ΤΟΝ όρο «ξαφνικός θάνατος» τον είχα πρωτοακούσει σε ποδοσφαιρικό αγώνα... Στην παράταση, όποιος έτρωγε πρώτος το γκολ, αποκλείονταν και το ματς δεν είχε συνέχεια, τέλειωνε απότομα, ο διαιτητής σφύριζε αμέσως τη λήξη!
ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ τηλεοπτικό «εμβατήριο» της πάλαι ποτέ ΕΙΡΤ και ΥΕΝΕΔ, που για τους αρχαιότερους μεταφράζονταν στο στίχο... «τσοπα-νά-κος ήμουνααα, προ-βατά-κια φύλαγαα...» τον άκουσα ξανά, ύστερα από δεκαετίες, προχθές το βράδυ, στα γεγονότα του ραδιομεγάρου της κρατικής τηλεόρασης που σίγησε τα μεσάνυχτα! Το άλφα και το ωμέγα στην ενημέρωση, σύμβολο λειτουργίας ενός κράτους για μια ολόκληρη εποχή, «μηχανισμός σχεδίων προπαγάνδας» στα πέτρινα χρόνια της επιλεκτικής ενημέρωσης, όπως και να ‘χει, το... δεύτερο σπίτι για δυο γενιές εργαζομένων, που έφτασαν σήμερα αισίως να συντηρούν σχεδόν 3.000 οικογένειες!
Η ΚΡΑΤΙΚΗ τηλεόραση και τα επίσης κρατικά ραδιόφωνα έζησαν χειρότερες στιγμές στα χρόνια πριν την άνθηση των ιδιωτικών σταθμών. Η αδειοδότηση των ιδιωτών πολλά χρόνια πριν, μπορεί να έφερε βαρύτατο πλήγμα στους εκάστοτε κυβερνώντες, αφού ήλεγχαν μόνο την κρατική τηλεόραση, όμως στον πολίτη δημιούργησε την αίσθηση της ύπαρξης ενός ελέγχου για περισσότερο αντικειμενική ενημέρωση αφού τίποτα δεν μπορούσαν πλέον να κρύψουν τα κρατικά και συνεπώς, ελεγχόμενα κανάλια.
ΑΡΧΙΣΕ τότε η δημόσια τηλεόραση να αναπνέει σιγά σιγά τον αέρα της «αδέσμευτης δημοσιογραφίας», οι ειδήσεις δεν φιλτράρονταν όπως τα χρόνια τα παλιά, οι εργαζόμενοι προβάλλουν κάθε τόσο την ελευθερία τους και την ελευθερία της επιλογής των προσκεκλημένων τους στα δελτία ειδήσεων, έγινε σαφώς καλύτερη η ΕΡΤ, αυτό που δεν ήταν τόσα χρόνια το πέτυχε, βοηθούσης και της (τρικομματικής) καταστάσεως στο καθεστώς των... ιδιοκτητών της!
ΕΙΝΑΙ όπως τότε, με την πτώση της χούντας, που βγήκαν από την «επιτήρηση» του στρατιωτικού καθεστώτος οι εφημερίδες και άρχισαν να λειτουργούν ελεύθερα, αδέσμευτες. Χωρίς να υποχρεώνονται οι δημοσιογράφοι να περιμένουν την έγκριση από τον όποιο αγράμματο, αυταρχικό «καραβανά», τότε στο γραφείο της Στρατιάς, η και στην πύλη της ακόμη, να διαβάσει και να υπογράψει την πρώτη σελίδα για να κυκλοφορήσει το φύλλο!
ΣΗΜΕΡΑ η δημόσια τηλεόραση, πληρώνει πρώτη το τίμημα του συμβολαίου που υπέγραψαν οι πολιτικοί μας με τους δανειστές. Της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας! Σ' αυτό, βεβαίως έβαλε το χεράκι της και η ιδιωτική τηλεόραση. Με τους καταφανέστατους συμβιβασμούς των καναλαρχών με (κομμάτια έστω, ή) ολόκληρη την πολιτική εξουσία, δίνοντας ανταλλάγματα δημόσιου χρήματος, με δημοσιεύσεις (ή και πληροφόρηση), που «έκλεβαν» από τον κουμπαρά της δημόσιας τηλεόρασης και του κρατικού ραδιοφώνου. Είναι η εποχή του μετακυλίσματος της κρατικής διαφήμισης στα ιδιωτικά (και μεγάλα) ΜΜΕ.
ΣΙΓΑ να μην μας εκπλήσσει αυτή η εξέλιξη. Το καλό είναι ότι η «εξέγερση των πικραμένων» του ραδιομεγάρου, που μάζεψε βραδιάτικα τόσο κόσμο, αν δεν είναι η πρώτη σοβαρή αντίδραση της κοινωνίας, για τις κακουχίες που περνά από την εφαρμογή των μνημονίων, σίγουρα είναι μια πρώτη σπίθα για την ανάφλεξη της κοινωνικής βόμβας που έρχεται...
