* Του Γεωργίου Ντόβα
Δεν πρόκειται για την τριλογία του Στρατή Τσίρκα «Ακυβέρνητες πολιτείες» των χρόνων της κατοχής, ούτε φυσικά για την Αθήνα που είναι ο καθρέφτης της Ελλάδος, ούτε για τις άλλες μεγάλες πόλεις της μεγάλης παρακμής που διέρχεται η χώρα, χωρίς καμία απολύτως προοπτική σύντομης εξόδου από αυτή, δεδομένου ότι εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι συνεχίζουμε με την ίδια νοσηρή νοοτροπία.
Πρόκειται για τη Λάρισα, την πόλη που ζουν 180 χιλιάδες άνθρωποι και τους ενδιαφέρει άμεσα η ευταξία και η καθημερινή εικόνα που παρουσιάζει. Θα προσπαθήσω να περιγράψω μόνο το κέντρο της πόλης, όπου επικρατεί πλήρης αναρχία και ανομία. Ο κάθε πολίτης είναι ελεύθερος να συμπεριφερθεί σαν να ζει στην πιο υποβαθμισμένη χώρα του πλανήτη μας. Η δημοτική αρχή ανύπαρκτη, οι δε παρατάξεις της «προοδευτικής» αντιπολίτευσης περί άλλων τυρβάζουν.
Ενδεικτική της αδιαφορίας των αρχόντων της, αποτελεί η απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί επί σειρά ετών στην πρόσοψη του κτιρίου της Ιατρικής σχολής –πρώην Κλινικής Γ. Κατσίγρα- με τις παντός είδους ασχήμιες. Θα παραθέσω αυτούσια περίληψη κειμένου από την Ηλεκτρονική Έκδοση enet.gr,13:48 Παρασκευή 9-10-2009: « Έργα των εικαστικών Λάζαρου Μαράβα και Αντώνη Καρακωνσταντάκη, κοσμούν την πρόσοψη ενός ιστορικού κτιρίου στο κέντρο της Λάρισας με σκοπό «να προκαλέσει θετικά τους Λαρισαίους, τους περαστικούς από την πλατεία, να στηρίξει το έργο και να μην αφήσει την πρόσοψη στην τύχη που είχε μέχρι πρόσφατα, αλλά και τους άρχοντες της πόλης να ακολουθήσουν αντίστοιχες παρεμβάσεις στα πολλά «ορφανά» δημόσια κτίρια, καθώς και καλλιτέχνες να ανταποκριθούν και να πλαισιώσουν αυτή την κίνηση και να δημιουργήσουν μια πόλη με πολύ χρώμα και ανεπτυγμένη αισθητική» όπως είπε ο πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής Κων. Μαλίζος. Μέχρι πρότινος η πρόσοψη του κτιρίου ήταν παραδομένη σε μια αντιαισθητική επίθεση που έφτανε στα όρια του βανδαλισμού. Η εικαστική παρέμβαση πιστεύεται ότι θα λειτουργήσει αποτρεπτικά και προστατευτικά για το κτίριο ορόσημο της πόλης, αλλά ταυτόχρονα μπορεί με τη βοήθεια της τέχνης να γίνει η πολιτιστική «καρδιά» της Λάρισας».
Πριν καλά-καλά τελειώσουν τα ωραία και πομπώδη λόγια οι μεγαλόσχημοι και αποχωρήσουν έπιασαν δουλειά οι «ινδιάνοι» με τα σπρέι των γκράφιτι, τις αφίσες των συνθημάτων για να διαφημίσουν τις δικές τους «εικαστικές» και πολιτικές προτιμήσεις. Ένας δε χώρος της Σχολής τελεί υπό κατάληψη για μακρό χρονικό διάστημα. Είμαι βέβαιος ότι ο αείμνηστος γιατρός και ευπατρίδης Γ. Κατσίγρας βλέποντας σήμερα από ψηλά τους φοιτητές και τους λοιπούς «φερέλπιδες» αναρχικούς να προβαίνουν σε απαράδεκτους βανδαλισμούς της πρόσοψης της πρώην ιστορικής Κλινικής του και τις αρμόδιες αρχές να αδιαφορούν, θα νιώθει μεγάλη πίκρα και αγανάκτηση και θα ήθελε για παραδειγματισμό και όχι για εκδίκηση, να ανακαλέσει τις μεγάλες δωρεές του για λόγους αχαριστίας των δωρεοδόχων του.
