Του Κων/νου Τσιρονίκου
Η 12η Ιουνίου είναι για την ΕΡΤ αποφράδα ημέρα. Γιατί, κατ΄ αυτήν, μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου υπογραμμένη από την πλειοψηφία του υπουργικού συμβουλίου έγραψε τον επίλογο του δράματος του ιστορικού αυτού ραδιοτηλεοπτικού σταθμού.
Το αιτιολογικό της πράξεως αυτής και η απαξιωτική ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου στο πρόσωπο της δημόσιας ενημέρωσης καταδεικνύουν, κατ΄ αυτόν, τα βαριά συμπτώματα της αρρώστιας της; κακοδιαχείριση, σπατάλη, διαφθορά, κομματισμός… Συμπτώματα που, όμως, η κυβέρνηση δεν προσπάθησε να θεραπεύσει, αλλά τα άφησε να καταστούν ανίατα με σκοπό τη διάλυση και τις απολύσεις των εργαζομένων. Συμπεριφορά που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα πριν έναν χρόνο λεχθέντα από τον αρμόδιο υπουργό περί εθνικής ανάγκης υπάρξεως της ΕΡΤ… και ότι θα καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια γι΄ αυτό… Κάτι που δεν έγινε και που έπρεπε να γίνει, γιατί ο σταθμός αυτός είναι συνδεδεμένος με τα πολύ κακά και τα πολύ καλά γεγονότα της πρόσφατης ιστορικής μας περιόδου. Εχει καταγράψει όχι μόνον τα περιστατικά της μαύρης περιόδου της δικτατορίας και της προδοσίας της Κύπρου, αλλά και τη μεγάλη χαρά της μεταπολίτευσης…
Κι όμως όλη αυτή η ιστορία θυσιάστηκε στον βωμό της απάνθρωπης δημοσιονομικής εξυγίανσης. Θυσιάστηκε μάλιστα πρώτη κι ύστερα από την αποτυχημένη πώληση της ΔΕΠΑ. Επρεπε, όπως καταλαβαίνετε, να βρεθούν χρήματα. Κι αυτά τα εντόπισαν, εύκολα στη διάλυση της νοσούσης, όπως λένε, ΕΡΤ με το πέταμα στον δρόμο 3.000 εργαζομένων περίπου. Κι αυτό αποτελεί το προμήνυμα των σαρωτικών απολύσεων. Γιατί τώρα που ο κύβος ερρίφθη, δεν πρόκειται να σταματήσει τίποτα την κυβερνητική λαίλαπα. Θα προχωρήσει, μετά βεβαιότητας, στο μεγάλο κακό της κοινωνίας. Στο ρίξιμο σε καθεστώς ανεργίας και φτώχειας χιλιάδων υπαλλήλων. Ηδη το πρώτο μήνυμα το πήραν οι εργαζόμενοι και περιμένουν τώρα με αγωνία και φόβο μην έρθει και η δική τους σειρά. Το δικό τους εργασιακό τέλος. Το μαρτύριο της επιβίωσης γι΄ αυτούς και τις οικογένειές τους.
Κι όμως αυτό το αδίστακτο κι αριθμοκεντρικό κράτος δεν το νοιάζει. Γιατί δεν το ενδιαφέρουν οι άνθρωποι, αλλά οι αριθμοί. Πώς θα απολαύσει την παραδική ευφορία της δόσης και όχι το επώδυνο στερητικό σύνδρομο, που θα προέλθει από τυχόν διακοπή της.
