Του Χρήστου Τσαντήλα
«ΤΑ χειρότερα δεν ήρθαν»! Την ακούω συχνά αυτή τη φράση στον δρόμο, στις συνομιλίες φίλων, γνωστών και αγνώστων και αναρωτιέμαι, πόσο ακόμα χειρότερα εννοούν...
ΤΡΙΑ χρόνια τώρα, έκαναν τον κόσμο να χάσει τον προσανατολισμό του. Τον εργαζόμενο να βιάζεται να γίνει συνταξιούχος και τον συνταξιούχο να έχει μετανιώσει που βιάστηκε να βγει στη σύνταξη! Τον φτωχό να κλαίει τη μοίρα του, τον στρατιωτικό να ψάχνει την αιτία που υπερασπίσθηκε τα ιδανικά, περιφέροντας το οικογενειακό του περιβάλλον, παιδιά, γυναίκα και οικοσκευή, σε κάθε σημείο της επικράτειας, τον αστυνομικό να αναρωτιέται γιατί κινδυνεύει στους δρόμους να κυνηγά τους εγκληματίες, τον δικαστικό να έχει απολέσει τη διάθεση για υπερωριακή και γρήγορη απονομή δικαιοσύνης, τον γιατρό να καταπίνει προσβολές από τη μισθολογική συμπεριφορά του συστήματος υγείας, τον κάθε εργαζόμενο απ' αυτούς που έμειναν, δυστυχώς, να μην αισθάνεται ποτέ ικανοποιημένος από τη δουλειά του, τον έμπορο καταχρεωμένο να κλείνει τα... ρολά, μαγαζί και βιβλία, τους επιχειρηματίες να ψάχνονται, όλον τον κόσμο να έχει τεράστια προβλήματα...
ΠΟΙΑ... χειρότερα λοιπόν έρχονται; Η κοινωνία βρίσκεται αρκετό καιρό τώρα σε... αναστάτωση! Η περίοδος της «ενόχλησης» από τα πρώτα μηνύματα της κρίσης, για επιπτώσεις στις οικιακές οικονομίες, πέρασε εδώ και πολύ καιρό. Μπήκαμε σε πιο σκληρή φάση. Η ανεργία δεν χτύπησε απλώς το... θυροτηλέφωνο του σπιτιού μας, εισέβαλε σ’ αυτό και σκόρπισε δυστυχία, απογοήτευση και πανικό! Πάει καιρός που επαληθεύτηκαν τα λόγια, ενός εκ των βασικών που έστρωσαν το χαλί της δυστυχίας, του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, ότι σε κάθε σπίτι θα είναι... επιτυχία να υπάρχει μόνο ένας εργαζόμενος! Βρίσκω καμιά φορά, κάποιους στον δρόμο, από το ένα εκατομμύριο που τον ψήφισαν τότε (και έτρεξαν να τον υποδεχθούν όταν ήρθε θριαμβευτής στο Κιλελέρ) και δεν ξέρουν αν μπορέσουν να εξιλεωθούν, σε περίπτωση που... αυτομαστιγωθουν!
Ο ΚΟΣΜΟΣ όμως υποφέρει και έριξε σε δεύτερη προτεραιότητα την αναζήτηση ευθυνών. Προέχει η διαρκής πάλη με τα προβλήματα της καθημερινότητας, για επιβίωση. Τα σπιτικά δεν αντέχουν πλέον άλλους φόρους. Η κατάσταση δεν βοηθά. Μάλλον δεν είναι αναστρέψιμη. Ζούμε σε μια χώρα που προτιμά να καταργήσει τα... φανάρια, επειδή απλά δεν είναι ικανή να διώξει τους ζητιάνους!
ΖΟΥΜΕ στη χώρα όπου οι πολιτικοί ταγοί μπορούν να διαφωνούν για επιμέρους ζητήματα και δεν κονταροχτυπιούνται καθόλου, ή μάλλον ομονοούν σε νομοσχέδια που φέρνουν τη δυστυχία των πολιτών! Σε ποια χώρα του κόσμου γίνεται ένας υπουργός να έχει... ξεπαγιάσει εκατομμύρια κόσμου το χειμώνα με την πολιτική του στο πετρέλαιο και να μένει στη θέση του και ατιμώρητος; Για ποια χειρότερα μας λένε που δεν ήρθαν ακόμη και δεν μας απαντούν αν υπάρχει χειρότερο πράγμα για έναν λαό να χάνει καθημερινά το χαμόγελό του...