Οι πεζόδρομοι και οι πλατείες αποτελούν έναν οχετό παρανομιών. Όλες τις ώρες του 24ώρου κυκλοφορούν παντός είδους τροχοφόρα. Ποδήλατα, μηχανάκια μικρού και μεγάλου κυβισμού, αυτοκίνητα, περνούν πλάι στους πεζούς- μικρούς και μεγάλους- που πρέπει να έχουν το νου τους μην παρασυρθούν. Το προηγούμενο Σάββατο το βράδυ, ένας μηχανόβιος στην πλατεία Ταχυδρομείου ανέβαινε και κατέβαινε μετεωριζόμενος με μεγάλη ταχύτητα, τις σκάλες εκατέρωθεν του τεχνικού ποταμού για να μπαρκάρει στην είσοδο της πλατείας από την πλευρά του ξενοδοχείου. Στις πλατείες και τους πεζόδρομους μονίμως παρκαρισμένα όλα τα είδη τροχοφόρων. Τα παγκάκια και οι κάδοι απορριμμάτων ζέχνουν κυριολεκτικά. Τα τεράστια μόνιμα υπόστεγα με τις σιδεριές, τα καλύμματά τους και τα διαχωριστικά, που αποτελούν προέκταση των καφετεριών, αιχμαλωτίζουν το φως και τον αέρα δημιουργώντας σκοτεινή και αποπνικτική ατμόσφαιρα. Τα τραπεζοκαθίσματα πολλών εκτείνονται σε όλο το εύρος των πεζόδρομων με αποτέλεσμα να τους καθιστούν αδιάβατους. Αν τολμήσει κανείς να διαμαρτυρηθεί κινδυνεύει το λιγότερο να δεχθεί ύβρεις. Σπάνια περιορίζεται κανείς στα καθορισμένα όρια. Στον γράφοντα, μια σερβιτόρα υπέδειξε αλλαγή πορείας όταν τόλμησε να παρακαλέσει να περάσει από τον πεζόδρομο. Μερικά περίπτερα έχουν μεταλλαχθεί σε καταστήματα προεκτείνοντας τις δραστηριότητές τους μέσα στις πλατείες κάτω από ειδικές κατασκευές.
Σε όλες σχεδόν τις τζαμαρίες και τους τοίχους των ανοίκιαστων κτιρίων του κέντρου φιγουράρουν παντός είδους διαφημιστικές αφίσες. Άλλες ξεκολλούν και κρέμονται μέχρι να πέσουν, άλλες χάσκουν σχισμένες και άλλες μετατρέπονται σε γελοιογραφίες από διάφορους περίεργους που τους αρέσει η γελιοποίηση αυτών που διαφημίζονται για την πραμάτεια τους.
Πιστεύω ότι είναι χρέος των πολιτών να επισημαίνουν τέτοιου είδους παρανομίες και ατασθαλίες για να θυμίζουν στους αρμόδιους άρχοντες ότι καθημερινά κρίνονται και αξιολογούνται και έχουν μεγάλη ευθύνη για την τήρηση των νόμων. Η παθητικότητα των πολιτών στην αυθαιρεσία γεννά εγκλήματα όπως αυτά που βιώνει σήμερα ο λαός και η χώρα. Έπειτα όλοι μας μιλάμε για αλλαγή νοοτροπίας και πρακτικών για να γλιτώσουμε απ’ τα χειρότερα αλλά φαίνεται ότι δεν την εννοούμε ή την εννοούμε μόνο για τους άλλους.
