Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα μέτρα θα περνούσαν από την ψηφοφορία στη Βουλή, παρά τις ενστάσεις, τα «παρών» και τις όποιες καταψηφίσεις. Για τους κυβερνώντες ήταν κάτι σαν δρόμος χωρίς επιστροφή, κάτι σαν αναγκαίο κακό για να εκταμιευτεί η δανειακή δόση και να προχωρήσει η χώρα προς την πολυπόθητη σταδιακή ανάπτυξη. Διερωτάται κανείς βέβαια, με ποιους θα υπάρξει ανάπτυξη, καθώς οι πολίτες λόγω των δραστικών περικοπών είναι ήδη απόντες. Η αντιπολίτευση σύσσωμη μιλά για εθνική καταστροφή, για νέα λαίλαπα και επιδρομή στα λαϊκά εισοδήματα. Και από εδώ όμως δεν υπήρξε κάποια ξεκάθαρη πρόταση για το τι μέλλει γενέσθαι αν δεν ψηφίζονταν τα μέτρα. Βρισκόμαστε λοιπόν στο παρά πέντε της κορύφωσης της κρίσης, στο και πέντε της εθνικής κατάρρευσης ή όπως λέει ο πρωθυπουργός σε μια νέα εποχή; Σίγουρα τα δεδομένα είναι κατά πολύ διαφοροποιημένα και μάλιστα σε έναν τόπο που από το 2009 ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Τα μέτρα αυτά καθηλώνουν τις χαμηλές εισοδηματικά τάξεις και δημιουργούν χάος εις ό,τι αφορά τις συναλλαγές. Με μηδενικούς τζίρους, χιλιάδες επιχειρήσεις οδεύουν προς κλείσιμο και η ανεργία καλπάζει σταθερά προς το 30%. Πρακτικά τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά, ότι τρεις στους δέκα αναζητούν εργασία, λαμβάνοντας πενιχρά επιδόματα ανεργίας και έχοντας μπροστά τους ανύπαρκτη εργασιακή προοπτική. Από την άλλη, βέβαια, είναι και το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι τι θα γινόταν χωρίς τον δανεισμό, σε ποιο χάος θα οδηγούμασταν από την στάση πληρωμών. Έχει τη λογική του το επιχείρημα, μην είστε όμως και τόσο σίγουροι ότι δεν θα προκύψει στο μέλλον στάση πληρωμών. Ο πρωθυπουργός αναφέρεται σε μια «νέα εποχή» και έναν σκόπελο που στο παρά πέντε υπερπηδήθηκε. Θέλει να πιστεύει πως δεν θα παρθούν άλλα μέτρα και πως από ΄δω και στο εξής θα αρχίσει η πορεία προς την ανάπτυξη. Πώς όμως είναι τόσο σίγουρος, όταν οι επενδύσεις έχουν παγώσει προ πολλού, οι μισθοί έχουν περιοριστεί σε αποδοχές στοιχειώδους επιβίωσης και οι εργασιακές συνθήκες μοιάζουν κατά πολύ με αυτές των πρώην ανατολικών χωρών; Θα ήταν μάλλον καιροσκόπος ο κ. Σαμαράς αν δεν έβλεπε την εκτυλισσόμενη τραγωδία στα εργασιακά που οι βουλευτές του υπερψήφισαν. Εξίσου υποκριτική θα ήταν η συμπεριφορά του με το να ισχυρίζεται πως τα μέτρα είναι μονόδρομος προς την ευημερία. Τουναντίον, όμως, ο κ. Σαμαράς τονίζει πως και αυτός «πονά» για τα μέτρα και συμμερίζεται τη λαϊκή αγανάκτηση. Έτσι επιτάσσει το προφίλ της συναίνεσης σε μια αποσαρθρωμένη δημοκρατία. Έτσι λειτουργεί κατευναστικά ο πρωθυπουργικός λόγος, που διανθίζεται με την κάθε λογής ωραιοποίηση της κατάστασης. Γιατί, ναι, προσπαθούν με κάθε μέσο να μεταδώσουν κλίμα αισιοδοξίας σε πολίτες που πελαγοδρομούν από τις καταλυτικές περικοπές. Το image του πρωθυπουργού φιλοτεχνείται με τη δέουσα προσοχή γιατί τα μάτια που βλέπουν είναι πολλά. Πάντα όμως έτσι γινόταν. Ανέκαθεν η εξουσία έβρισκε τους τρόπους για να καθησυχάσει το ποίμνιό της με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και οι αντιμνημονιακοί όμως φόρεσαν τα γιορτινά τους, εκ δεξιών και αριστερών. Σε πολλές των περιπτώσεων, μάλιστα, δεν ξεχώριζες διαφορές, με λίγα λόγια αν η Χρυσή Αυγή υπέκλεπτε επιχειρήματα του ΚΚΕ ή οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ευθυγραμμίζονταν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα έχει όλα ο μπαξές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Τα μέτρα όμως είναι μέτρα και πέρασαν για μια ακόμη φορά, υποβοηθούμενα από τις αστυνομικές υδροφόρες που διέλυσαν ένα αξιοζήλευτο πλήθος διαμαρτυρομένων. Αυτή τη φορά το σχέδιο ήταν να μην δουν τα ξένα ΜΜΕ τον όγκο των διαδηλωτών. Πάντα όμως έτσι δεν γινόταν; Η εξουσία όταν ξεπερνά τα όριά της γνωρίζει πολύ καλά πως οι αντιδράσεις θα είναι θεαματικές, το θέαμα αυτό όμως δεν της αρέσει. Φίλες και φίλοι, έχουν γνώση οι φύλακες. Τα δεδομένα άλλαξαν άρδην και αν σας πως η δημοσιογραφική πιάτσα βρίθει από σκοτεινές προβλέψεις στα εσωκομματικά πεδία, δεν θα σας εξέπληττα. Διαγραφές επί διαγραφών, η επόμενη μέρα. Νέες ανακατατάξεις σε ό,τι αφορά τους συσχετισμούς και την εσωκομματική πειθαρχία. Θα δούμε και άλλα πολλά στη συνέχεια. Όπως νέα κόμματα που θα προκύψουν από τους διαφωνούντες αλλά και νέες αρχηγικές εμφανίσεις στελεχών περιωπής. Το ΠΑΣΟΚ έχει την τιμητική του στις ανακατατάξεις αυτές. Και με βάση τα δημοσκοπικά δεδομένα, η επόμενη μέρα προβλέπεται συγκλονιστική. Η αρχή έγινε. Η νέα εποχή άνοιξε τα φτερά της. Και ο κόσμος αγωνιά αλλά του στερούν τη φωνή με το να σκέπτεται πώς θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της επόμενης μέρας, που κάποιοι την θεωρούν μια ακόμη ευκαιρία για ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο πολιτικό πεδίο. Κοινώς, εδώ ο κόσμος καίγεται και η πολιτική εξουσία εφευρίσκει νέους τρόπους ψυχαγωγίας της.
