Από τον Αλέξανδρο Οικονόμου
Υπάρχουν πολιτικοί που δίνουν το πολιτικό τους στίγμα και αναπτύσσουν την πολιτική τους φιλοσοφία μέσα από μανιφέστα, διακηρύξεις και συγγράμματα. Υπάρχουν άλλοι, που το πολιτικό τους πιστεύω βγαίνει ανάγλυφο μέσα από την ίδια την πολιτική τους δραστηριότητα. Ο Αντώνης Σαμαράς αποτελεί ίσως την πιο χαρακτηριστική περίπτωση της δεύτερης κατηγορίας. Πολιτικός της ενεργού δράσεως και του αποτελέσματος- πολέμιος της θεωρητικοποίησης των πραγμάτων. Αυτός είναι ο λόγος που βρέθηκε στην πολιτική σπρωγμένος από τη δυναμική των εξελίξεων, χωρίς να το έχει προαποφασίσει.
Ήταν το καμίνι της δεκαετίας 1960-1970 που δίδαξε στο νεαρό πολιτικό καταγόμενο από την Πελοπόννησο, πως η πολιτική δεν είναι καριέρα, αλλά στάση ζωής. Ήταν η ενεργός συμμετοχή του εκείνης της εποχής που του χάραξε την πολιτική του διαδρομή. Από κει και πέρα η συνέχεια χαρακτηρίζεται από δύο σταθερές. Την αδιάλειπτη ενεργό συμμετοχή του στα κοινά, στην Εθνική μας ζωή, αλλά και την πεισματική και ανένδοτη προσήλωσή του σε κάποιες αρχές.
Ανεξάρτητα από το εάν συμφωνεί κανείς πάντοτε με τον τρόπο που πολιτεύεται, εκείνο που ποτέ δεν του αμφισβητήθηκε, είναι η συνεχής, ενεργός και αγωνιώδη συμμετοχή του στα γεγονότα, ιδίως στις κρίσιμες σήμερα για την πατρίδα μας και τον ελληνικό λαό ώρες. Ποτέ δεν επέτρεψε στον εαυτό του την πολυτέλεια, έστω και της προσωρινής αποχής για οποιοδήποτε θέμα και λόγο. Η αίσθηση του χρέους και ο πολιτικός του ρεαλισμός δεμένος σε μία αρμονική σχέση με την παροιμιώδη γενναιότητα που τον χαρακτηρίζει, τον κράτησαν πάντα μέσα στα τεκταινόμενα.
Το κόστος όμως αυτής της επιλογής ήταν και είναι μεγάλο. Πολλοί τον κατηγόρησαν κι όμως άντεξε. Έφτασε στην κορυφή, διαγράφοντας μια μυθιστορηματική αναφορική τροχιά χωρίς προηγούμενο. Με την άκαμπτη προσήλωσή του στις ίδιες αρχές, τις ίδιες ιδέες, τις ίδιες αξίες, κατόρθωσε αυτό που σε πολλούς φαινόταν ακατόρθωτο.
Όσο και αν οι πολιτικοί του αντίπαλοι του καταλογίζουν πολιτική ασυνέπεια στηριζόμενοι στην ποδοσφαιρική λογική των ονομάτων και των χρημάτων, είναι γεγονός πως η πολιτική φιλοσοφία του Αντώνη Σαμαρά κινείται γύρω από σταθερούς και αμετάκλητους άξονες. Υπήρξε και παραμένει σταθερά και αμετακίνητα, φιλελεύθερος. Υπήρξε άλλωστε από τους λίγους που, από την εποχή των πρώτων νεανικών προβληματισμών, απέρριψε από την αρχή τους πειρασμούς των «-ισμών». Κινήθηκε πάντα με συνέπεια στην κεντροδεξιά γραμμή της νηφαλιότητας και της μετριοπάθειας. Θα μπορούσε να πει κανείς πως αυτό ήταν η αντανάκλαση στο πολιτικό επίπεδο, της επίσης παροιμιώδους ψυχραιμίας του. Η ιδεολογική του αντίθεση με την Αριστερά υπήρξε και είναι πάντοτε ξεκάθαρη. Ποτέ δεν επιχείρησε «ψευδοπροοδευτικά» ανοίγματα στο όνομα εκλογικών σκοπιμοτήτων.
Και από την πλευρά της, η Αριστερά πάντοτε τον δέχθηκε σαν έντιμο ιδεολογικό της αντίπαλο. Αυτή η έντιμη σχέση του έδωσε τη δυνατότητα να είναι ακόμα και στις δύσκολες εποχές που περνά η χώρα μας και ο ελληνικός λαός από μια κακοδιαχείριση πολλών ετών.
Αυτή η έντιμη πολιτική στάση του Αντώνη Σαμαρά λειτούργησε καταλυτικά στην εδραίωση του διαλόγου που αποτέλεσε για τον ίδιο έναν διαρκή στόχο. Ήταν και είναι η πίστη του στον διάλογο που σημάδεψε την πολιτική του δραστηριότητα. Μέσα σε ένα περιβάλλον εθνικό και διεθνές, είναι ο πολιτικός που αισθάνεται άνετα στον διάλογο. Μέσα από τον διάλογο λειτουργεί πάντα και αποδίδει. Ενώπιος-ενωπίω με τους συνεργάτες του, με τους πολιτικούς αντιπάλους του, με τους δημοσιογράφους, με τους ξένους διαπραγματευτές. Είτε στο τραπέζι των συνομιλιών και των διαπραγματεύσεων, είτε στο Κοινοβούλιο. Σήμερα, δίνεται η πιο κρίσιμη μάχη για τη βελτίωση της μοίρας του λαού μας. Κι αυτό το κεφάλαιο είναι για τον Αντώνη Σαμαρά ανοιχτό και χρέος του να το λύσει επ' ωφελεία του ελληνικού λαού.
Η επιμονή του ακούραστου Έλληνα ηγέτη, η αντοχή του, το ψυχικό του σθένος, το πείσμα του, αλλά πάνω από όλα η αίσθηση του χρέους προς τον ελληνικό λαό, προϊωνίζονται μελλοντικά μια νικηφόρα πορεία.
* Ο Αλέξανδρος Οικονόμου είναι ιδρυτικό μέλος της Νέας Δημοκρατίας
