Ύστερα από 65 χρόνια ερχόμαστε άλλη μια φορά απέναντι στην Ελλάδα και του εργαζόμενου λαού της, να αντιπαραταχθούμε και να πάρουμε ιστορικές αποφάσεις για το μέλλον αυτού του τόπου και του λαού της.
Μέσα στα 68 αυτά χρόνια που πέρασαν, απεμπολήσαμε τρεις ευκαιρίες για να μπούμε μέσα στον εργαζόμενο λαό μας, και από εκεί να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για να πετύχουμε ό,τι το καλύτερο για την Ελλάδα μας και τον λαό μας. Ενώ είχαμε όλα τα κερδοφόρα χαρτιά στα χέρια μας, 1ον τους αναμφισβήτητους αγώνες μας, τη μαζικότητα του λαού μας, το εισιτήριο της νίκης κατά του ναζισμού και άλλα πολλά. Παράλληλα είχαμε στον τόπο μας, στον γεωπολιτικό αυτό στρατηγικό χώρο, συνασπισμένη τη διεθνή και την ντόπια αντίδραση, μας δέχονταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, γιατί είχαμε την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Επειδή όμως η ηγεσία μας στερούνταν φαντασίας και προοπτικής, αλλά και διπλωματίας, τα θέλαμε όλα δικά μας. Λέω φαντασίας και προοπτικής, γιατί δεν ψυχολόγησαν τον παράγοντα άνθρωπο, που βγήκε από την πενταετία της κατοχής του ναζισμού.
Με την εθνική μας αντίσταση δοξασμένη και καταξιωμένη από ολόκληρη την ανθρωπότητα, αλλά μετά την απελευθέρωση ήθελε να κάνει την περισυλλογή μέσα από τα ερείπια και της ολοκληρωτικής καταστροφής του νοικοκυριού του.
Η Κομμουνιστική ηγεσία τότε, αντί να σκεφθεί όλα αυτά και να καθίσει στο τραπέζι και αρκεστεί έστω και στα λίγα, ήθελε και πάλι ο ελληνικός λαός να ταξιδέψει με το ίδιο εισιτήριο. Αυτό δεν έγινε, και ούτε μπορούσε να γίνει. Και από τότε η ντόπια ανθελληνική και αντιλαϊκή δεξιά, τα πήρε όλα στα χέρια της.
Τα παρακρατικά και κρατικά σκοπευτήρια, στήνοντας και κρεμώντας πρωτοπόρους και μη αγωνιστές, που δυστυχώς, το αίμα αυτό της εποχής εκείνης έχει αφήσει κατάλοιπα μέχρι σήμερα που αδίσταχτα ξεπουλάνε την Ελλάδα και τον λαό της από νύχτα σε νύχτα.
Επειδή σήμερα έχουμε έναν δύσπιστο λαό, και με το δίκιο του, γιατί είδε και διάβασε χωρίς να τα βιώσει πολλά ηθελημένα και αθέλητα λάθη της ηγεσίας του. Σήμερα, με τη στάση του ΚΚΕ μπροστά στο απροσδόκητο γίνεται να τραβήξει μπροστά, να βγεί η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός από ένα βάλτωμα, - από σύν Αθηνά και χείρα κείνει – σήμερα μένει αμέτοχος και παθητικός.
Αντίθετα το 1988 εναγγαλίστηκε τους καταστροφείς της Ελλάδας και του ελληνικού λαού με τη δικαιολογία ότι έπεσε ένα ψίχουλο. Ενώ σήμερα που πουλιέται η Ελλάδα, μαζί με τον πλούτο και τον λαό της και όλα αυτά γίνονται για να έχουμε μεταγενέστερα <άλλοθι>. Αυτά τα είπαμε εμείς πρώτοι!!!
Αγωνιστής
Χαρίλαος Πολύμερος
Υ.Γ. Όταν κατά κόρον χρησιμοποιείς την ξύλινη γλώσσα π.χ. ο καπιταλισμός, τα μονοπώλια, οι εκμεταλλευτές, οι καπιταλιστές, οι εταιρίες, τα τράστ, κ.λπ., τότε μετατρέπεσαι σε διαχειριστής των περιουσιακών σου στοιχείων κομματικών και μη, και όλα αυτά από τη θέση της Κοινοβουλευτικής έδρας.
