Του Κων/νου Τσιρονίκου
Επικρατεί, γενικά, η άποψη ότι η χώρα μας είναι ένα μικρό και φτωχό κράτος. Αυτό αποτελεί μεγάλο λάθος για όσους έχουν στοιχειώδεις γεωγραφικές γνώσεις και όχι σαν κι αυτές της κ. Μέρκελ, η οποία δεν γνωρίζει κατά πού πέφτει η Πατρίδα της.
Η πραγματική αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα είναι μια μεγάλη χώρα. Ότι η Πατρίδα μας έχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450.000 τ. χλμ.) και μήκος ακτών πάνω από 15.000 χλμ. Όσο, περίπου, το μισό της Αφρικής.
Επομένως είμαστε, εκτατικά, μια από τις μεγαλύτερες χώρες της Ευρωπαικής ηπείρου και μια από τις πιο πλούσιες με μεγάλες δυνατότητες ποιοτικής παραγωγής γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων. Υπέρ αυτού συνηγορούν και τα τεράστια κοιτάσματα του υπόγειου και υποθαλάσσιου ορυκτού μας πλούτου.
Και αυτό συμβαίνει, γιατί η φύση δεν φάνηκε καθόλου φειδωλή στον τόπο μας. Έδωσε πολλά... Εμείς, όμως, δεν έχουμε μυαλό για να τα εκμεταλλευτούμε. Έτσι από πρώτοι που έπρεπε να είμαστε, είμαστε τελευταίοι. Γιατί παραδοθήκαμε στα εύκολα. Στα έτοιμα. Στα άκοπα και έξωθεν προερχόμενα από αλόγιστους και εγκληματικούς δανεισμούς τους οποίους πληρώνουμε σήμερα.
Για να δούμε όμως τις πηγές του πλούτου μας; Για να επιχειρήσουμε μια μικρή καταμέτρηση αυτών αρχίζοντας από τον τουρισμό, τον οποίο, δυστυχώς, με τα έργα μας υπονομεύουμε όλο και περισσότερο. Η εμπορική μας ναυτιλία αποτελεί πρώτη δύναμη στον κόσμο με μεγάλες δυνατότητες συμβολής στην ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας. Το απαράμιλο και θαυμάσιο μεσογειακό μας κλίμα μπορεί να αποτελέσει τον γεννήτορα της ασυναγώνιστης ποιοτικά γεωργικής και κτηνοτροφικής μας παραγωγής. Ο ήλιος, ο αέρας, τα νερά, η γεωθερμία είναι δυνατόν να λύσουν το πρόβλημα των ενεργειακών μας αναγκών με πολλές δυνατότητες εξαγωγής, επιφέροντας σημαντικά οφέλη στην Πατρίδα μας.
Σε ό,τι αφορά στον ορυκτό μας πλούτο τα αποθέματα είναι τεράστια. Τόσο που μπορούν να αλλάξουν τη μαύρη μοίρα αυτού του τόπου. Όλος ο υπόγειος και υποθαλάσσιος γεωγραφικός μας χώρος γέμει μεταλλευμάτων. Θα σταθούμε στα βασικότερα. Στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Σύμφωνα με στοιχεία του Γεωλογικού Ινστιτούτου των Η.Π.Α. η αξία των τεράστιων αποθεμάτων που υπάρχουν στον Ελλαδικό χώρο ανέρχεται στο αστρονομικό ποσό των 10 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Ποσό που μπορεί να μεταβάλλει τη σημερινή οικονομική κόλαση σε παράδεισο.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι η Πατρίδα μας είναι μια χώρα μεγάλη και πλούσια. Μια χώρα που έπρεπε να είναι πρωτοπόρα στους περισσότερους τομείς της παραγωγής. Τι φταίει όμως και είμαστε τελευταίοι; Τι φταίει που η Πατρίδα μας, σήμερα, βρίσκεται υπό οικονομική κατοχή; Φταίει το κεφάλι μας. Φταίνε οι «πλάσαντες τα ερείπια» της τωρινής Ελλάδας. Και οι «πλάσαντες» αυτά είναι οι πολιτικοί μας. Ακόμα και τώρα καταστρέφουν, χωρίς να βλέπουν τη μεγάλη φωτιά που καίει τον τόπο μας. Έτσι αντί να τρέξουν και να τρέξουμε όλοι μαζί για να τη σβήσουμε, οι ανεγκέφαλοι περί άλλων τυρβάζουν...
Για να ικανοποιήσουν τις απάτριδες φιλοδοξίες τους. Τον κομματικό τους εγωισμό, βυθίζοντας τη χώρα σε βαθύτερο σκοτάδι.
Φτάνει πια, αρκετά πληρώσαμε μέχρι τώρα. Σταματήστε να πουλάτε τζάμπα ελπίδα και τρέξτε όλοι μαζί για να σβήσετε τη φωτιά που εσείς ανάψατε. Για να εκμεταλλευτούμε, προς όφελος του λαού, τον πλούτο και το μέγεθος της Πατρίδας μας. Αυτό πρέπει να γίνει τώρα, γρήγορα, γιατί αργότερα η φωτιά αυτή θα γίνει πολύ μεγάλη και για να σβήσει υπάρχει κίνδυνος να χυθεί και αίμα!
Γι’ αυτό λοιπόν, ας αφήσουμε από τη μια μεριά τα μεγάλα και ψεύτικα λόγια κι από την άλλη τη γκρίνια και το διαρκές μοιρολόγι: Ότι είμαστε μικρή και φτωχή χώρα και δεν μπορούμε από μόνοι μας να τα καταφέρουμε. Αυτό, όπως και παραπάνω τονίσαμε είναι λάθος. Γιατί είμαστε μεγάλοι και μπορούμε. Αρκεί να ανασκουμπωθούμε και να δουλέψουμε. Αξιοποιώντας αυτά που έχουμε. Που μας ανήκουν. Παντού, σ’ όλα τα σημεία του ορίζοντα χωρίς φόβο και ατολμία. Αλλά με πείσμα και γενναιότητα. Βασιζόμενοι στις διεθνούς συνθήκες που κατοχυρώνουν τα κεκτημένα και τα δίκαια της Πατρίδας.
Πάνω σ’ αυτή τη βάση μπορούμε στέρεα να οικοδομήσουμε το μέλλον της Ελλάδας και του Έθνους. Το αύριο των απελπισμένων, σήμερα, νέων. Που έπαψαν πια να ονειρεύονται. Γιατί τους το στέρησαν. Αυτοί που εξακολουθούν να ζητάνε τη διαχείριση αυτού του τόπου.
Όχι δεν θα τους αφήσουμε να ξανακαταστρέψουν τη χώρα. Γι’ αυτό θα αγωνιστούμε όλοι μαζί. Για να ξαναγίνει η Ελλάδα μεγάλη. Για να δοξαστεί και πάλι. Για να ξαναποκτήσει τη χαμένη υπερηφάνειά της. Κι αυτό το μπορεί και της πρέπει.
