Αγαπητή Ελευθερία,
Ο κόσμος του μέλλοντος θα ορίζεται από την τεχνολογία του, αυτή που χρησιμοποιούμε, αυτή που βλέπουμε να λειτουργεί γύρω μας, πάνω μας, μέσα μας, χωρίς τη συγκατάθεσή μας, και χωρίς να είμαστε ενήμεροι γι’ αυτό. Το παρελθόν έχει δείξει ότι οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας ωχριούν μπροστά στην πραγματικότητα...
Οι ελάχιστοι γνωρίζοντες χειραγωγούν τους λαούς με κάθε τρόπο στις μέρες μας. Κυβερνήσεις, ιδιωτικές εταιρίες, έχουν τη ζωή μας στα χέρια τους, αφού είναι σε θέση να αποφασίσουν το πώς ζούμε, τι τρώμε, πώς δουλεύουμε κ.λπ.
Εντέλει μήπως έχουν και τη δύναμη την εξουσία να αποφασίσουν ποιος ζει και ποιος πεθαίνει; Δυστυχώς δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι γίνονται πειράματα με χημικές ουσίες που εκτοξεύονται από τα αεριωθούμενα, γιατί κάθε πληροφορία ή είδηση για το κάθε τι φτάνει σε μας «φιλτραρισμένη»... Ναι, χώρες «φιλικά» προσκειμένες (Η.Π.Α.) προ πολλού έχουν πάρει «γη και ύδωρ» κι όχι μόνο αλλά και τον αέρα που αναπνέουμε. Επιτελούν προγράμματα έρευνας, κλιματικών αλλαγών... διενεργούνται πειράματα στο πλαίσιο στρατιωτικών προγραμμάτων... (και το σύστημα HAARP) για βιολογικό πόλεμο. Μας ραντίζουν ιούς επιδημιών, διασπείρουν χημικές, όπως οξείδια αλουμινίου, αργιλίου, άλατα βαρίου κι άλλες ενώσεις βαρεομετάλλων, καδμίου, πυριτίου κ.λπ. Οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην υγεία τραγικές. Καταλήγουν στον υδροφόρο ορίζοντα και μπαίνουν στην τροφική αλυσίδα. Επαφή με το δέρμα, εισπνέονται, και είναι υπεύθυνα για εμφάνιση καρκίνου, προσβάλλουν το ανοσοποιητικό και αναπνευστικό σύστημα. Στη συνέχεια οι φαρμακοβιομηχανίες κάνουν «χρυσές δουλειές»... με τα εμβόλια που μας επιβάλλουν.
Η πηγή των πληροφοριών μου βιβλιογραφία και περιοδικά επώνυμα κ.ά. μετά από μικρή έρευνα λόγω προσωπικής εμπειρίας. Τον Απρίλιο του 2007 μια παρέα γυναικών ανεβήκαμε στη γραφική Ραψάνη στο μοναστήρι της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας για εκκλησιασμό. Ξεκινήσαμε το χάραμα. Φτάνοντας εκεί και πριν περάσουμε στον ναΐσκο του μοναστηριού, όλες πήραμε βαθιές ανάσες από το ευωδιαστό και δροσερό αεράκι του βουνού. Θαυμάσαμε το ροζ χρώμα του ανατολικού ορίζοντα και τον καθαρό ουρανό που προμήνυε μια ηλιόλουστη μέρα.
Την τελευταία στιγμή παρατήρησα δύο λεπτές λευκές γραμμές μέσα στο ροζ της αυγής και το αεροπλάνου που είχε «πιάσει δουλειά» με τα «κοκόρια» και αθόρυβα. Η θεία λειτουργία τελείωσε περίπου στις εννιά. Κάποιες κυρίες κατέβηκαν από την εσωτερική σκάλα στο αρχονταρίκι κι άλλες έμειναν στον ναΐσκο για πνευματική συζήτηση.
