«Αλήθεια... στην Ελλάδα» μας... Το να λες πάντα την αλήθεια σ΄ αυτήν την άξια, αλλά πάντα - εκ των έσωθεν - προδομένη πατρίδα, στοιχίζει μια ολόκληρη ζωή - κατεστραμμένη - αδικημένη τελείως, μέχρις τελευταίας ρανίδος του αίματός σου... ή μερικής απωλείας του ας πούμε...
«Μερικές φορές» εκτός από λίγα ή πολλά απολεσθέντα ml, litres αίματος κ.λπ. κ.λπ. σε καταπίνει νωρίτερα το πανάγιο χώμα της και δοξασμένο... από πολλούς προγόνους, προαιώνιους και διδάξαντας όλη την υφήλιον, ήρωες - Έλληνες κατά τον άλλον... «κοπρίτες»...
Ας σεβόμαστε λίγο παραπάνω τα παιδιά ολονών μας πρώτα - τα αδικημένα σήμερα, στον ύψιστο βαθμό... μετά την αποκατάσταση της... δημοκρατίας στη χώρα μας, μετά τη Χούντα - η οποία όμως, λυπούμαι - κακιά μεν - αλλά δεν άφησε κανένα χρέος και δεν βίασε ασύστολα το μέλλον από κανένα Ελληνόπουλο.
Το Ελληνόπουλο ολονών μας αποτελεί τον «κορμό...» της αυριανής Ελλάδας... Έχει συντελεσθεί μεγάλο έγκλημα...
Ας «βγάλουμε την αυριανή Ελλάδα μας» - επιτέλους - από τον ήδη ετοιμασμένο - λόγω καλών εταίρων - τάφον της,... αν προλαβαίνουμε... έστω και την ύστατη στιγμή... πατριώτες...
Λυπούμαι πολύ... Με πόνο και αγάπη, ως «άρρωστος» ιατρός, πρώην, που θα ΄θελα να μην «παραμορφωθεί» σ΄ αυτήν την πατρίδα... την τρισάθλια γιατί έκανε το λάθος να πονάει παραπάνω απ΄ ότι θα έπρεπε μια πατρίδα, η οποία του φέρθηκε, λυπούμαι, χειρότερα από λαθρομετανάστη...
ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ι. ΤΖΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΡΩΗΝ ΙΑΤΡΟΣ - τ. ΕΛΛΗΝ...
