Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Τη στιγμή όπου όλα βρίσκονται σε στασιμότητα και σύμφωνα με τις πληροφορίες μου έχουν μπλοκαριστεί, την ώρα που οι προσπάθειες της κυβέρνησης επικεντρώνονται κυρίως στην ωραιοποίηση της εικόνας της χώρας στο εξωτερικό, η επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ έρχεται σαν κερασάκι στην τούρτα να αναστατώσει τον κοινωνικό ιστό, αφού πολλά από τα μέτρα ο κόσμος δεν τα καταλογίζει στην ίδια την κυβέρνηση παρά στη Μέρκελ προσωπικά. Στο πρόσωπό της σύσσωμη η αντιπολίτευση βλέπει τον εκβιαστή και τον τοκογλύφο που έχει βυθίσει τη χώρα σε βαθιά ύφεση και έναν ακόμη επενδυτικό κατακτητή. Όλα τα δεινά και οι συμφορές συνδέονται με αυτό το όνομα και δεν είναι καθόλου τυχαίες οι κινητοποιήσεις των συνδικάτων. Η Γερμανίδα καγκελάριος βέβαια, από την πλευρά της, τη βγαίνει από αριστερά στον Σαμαρά καθώς πρώτη προτεραιότητα για την αποδοχή της συντελούμενης προόδου μας θέτει την «τίμια» έκθεση της τρόικα. Μια έκθεση που εδώ και καιρό έχει προκαλέσει απανωτές συζητήσεις, τριγμούς και διαφωνίες σε όλα τα επίπεδα. Νίπτει λοιπόν τας χείρας της η Μέρκελ και ο Σαμαράς περιορίζεται μονάχα στον θετικό αντίκτυπο της επίσκεψής της. Δυστυχώς όμως δεν φτάνει αυτός ούτε και η όποια ωραιοποίηση της κατάστασης. Ούτε οι επισκέψεις των ισχυρών αποδίδουν τα προσδοκώμενα. Τα δεδομένα έχουν ανατραπεί και όλα συνηγορούν σε αυτό που είπε ο Φώτης Κουβέλης, ότι διανύουμε μια πολύ επικίνδυνη και κρίσιμη περίοδο. Η επίσκεψη Μέρκελ δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως θεαματική κίνηση των Γερμανών για να δείξουν ποιος κάνει κουμάντο στην ευρωζώνη. Με δεδομένη τη χλιαρή στάση της Γαλλίας που τώρα τελευταία έχει σχεδόν εξαφανιστεί από το προσκήνιο, η παρουσία της Γερμανίδας καγκελαρίου στην Αθήνα αναμένεται να δώσει το στίγμα της νέας εποχής. Ο πρωθυπουργός, βέβαια, έχει να παρουσιάσει έργο μετά και τις τελευταίες αποφάσεις για τα νέα μέτρα, και αισθάνεται ασφαλής απέναντι στον επόπτη του. Δεν αισθάνεται το ίδιο όμως και ο κόσμος που αδυνατεί να αποδεχθεί τις επιβαλλόμενες από την τρόικα νέες μειώσεις και περικοπές και αντιδρά με όποιο τρόπο νομίζει. Κρίσιμη λοιπόν η κατάσταση και μέσα σε όλο αυτό τον χαμό κανείς δεν βλέπει τον μελλοντικό αντίκτυπο της τωρινής ύφεσης. Κανείς δεν υπολογίζει ότι η όποια στιγμιαία ισορροπία έχει ήδη ακριβοπληρωθεί στο μέλλον. Κανείς και ειδικά αυτοί που υπόσχονται σταθερότητα δεν έχει συνυπολογίσει πώς θα υπάρξει αυτή η σταθερότητα όταν οι αγορές ομαλοποιηθούν αλλά οι πελάτες θα απουσιάζουν. Όταν, με λίγα λόγια, οι στατιστικές για την κερδοφορία θα έχουν ανοδική πορεία αλλά η κατάσταση των καταναλωτών θα είναι τραγική. Με ποια προοπτική λοιπόν ισχυρίζονται οι της κυβέρνησης τα περί μελλοντικής σταθερότητας; Και βάσει ποιου θεϊκού σχεδίου μιλούν οι της αντιπολίτευσης, όταν τα δεδομένα δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας ακόμη και αν άλλαζε η κατάσταση από την μια μέρα στην άλλη; Με λίγα λόγια, θέλω να πω πως το μπλοκάρισμα που τη στιγμή αυτή λαμβάνει χώρα δεν είναι παρά ένα θλιβερό μήνυμα πως το παιχνίδι έχει ήδη χαθεί και πως το μόνο που ενδιαφέρει κυβέρνηση και αντιπολίτευση είναι απλά η συντήρηση. