,η μικρή συνιστώσα της κυβέρνησης, "σφυρίζει αδιάφορα".
Δεν της καίγεται καρφί. Με τους χορούς και τα τραγούδια στο Σύνταγμα είναι σαν να τους λέγει πως δεν σας έχουμε ανάγκη, θα σας ζαλίσουμε με τα νταούλια και τα βιολιά, όπως ο γύφτος που έστησε το τσαρδί του δίπλα στην βίλα ενός ζάπλουτου.
Βάραγε ο γύφτος το νταούλι, χόρευαν τα γυφτόπουλα μα αδειανή κοιλιά...
Καθόλου αφύσικο, αφού δεν ήταν "αρκούδια".
Εχασε ο ζάπλουτος την ησυχία του και ακριβοπλήρωσε τον γύφτο να ξεκουμπιστεί και να πάει στα τσακίδια. Ισως κάπως έτσι να σκέφτεται και η "μικρή συνιστώσα".
Να μην πολυσκοτίζεται το αν ο πρωθυπουργός επιστρέψει με "άδεια χέρια" και με "ψαλιδωμένα" φτερά, αντί με "κουρεμένο" χρέος.
Τι θα πείτε στους άνεργους;
Τι θα πείτε στα πεινασμένα παιδιά;
Σπύρος Χαλικιάς