Καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει στη χώρα μας και τα λαϊκά στρώματα βρίσκονται στο στόχαστρο μιας ανελέητης επίθεσης από την κυβέρνηση, το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και τους οργανισμούς του, Ε.Ε., ΔΝΤ, το ΚΚΕ θέτει ανοιχτά στον λαό το μόνο υπαρκτό δίλημμα: Yποταγή στη στρατηγική του κεφαλαίου που οδηγεί σε παραπέρα φτώχεια και εξαθλίωση ή ρήξη, σύγκρουση με αυτή και ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων για να σωθούν τα λαϊκά στρώματα και να χαράξουν τον δικό τους δρόμο ανάπτυξης, που θα υπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Αυτό το δίλημμα δεν είναι θεωρητικό, αλλά το συναντά καθημερινά ο κάθε εργαζόμενος στη ζωή του, ανεξάρτητα αν είναι διατεθειμένος να «βάλει πλάτη» για να υπάρξει ριζική αλλαγή ή ακόμα είναι εγκλωβισμένος στις αυταπάτες διαχείρισης μέσα στον καπιταλισμό. Ο λαός μας έχει συσσωρευμένη πείρα και μπορεί να βγάλει συμπεράσματα. Όμως, αυτό που απαιτείται είναι το εργατικό λαϊκό κίνημα οργανωμένα και συντονισμένα να επιβάλλει το δίκιο του.
Βασική προϋπόθεση για να γίνει αυτό είναι ο προσανατολισμός του, ώστε οι εργάτες, οι φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι να συνειδητοποιούν ότι η κρίση δεν είναι κρίση χρέους ή μορφής διαχείρισης - νεοφιλελεύθερης ή σοσιαλδημοκρατικής - αλλά του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, του δρόμου ανάπτυξης που έχει ως κριτήριο το κέρδος των κεφαλαιοκρατών.
Ταυτόχρονα, πρέπει να συνειδητοποιείται ότι δεν υπάρχουν λύσεις που ικανοποιούν και το κεφάλαιο και τους εργαζόμενους. Όσο συνειδητοποιείται αυτό, ξεπερνιούνται η υποχώρηση, ο συμβιβασμός ή η ηττοπάθεια. Οι λαϊκές δυνάμεις αποκτούν αυτοπεποίθηση με οργάνωση στους τόπους δουλειάς, στον κλάδο απεγκλωβισμένες από τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό και συμπορευόμενες με το ταξικό αγωνιστικό κίνημα. Έτσι κατακτούν την ικανότητα να παρεμποδίζουν νέα μέτρα και παραπέρα να διαμορφώνουν κίνημα τέτοιο που θα βαδίσει για τη ριζική ανατροπή.
Το ζήτημα της αλλαγής του συσχετισμού δύναμης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στον χώρο των αγροτών και των αυτοαπασχολούμενων, με την ανεβασμένη συμμετοχή της νέας γενιάς και των γυναικών από τα λαϊκά στρώματα, είναι καθοριστικής σημασίας για την κατεύθυνση και την πορεία του αγώνα. Η συμμαχία όλων των κοινωνικών δυνάμεων που έχουν συμφέρον να αντιπαλέψουν τα μονοπώλια, μέσα από το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, την ΟΓΕ πρέπει να κάνει ακόμα πιο αποφασιστικά βήματα. Η πανεργατική απεργία στις 26 Σεπτέμβρη και οι συγκεντρώσεις που διοργανώνουν οι αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις, αποτελούν σταθμό για να εκφραστεί δυναμικά το «δεν πάει άλλο», «καμιά θυσία για την πλουτοκρατία», «τέρμα» στους αντεργατικούς νόμους, τα μνημόνια, τη φοροληστεία.
Αποτελούν ταυτόχρονα αφετηρία για την κλιμάκωση του αγώνα για να προετοιμαστεί το επόμενο βήμα, η πανελλαδική γενική απεργία που προτείνουν οι αγωνιστικές δυνάμεις για το επόμενο διάστημα, στον διαρκή ταξικό πόλεμο, που θα έχει σκληρές αποφασιστικές μάχες, ώστε ο λαός να κατακτήσει τη δική του εξουσία, καταργώντας τα μονοπώλια, αποδεσμευμένος από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΕΕ, ΝΑΤΟ και να γίνει αφέντης του πλούτου που παράγει.
Τάσος Τσιαπλές, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ και πρόεδρος του ΕΚΝΛ