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει παρά με νέες θυσίες και περικοπές, με δεδομένο ότι τα χρέη είναι τεράστια όσες και οι υποχρεώσεις. Και πάλι θα τονίσω εδώ ότι στα καθημερινά δελτία, οι λαλίστατοι κατά τα άλλα συνάδελφοι, δεν αναφέρουν το παραμικρό για το μέλλον και την υποθήκευση της χώρας παρά μονάχα τις τωρινές προσπάθειες κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, οι μεν να υπόσχονται πως μέρα με τη μέρα τα πράγματα καλυτερεύουν και οι δε να διακηρύττουν πως ξέρουν ως διά μαγείας το αντίδοτο. Κοινώς, κουβέντα να γίνεται και εντυπώσεις να δημιουργούνται. Δεν είναι όμως εδώ το πρόβλημα. Δεν είναι ούτε οι σημερινοί νεολαίοι που κουτσά - στραβά τα φέρουν βόλτα. Είναι οι μελλοντικές γενεές που πρόκειται να πληρώσουν βαριά τον σημερινό εφιάλτη που όταν τον ζεις δεν βλέπεις παραπέρα. Γιατί, ναι, ο οικονομικός εφιάλτης δεν θα τελειώσει αν μοιραστεί από τις τράπεζες εκ νέου πλαστικό χρήμα, πολύ απλά διότι δεν θα υπάρχουν αποδέκτες. Και μην μου πείτε ότι τη σημερινή λιτότητα θα άρει κάποια μελλοντική κυβέρνηση γιατί αυτό θα είναι μάλλον από τα μεγαλύτερα ανέκδοτα. Συσσωρευμένα χρέη έχει εδώ και δεκαετίες η χώρα, χρέη που δεν αποσβέστηκαν, απλά ως είθισται βρέθηκε μια εποχή που για πολλούς και διάφορους λόγους έπεσε χρήμα στην αγορά για να το πάρουν εις το πολλαπλάσιο τις επόμενες δεκαετίες. Ποιοι το κάνουν αυτό; Αφήστε το, δεν είναι επί του παρόντος. Η Μέρκελ, λοιπόν – για να τελειώσω από εκεί που άρχισα – έρχεται γεμάτη χαρά για τη χώρα μας – θα το δείτε από αυτά που θα πει – προκειμένου να πείσει πως ό,τι γίνεται είναι για το καλό μας. Έρχεται όμως και για να αποκαταστήσει την τάξη, για να δείξει ποιος είναι το αφεντικό. Ο Σαμαράς θεωρεί πως το σωσίβιο το κρατά με νύχια και με δόντια: «Δεν θα αδικήσουμε τον ελληνικό λαό», θα πει η Μέρκελ, «κατανοούμε τις θυσίες του και βλέπουμε τις προσπάθειες που καταβάλλονται σε κυβερνητικό επίπεδο. Η Ελλάδα θα παραμείνει στην ευρωζώνη διότι είναι βασικός εταίρος», θα συμπληρώσει πομπωδώς. Ας όψονται όλοι όσοι τις δύσκολες στιγμές στρώνουν χαλιά για να διαφυλάξουν την υπόληψή τους. Ας ξορκίζουν το κακό με τον λαό απόντα. Σαν κάποτε που στη Συγγρού των Αθηνών μερικές δεκαετίες πριν υποδέχονταν τον Ζισκάρ Ντ’ Εστέν ως στενό φίλο και βασικό εταίρο και που τώρα δηλώνει πως ήταν λάθος που έγινε αποδεκτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση η Ελλάδα επειδή δεν ήταν έτοιμη. Πως πολύ απλά, κατά τη γνώμη του 30 χρόνια μετά, είναι μια χώρα που ανήκει περισσότερο στην Ανατολή. Ας πρόσεχαν.
