Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Κύριον λοιπόν μέλημα και πρώτο ζητούμενο, για τη σημερινή τρικομματική κυβέρνηση, πρέπει να είναι η εμπέδωση της χαμένης αξιοπιστίας της χώρας μας, τόσο στο εσωτερικό της, όσο και στο εξωτερικό. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να επιχειρηθεί και να πραγματοποιηθεί επιτέλους, αυτός ο πολυπόθητος εκσυγχρονισμός της πατρίδας μας, σε όλους τους τομείς και ιδιαίτερα στη Δημόσια Διοίκηση. Πρέπει δηλαδή χωρίς καμιά άλλη χρονοτριβή και καθυστέρηση να αλλάξουν τα πάντα στη χώρα μας. Σίγουρα η δουλειά αυτή, δεν είναι καθόλου εύκολη. Απεναντίας είναι πολύ δύσκολη και θα απαιτηθεί πολύς χρόνος και μεγάλη και επίπονη προσπάθεια, για να αλλάξει η νοοτροπία πολλών γενεών, που έχουν γαλουχηθεί και μεγαλώσει, με το ρουσφέτι, την πελατειακή σχέση, τη συναλλαγή, τη διαφθορά, την αρπαχτή, τη μίζα, το φακελάκι και το γρηγορόσημο.
Βεβαίως είναι πολύ νωρίς ακόμα, για να κρίνουμε αυτή την κυβέρνηση, αλλά η καλή ημέρα, από το πρωί φαίνεται. Αντί ενός μικρού και ευέλικτου κυβερνητικού σχήματος, μας προέκυψε ένας ετερόκλητος θίασος 42 ανδρών, με επτά αναπληρωτές υπουργούς και πληθώρα υφυπουργών. Ένα τέτοιο σχήμα δεν ταιριάζει στην κατάσταση πολιορκίας, που βρίσκεται η χώρα μας και είναι καταδικασμένο γρήγορα να φθαρεί και να αποτύχει. Οι δύο εταίροι της κυβέρνησης (Βενιζέλος – Κουβέλης), έπρεπε να είναι μέλη της κυβέρνησης και Α΄ και Β΄ αντιπρόεδροι αυτής και τα κόμματά τους, να συμμετέχουν σε αυτή, με πολιτικά πρόσωπα και όχι με τεχνοκράτες. Ο νόμος 4009/2011, για τα Πανεπιστήμια, που τον ψήφισαν 253 βουλευτές έχει γίνει παρελθόν πλέον, γιατί αυτό ζητούσε και απαιτούσε και μάλιστα με προκλητικό τρόπο το κατεστημένο των Πρυτάνεων. Και πώς να μην γίνει αυτό, όταν ο πρωταστήσας στην ανατροπή αυτού του Νόμου, πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, κάθεται σήμερα αναπαυτικά στην καρέκλα του υφυπουργού Παιδείας. Η επιλογή των γενικών και ειδικών γραμματέων υπουργείων και λοιπών δημοσίων οργανισμών, το σύνολό τους, είναι με πτωχά βιογραφικά σημειώματα, το πλείστον τέως και επιλαχόντες βουλευτές και ο ορισμός τους έγινε με κομματικά κριτήρια και ανάλογα της δύναμης των κομμάτων, που στηρίζουν την παρούσα κυβέρνηση. Το θεσμικό πλαίσιο, που διέπει τη λειτουργία της Βουλής όπως ο αριθμός των βουλευτών (200 ανά 300), τα προνόμια αυτών, όπως χρήση αυτοκινήτου, σύμβουλοι βουλευτών, το Ζ΄ ψήφισμα της Βουλής του 1964, που ορίζει το ζήτημα των αποζημιώσεων και τις εξισώνει με αυτές του προέδρου του Αρείου Πάγου, παραμένουν ως έχουν, χωρίς να γίνεται καμιά κουβέντα επ’ αυτών, παρά τις κατά καιρούς υποσχέσεις του σημερινού πρωθυπουργού, για την κατάργησή τους ή αναθεώρησή τους. Παραμένει ακόμη σε ισχύ, η ανήθικη πράξη της μιας ημέρας προέδρου της Βουλής, που ανερυθρίαστα διόρισε την κόρη του, ως μετακλητή υπάλληλο, στο γραφείο του. Παρά τη δυσμενή οικονομική κρίση και χρεοκοπία της χώρας, εξακολουθούν να αμείβονται ακόμα, με παχυλούς μισθούς των 12.000 ευρώ και άνω τον μήνα, παρά πολλοί σύμβουλοι και παρατρεχάμενοι στο Δημόσιο και στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα τράπεζες, ΔΕΚΟ κ.λπ. Το μεγάλο θέμα της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής, που εξαιτίας του, η χώρα μας, παραμένει δέσμια και όμηρος της τρόικας από το 2010, εξακολουθεί να κατατρώγει και να κατακαίει τις σάρκες μας και όμως, παρά τα μεγάλα λόγια και ευχολόγια, των κυβερνητικών παραγόντων, για την πάταξη τούτο, όχι μόνον δεν περιορίζεται, αλλά απεναντίας γιγαντώνεται και έχει γίνει πλέον θηλιά στον λαιμό του έθνους μας. Σε 25 δισεκατομμύρια ευρώ τουλάχιστον ανεβάζει αξιωματούχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου τις απώλειες, σε ετήσια βάση, του ελληνικού κράτους από τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή και τη φοροκλοπή. Δεν προχωρώ σε άλλες επισημάνσεις και σταματώ εδώ, θέλοντας όμως να τονίσω ότι και σε αυτή την κυβέρνηση, όπως και σε όλες τις προηγούμενες λείπει παντελώς το κυριότερο όπλο και ατού, που έχει στα χέρια της και αυτό δεν είναι άλλο από το παράδειγμα και είναι καιρός, εάν θέλει να επιτύχει, να το κάνει αυτό επιτέλους σημαία της και πράξη της.
Πιστεύω ότι ο πρωθυπουργός επιθυμεί και θέλει, να εισαγάγει στο Δημόσιο βίο νέα ήθη και έθιμα και να εμπεδώσει την αξιοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή αλλά ο σκληρός πυρήνας των κομμάτων, που τον στηρίζουν, πιέζει στην επάνδρωση της κρατικής μηχανής, με κομματικά δικά τους στελέχη και απ’ ό,τι φαίνεται σιγά – σιγά υποκύπτει (ο πρωθυπουργός) και εθίζεται σε αυτήν τη νόθο και επιζήμια για την Πατρίδα μας κατάσταση.
Κύριε πρωθυπουργέ πιστεύω να γνωρίζετε ότι οι Έλληνες δικαιολογημένα εξακολουθούν να θεωρούν σε ποσοστό 75%, τους περισσότερους πολιτικούς, ότι είναι βουτηγμένοι μέχρι τον λαιμό στη διαφθορά και στη διαπλοκή και μάλιστα με δέλτα κεφαλαία. Και για να αλλάξει επ’ αυτού γνώμη χρειάζεται το μαχαίρι να μπει βαθιά και να φθάσει μέχρι το κόκαλο. Ίσως η θηλιά της τρόικας ένεκα του τεράστιου δημόσιου χρέους, το οποίο παρά το κούρεμα των ομολόγων, κατά 105 δισεκατομμύρια ευρώ, είναι ακόμα 303 δισεκατομμύρια ευρώ, να μας βγει τελικά σε καλό. Να γίνουμε επιτέλους και εμείς σοβαροί «κουτόφραγκοι» και να μη μείνουμε για πάντα «ξύπνιοι» και «μάγκες» Έλληνες.
