Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
2 ΙΟΥΛΙΟΥ του 2010... Σαν χθες, δηλαδή, δύο χρόνια πριν, έχει τελειώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής κι οι ποδοσφαιριστές της εθνικής ομάδας της Βόρειας Κορέας μαζί με τους προπονητές, τους φυσιοθεραπευτές και τους φροντιστές εξαναγκάζονται από το καθεστώς του Κιμ Γιόνγκ Ιλ να υποβληθούν σε δημόσια διαπόμπευση... Ο λόγος; Ταπείνωσαν τη χώρα με τις τρεις ήττες τους στους προκριματικούς αγώνες!.. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός Κιμ Γιονγκ Χαν διαγράφεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα και εξαναγκάζεται να αλλάξει επάγγελμα και να γίνει εργάτης!.. Προφανώς, αντιμετωπίστηκε με επιείκεια: θα μπορούσε να υποχρεωθεί να αλλάξει φύλο και να γίνει κομμώτρια...
ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ του «ψυχρού πολέμου» η (κατά την ελληνική Αριστερά) «προπαγάνδα της Δύσης» μας βομβάρδιζε καθημερινά με τέτοιες ειδήσεις... Στη σημερινή εποχή, η προπαγάνδα δεν τις χρειάζεται αυτές τις ειδήσεις... Μόνον γέλια προκαλούν... Γέλια και ερωτηματικά... Ερωτηματικά για το πώς γίνεται κάποιοι στην Ευρώπη του 2012 να τρέφουν αισθήματα συμπάθειας για το καθεστώς της Βόρειας Κορέας και να θυμώνουν με τα σχόλια του διεθνούς Τύπου γύρω από τα όσα ακολούθησαν τον θάνατο του Κιμ Γιονγκ Ιλ τον περασμένο χειμώνα...
ΕΙΚΟΣΙ τρία χρόνια μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού» ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας εξακολουθεί να εξαντλεί τη ρητορική του για να καταγγείλει τις ανισότητες του καπιταλιστικού συστήματος και τα αδιέξοδα του ελεύθερου κόσμου που έχει θεοποιήσει το χρήμα, ενώ παράλληλα σπεύδει να εξωραΐσει καθεστώτα που ο Ελληνας με την «απειθαρχία» που τον διακρίνει δεν θα άντεχε ούτε ένα 24ωρο... Η Βόρεια Κορέα, η Βενεζουέλα, η Κούβα θεωρείται ότι δεν υποκύπτουν στις λογικές των αγορών, ότι διατηρούν την ανεξαρτησία τους και ότι ακολουθούν μοντέλα διαχείρισης χωρίς να λογοδοτούν στους δυνάστες της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας... Εξακολουθούν να ασκούν γοητεία σε ένα τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο δυσανασχετεί με την αγχώδη καθημερινότητά του, με τις εντολές της τρόικας και νιώθει ότι ζει υπό «καθεστώς κατοχής», σε συνθήκες «οικονομικής χούντας», «κάτω από τη γερμανική μπότα» και διάφορα τέτοια υπερβολικά, γιατί του ζήτησαν να μειώσει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων (που πάντα ήταν υπερβολικά μεγάλος), να αποδίδεται γρήγορα η δικαιοσύνη, (που όλοι μας θυμώνουμε γιατί καθυστερεί), να απελευθερωθούν τα κλειστά επαγγέλματα (που όλοι ξέρουμε πώς λειτουργούν) και να παταχθεί η φοροδιαφυγή (που όλοι ξέρουμε πόση είναι)... Γιατί αυτά και μερικά ακόμα ζητάει το μνημόνιο, που δεν είναι παράλογο σε όλα, αλλά μόνο σε μερικά σημεία του...
ΙΣΩΣ, χρειάζεται να μας πουν ότι, ο καθηγητής που συλλαμβάνεται να παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα χωρίς απόδειξη (και υποπίπτει σε διπλό παράπτωμα, πρώτον γιατί υπηρετεί την παραπαιδεία και δεύτερον γιατί φοροδιαφεύγει) θα υποβιβάζεται σε λοστρόμο, για να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι το δημοκρατικό μας πολίτευμα που μπορεί διά της ψήφου των πολιτών να αμφισβητεί τις επιλογές κάθε «μισητής» τρόικας και κάθε εγχώριας ή εξωχώριας ηγεσίας... Και ίσως, πρέπει να μας προειδοποιήσουν ότι ο δημόσιος υπάλληλος που παίζει πασιέντζες εν ώρα εργασίας, θα κουρεύεται εν χρω, για να καταλάβουμε την αξία του επιχειρήματος και της διαδικασίας της πειθούς στην αναγκαιότητα να ασπαστούμε λογικές που θα διορθώσουν τα κακώς κείμενα στη χώρα μας...