Είναι λυπηρό, αλλά αυτός είναι ο απρόσωπος και απάνθρωπος κόσμος της κυβέρνησης. Από την άλλη όμως μεριά υπάρχει και ο συναισθηματικός κόσμος της κοινωνίας. Ο δυστυχής ελληνικός λαός, που βιώνει το ατέλειωτο δράμα στο πετσί του. Ράγισε η καρδιά του από τη δυσάρεστη κατάσταση που βρέθηκαν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ. Από το μαύρο σκοτάδι και μεγάλο βάσανο της ανεργίας στο οποίο έχουν περιέλθει. Δάκρυα μνήμης και μελλοντικής κατάστασης κύλησαν από τα μάτια αμέτρητων Ελλήνων την ώρα που οι σταθμοί της ΕΡΤ σκοτείνιασαν και έπαψαν να εκμπέμπουν. Θύμισαν μαύρες μέρες της κατοχής, δικτατορίας και βαρύτατων εθνικών συμφορών.
Αξιολογώντας την κατάσταση που δημιουργήθηκε από τη διάλυση της ΕΡΤ θα μπορούσαμε να επισημάνουμε τις εξής δυσάρεστες επιπτώσεις στην κοινωνία και στο έθνος: 1) Τη διόγκωση της ανεργίας και της περαιτέρω πτώχευσης των Ελλήνων και του κράτους. 2) Τη φυγή ενός μεγάλου μέρους των Ελλήνων και δη της νεολαίας στο εξωτερικό με πολύ άσχημη κατάληξη στην πληθυσμιακή μας σύνθεση. 3) Τη δημιουργία ενός φοβικού συνδρόμου για το εργασιακό μέλλον των εργαζομένων με δυσμενή αποτελέσματα στην απόδοση και στη παραγωγή. 4) Την υποβάθμιση του ποιοτικού χαρακτήρα της ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, δεδομένου ότι η ΕΡΤ ήταν το μοναδικό κανάλι που προέβαλλε με υπερβάλλοντα ζήλο την πολιτισμική, πολιτιστική και εθνική μας κληρονομιά. 5) Την ανυπαρξία πλέον εθνικής ενημέρωσης των ακριτικών μας περιοχών, αφού αυτή των ιδιωτικών καναλιών είναι αδύνατη έως και ανύπαρκτη. Αυτό σημαίνει ο κατακλυσμός αυτών από εμβέλειες ξένων τηλεοπτικών σταθμών που υπονομεύουν με την προπαγάνδα τους το εθνικό μας συμφέρον, όπως τούρκικων, σκοπιανών… 6) Την έλλειψη πολιτιστικής ενημέρωσης του απόδημου ελληνισμού. Ένα θέμα μεγίστης εθνικής σημασίας που άπτεται πατρίδας. Κάτι που πρέπει να μας απασχολεί πολύ και να μη μας αφήνει να κάνουμε εκπτώσεις που αποδυναμώνουν την εθνική μας οντότητα.
Αυτές οι αρνητικές συνέπειες, ίσως και άλλες, θα φανούν σύντομα και θα διογκώσουν ακόμα περισσότερο την υπάρχουσα πολιτιστική και πολιτισμική κρίση. Τα περί οικονομικής ωφέλειας του λαού από τη μη λειτουργία της ΕΡΤ είναι επιχειρήματα μηδαμινής αξίας, μπρος στο μεγάλο κακό που προκαλεί η ανάρμοστη συμπεριφορά της κυβέρνησης, ως προς την πλήρη κατάργηση του καναλιού. Βεβαίως και πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις και μάλιστα πολύ βαθιές. Όχι μόνον συμμαζέματος και αριθμοκεντρικές, αλλά και ανθρωποκεντρικές. Που θα βλέπουν και τους ανθρώπους. Γιατί χωρίς αυτόν τον χαρακτήρα δικαιοσύνη και δημοκρατία δεν υπάρχει.
Ας συνέλθουν λοιπόν οι κυβερνώντες από τη ζάλη των απανωτών χτυπημάτων της τρόικας και ας επαναπροσδιορίσουν την δημιουργηθείσα κατάσταση. Τώρα που είναι νωρίς. Γιατί, μετά θα είναι πολύ αργά, αφού το μεγάλο κακό θα έχει γίνει. Το ποτάμι της οργής θα έχει ξεχειλίσει και κανένα ανάχωμα δε θα μπορεί να σταματήσει.