Εγώ προχώρησα στην αυλή σκεπτόμενη: Σήμερα θα γεμίσω τις «μπαταρίες» μου οξυγόνο! Ανοίγοντας την πόρτα έμεινα ακίνητη. Το ένστικτό μου σήμανε συναγερμό. Κάτι άσχημο συνέβαινε εκεί έξω. Όλη η φύση είχε βουβαθεί. Σαν «πληγωμένη» εικόνα στην οθόνη της Τ.V. Ασάλευτη ούτε θρόισμα φύλλου, πέταγμα πουλιού ή εντόμου «νεκρική σιγή» και μια ζέστη αφύσικη για την ώρα και την εποχή. Υπήρχε φως αλλόκοτο και ο ήλιος; Τον αναζήτησα κοιτώντας ψηλά, έμεινα άφωνη, τότε κατάλαβα γιατί είχαν όλα «λουφάξει». Από άκρου εις άκρον ο ουρανός είχε καλυφθεί από ένα νέφος φολιδών σαν (λέπια) όλα συμμετρικά σαν κάποιο χέρι ή υπολογιστής το είχε σχηματίσει. Χρώματος γκρι και έμοιαζαν ανάγλυφα, γιατί στο κέντρο τους ήταν πιο σκούρα και είχαν βάρος. Δεν πρέπει να ήταν πολύ ψηλά. Ωστόσο έρχονταν αργά – αργά προς τη γη. Μόνο προς τη Λάρισα διέκρινα ένα κομμάτι καθαρού ουρανού. Δεν έμοιαζε φιλοσοφικό, άρα; Το αεροπλάνο που είχα δει το πρωί είχε ψεκάσει. Οι αντιδράσεις της παρέας; Βήχας, πτέρνισμα, Κνησμός, δυσφορία.
Καμιά όμως δεν κοίταξε το νέφος... Ένιωσα θλίψη! Οι άνθρωποι έπαψαν πλέον να σηκώνουν τα μάτια στον ουρανό να δοξολογούν τον Δημιουργό των Πάντων για όσα «εν Σοφία εποίησεν» μα δεν φοβούνται μην πέσει ο Ουρανός πάνω τους; (Λίγοι άνθρωποι έχουν οικολογική συνείδηση... η επίπλαστη ευημερία έκανε τους ανθρώπους αδιάφορους).
Κοντά στην περιοχή Ζαχάρεως (κατά την επιστροφή) είδα ένα μεγάλο κόκκινο «αλώνι». Έτσι εντόπισα τη θέση του ήλιου, (πάντα κρυμμένος) και λίγο πιο κάτω σταματούσε απότομα το νέφος. Στη χρονική περίοδο των εκλογών από 6 Μαΐου μέχρι 17 Ιουνίου η «Κίνηση κατά των χημικών» ζήτησε απ’ όλους τους αρχηγούς των κομμάτων να τοποθετηθούν τι θα κάνουν με το θέμα των ψεκασμών. «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω».
Η ανησυχία των πολιτών στη Λάρισα και στην Αθήνα οδήγησε δύο βουλευτές σε κατάθεση σχετικών ερωτήσεων στη Βουλή το Νοέμβριο του 2006 και το Μάρτιο του 2007. Σαφείς απαντήσεις δεν δόθηκαν από κανένα υπουργείο, ούτε κανένας επίσημος φορέας ή κυβέρνηση έχει δώσει εξηγήσεις μέχρι σήμερα. (Και οι ψεκασμοί συνεχίζουν). Η σιωπή των αρμοδίων αρχών ανά τον κόσμο δεν αφήνουν περιθώρια για ευοίωνα συμπεράσματα. Οι επιπτώσεις στην υγεία, στο περιβάλλον, στην ατμόσφαιρα άρχισαν να διαφαίνονται... Πρόσφατα διαβάσαμε στην «Ε» για παιδιά «Ζόμπι» στην Αφρική. Καθώς και στην Καμπότζη, «άγνωστες ασθένειες» «κτυπούν παιδιά!» δηλαδή τους «βλαστούς των λαών».
Μήπως πρόκειται για γενοκτονία; λέω τα συμπεράσματα δικά σας... Αφού οι κυβερνώντες περί πολλών ή άλλων τυρβάζουν και τηρούν «σιγή ιχθύος» το μόνο που μας μένει είναι να στραφούμε στον Κύριο και Θεό μας. «Φύλαξον με Κύριε, ότι επισοί ήλπισα». Ψαλ. – 15 στο 1.
Υ.Γ. Ίσως οι αφελείς ή οι προπαγανδιστές με χαρακτηρίσουν γραφική... ηλίθια όμως όχι.
Χρυσ. Καπ.
