Του Χρήστου Τσαντήλα
ΔΕΝ αντέχουν άλλο οι περίοικοι των πεζοδρόμων Πατρόκλου και Κουμουνδούρου, έχουν χάσει - λένε - τον ύπνο τους από τον θόρυβο ιδιαίτερα τις νυχτερινές, ακόμα και τις πρώτες πρωινές ώρες, από μια απρόκλητα ενοχλητική και πολύ δυσάρεστη κατάσταση, που έφεραν στη γειτονιά τους οι καφετέριες και τα μπαρ και άλλα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, που φύτρωσαν και φυτρώνουν σαν τα... μανιτάρια!
ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι ο κόσμος δεν χρωστάει τίποτα να υποφέρει τα δεινά αυτής της συγκατοίκησης. Από την άλλη, οι καταστηματάρχες δεν μπορούν, ως φαίνεται, (δεν θέλουν το λογικότερο...) να βοηθήσουν την κατάσταση, αφού θίγονται τα... πορτοφόλια τους!
ΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ, την ώρα που οι πολίτες έχουν χάσει τον ύπνο τους... κοιμούνται βαθιά τον ύπνο του δικαίου, με αποτέλεσμα οι καταγγελίες προς την εφημερίδα να είναι ο μόνος δρόμος αντίδρασης του κόσμου.
ΕΠΕΙΔΗ το απαράδεκτο αυτό καθεστώς, που έχει επεκταθεί σε όλα, τα κεντρικά και μη, σημεία της (καταδικασμένης για τέτοιου είδους ανάπτυξη)... καφετεριούπολης, στην πλατεία Προφήτου Ηλία αλλά και στην πλατεία «Τάκη Δημητρακόπουλου» στη Νεάπολη, στον πολύπαθο λόφο του «Φρουρίου» όπως και αλλού, σε όλους σχεδόν τους πεζοδρόμους, υπάρχει κίνδυνος πιο δυναμικής αντίδρασης κάποιων «θερμόαιμων» και απελπισμένων κατοίκων, καλό θα είναι οι όποιοι αρμόδιοι νιώθουν τη σοβαρότητα της κατάστασης, και προπάντων σέβονται τους πολίτες, άμεσα να επιληφθούν!
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, οι νέοι μας, που στοιβάζονται στα καφέ και στα μπαρ και ξαπλώνουν σε αναπαυτικούς καναπέδες καταμεσής στον πεζόδρομο(!) και που... ξερνοβολούν τα μεσάνυχτα στις εισόδους των πολυκατοικιών, από υπερβολικές δόσεις αλκοόλ, αλλά και άλλες «ασθένειες» της εποχής... είναι τα μόνα που δεν φταίνε για την κατάσταση αυτή.
ΕΝΑ... ασυμμάζευτο κράτος, που δημιούργησαν οι «μεγάλοι» και που συνέβαλαν και οι Αρχές στη διατήρηση του «μπάχαλου», είναι που τους οδήγησε, προφανώς, μέσω της νέας μάστιγας του έθνους, της ανεργίας, της απαξίωσης του μόχθου των γονέων τους, της υποβάθμισης των σπουδών τους, της αναξιοκρατίας και της αδιαφάνειας, να ξεσπούν με συμπεριφορές τέτοιες που δεν συμβαδίζουν με τα κελεύσματα των καιρών μας.
ΣΤΗΝ τελική ανάγνωση, οι λύσεις δεν έρχονται με διαπιστώσεις του τύπου «δεν φταίει ο ένας, δεν φταίει κι ο άλλος...» αλλά μόνο με την ανάληψη της ευθύνης από όλους. Τις Αρχές και τους καθ΄ ύλην αρμόδιους, που πληρώνονται για να προστατεύουν το κοινωνικό σύνολο, τους καταστηματάρχες που αν θέλουν την ανοχή των γειτόνων τους θα πρέπει να βάλουν αυστηρούς κανόνες στα μαγαζιά τους, όλους εμάς, να δείξουμε λίγη παραπάνω κατανόηση, και βέβαια τους ίδιους τους νέους ανθρώπους που πρέπει να σεβαστούν τους ίδιους τους εαυτούς τους...
