Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ πέρασε στα «ψιλά», έτσι όπως συμβαίνει τελευταία με σημαντικά γεγονότα που ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει στη λίστα των σημείων ντροπής του έθνους.
«Πωλείται έκταση 32 στρεμμάτων στη θέση Άγιος Δημήτριος της περιφέρειας της πρώην κοινότητας Στομίου, του τέως δήμου Ευρυμενών του νομού Λάρισας, πληροφορίες τηλ... ». Και λίγες σελίδες πιο κάτω τα «κοινωνικά» της «Ε», ως συνήθως: «Ενοικιάζεται γκαρσονιέρα... πωλείται οικόπεδο... Αγροτεμάχιο σε καλή τιμή πωλείται... κ.λπ.».
ΤΙ ΒΓΑΖΟΥΝ λοιπόν στο σφυρί; Τις κατασκηνώσεις του Αγίου Δημητρίου, στο Στόμιο, που ανήκουν στον Ερυθρό Σταυρό και που όλα αυτά τα χρόνια τις λειτουργούσε χρηματοδοτώντας τες, το υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας. Ο λόγος; Δεν υπάρχουν λεφτά! Σταματούν δηλαδή τη φιλοξενία εκατοντάδων απόρων παιδιών του νομού.
ΤΑ διαδικαστικά της (νόμιμης βεβαίως) πώλησης του ακινήτου-φιλέτου ιδιοκτησίας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, θα λάβουν χώρα στην Αθήνα και οι προσφορές του διαγωνισμού θα ανοιχτούν από αρμόδια επιτροπή στις 10 Οκτωβρίου. Σε λίγες μόνο ημέρες, δηλαδή, οι θρυλικές κατασκηνώσεις του Αγίου Δημητρίου, (από τις οποίες πρέπει να πέρασαν στα μαθητικά τους χρόνια στις τρεις περιόδους των διακοπών του καλοκαιριού, οι μισοί και πλέον σημερινοί 50άρηδες Λαρισαίοι, αλλά και τα παιδιά τους), μπορεί να ανήκουν σε λίγες ημέρες, ακόμα και σε Γερμανούς επιχειρηματίες!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ως χώρα, πτωχεύσαμε! Σε όλα τα επίπεδα. Όχι μόνον οικονομικά. Χάσαμε την ταυτότητά μας, διαγράψαμε το παρελθόν μας, τις αξίες μας και χάσαμε το συναίσθημα. Προδώσαμε τα παιδικά μας όνειρα. Γυρίσαμε την πλάτη, κατά μία έννοια σε τόπους «ιερούς», μέσα στους οποίους πλάσαμε την ψυχή μας και καλλιεργήσαμε τον ελληνικότατο θεσμό και δεσμό, της θρησκείας, της οικογένειας και της φιλίας. Τώρα τα πουλάμε όλα αυτά, προφανώς ακολουθώντας πιστά γενικευμένο σχέδιο ξεπουλήματος όλης της χώρας.
ΟΙ ΠΑΙΔΙΚΕΣ κατασκηνώσεις Στομίου, αλλά και οι δικές μου (όπως χιλιάδων από μας), θύμισες της νιότης, με τους ομαδάρχες αρχηγούς, τους αμέτρητους φίλους και συμμαθητές, τους μαγείρους και τους εκπαιδευτικούς, τους υπεύθυνους δασκάλους που ίσως να μην ζουν σήμερα πολλοί απ΄ αυτούς, έμελλε να ερημώσουν ελλείψει χρημάτων! Και να πωληθούν μαζί με τα κτίρια που φιλοξένησαν χιλιάδες παιδιά, ακριβώς κλείνοντας 50 χρόνια λειτουργίας! Ήταν το 1953 όταν εγκαινιάσθηκαν οι κατασκηνώσεις, από ανθρώπους που αγάπησαν τον τόπο τους και σεβάστηκαν το δικαίωμα των παιδιών, άπορων οικογενειών, να παραθερίζουν κι αυτά.
ΜΝΗΜΕΙΟ ωδής στα παιδικά μας χρόνια, κέντρο διαμόρφωσης ψυχών με ιδανικά, καθοριστικός χαρακτήρας στην ταυτότητά μας, το απάνεμο λιμάνι φύλαξης των παιδικών μας αναμνήσεων, αυτό ήταν για όλους, οι παιδικές κατασκηνώσεις του Αγίου Δημητρίου.
ΛΥΠΑΜΑΙ που το λέω. Αλλά καταφέραμε να σκορπίσουμε στον άνεμο ένα κομμάτι από την ψυχή των ανέμελων παιδικών μας χρόνων. Κομματιάσαμε το παιδικό μας συναίσθημα. Και λαός που δεν καταφέρνει να διατηρήσει και να διαφυλάξει την κληρονομιά του, είναι λαός χωρίς ιδανικά, δίχως ψυχή και αξίες...
Χρήστος Τσαντήλας
