Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΑΠΟ το 1974 που αποκαταστάθηκε η δημοκρατία στην Ελλάδα μέχρι το τέλος του 2012, η Βουλή ψήφισε 4.110 νόμους... Οι νομοθετικές ρυθμίσεις στο ίδιο διάστημα υπολογίζονται σε πάνω από 300.000 (171.000 μόνο την περίοδο 1974 – 2005, όπως έγραψε ο Πάσχος Μανδραβέλης στην «Καθημερινή»)! Αν προσθέσει κανείς στα παραπάνω τις κοινοτικές οδηγίες που έχουν ή δεν έχουν ενσωματωθεί στο νομικό μας πλαίσιο, τους νόμους που ψηφίστηκαν πριν το 1974 και ισχύουν ακόμα και τους... «νόμους του εργάτη» (που ψηφίζει καθημερινά διαδηλώνοντας το ΚΚΕ), αναρωτιέσαι: «γιατί τόσος θόρυβος ειδικά για το περίφημο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο;».
ΓΙΑΤΙ, σου λένε όσοι το υπερασπίζονται, θ’ αντιμετωπίσει σύγχρονα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας όπως ο ρατσισμός... Πράγματι... Αλλά για να τα αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα ο νόμος πρέπει να εφαρμοστεί! Και το πρόβλημα σ’ αυτή τη χώρα δεν είναι η έλλειψη νόμων (αντιθέτως έχουμε τόσους που μπορούν μόνο σύγχυση να προκαλέσουν) αλλά η διάθεσή μας να τους εφαρμόσουμε... Δεν μιλάω μόνο για τους νόμους που διχάζουν και συνοδεύονται από το περίφημο τσιτάτο της αντιπολίτευσης «θα αγωνιστούμε μέσα και έξω απ’ τη Βουλή για να μην ψηφιστεί αυτός ο νόμος» ή «αυτόν τον νόμο θα τον ανατρέψει ο λαός», αλλά για τους νόμους που ενώ όλοι κατανοούμε ότι είναι προς όφελός μας, αρνούμαστε να εφαρμόσουμε: ο νόμος π.χ. για την απαγόρευση του καπνίσματος έγινε απόπειρα να εφαρμοστεί από τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις (Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου) χωρίς καμιά επιτυχία, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι από μας επιβάλλουμε την ίδια ακριβώς απαγόρευση στα παιδιά μας (μερικοί... προοδευτικοί μάλιστα και στις γυναίκες μας)!..
ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΩ λοιπόν, ότι ο αντιρατσιστικός θα είναι η πρώτη απόπειρα να εφαρμοστεί απαρέγκλιτα ένας νόμος στην Ελλάδα και γι’ αυτό το συζητάμε τόσο; Ή απλώς είναι μια καλή ευκαιρία για επίδειξη ευαισθησίας, προοδευτικότητας και αναζήτηση νέων διαχωριστικών γραμμών τώρα που δείχνουν να ξεθωριάζουν οι διαχωριστικές γραμμές ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης; Κλίνω σαφώς προς το δεύτερο, αν «μετρήσω» τις ανακοινώσεις εκείνων που αντιπαρατίθενται όχι επί της ουσίας, αλλά ως προς το ποιος θέλει τον νέο νόμο και γιατί και ποιος όχι... Κι η «Χρυσή Αυγή;» θα πείτε... Ο ανερχόμενος ρατσισμός; Ο νεοναζισμός που χτυπάει «δωδεκάρια» στις δημοσκοπήσεις; Πώς θ’ αντιμετωπισθεί χωρίς σύγχρονη νομοθεσία;
ΟΠΟΙΟΣ νομίζει ότι η λύση για την αντιμετώπιση της «Χρυσής Αυγής» είναι ο αντιρατσιστικός νόμος είναι αφελής. Σε μια χώρα που ένα σημαντικό της τμήμα (μπορεί και πλειοψηφικό, αφού ψηφίζει και Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ και Ανεξ. Έλληνες και βεβαίως «Χρυσή Αυγή») διακηρύσσει δημοσίως καθημερινά ότι οι «εβραιοσιωνιστές είναι πίσω από την κρίση», μπορεί να γίνει ασφαλής διαχωρισμός της ρατσιστικής από τη μη ρατσιστική συμπεριφορά; Σε αυτή τη χώρα, ακόμη κι ο εξόφθαλμος ρατσισμός των «Χρυσαυγιτών», που δίνουν το αίμα τους μόνο σε Ελληνες, κινδυνεύει να δικαιωθεί, αν θυμηθεί κανείς με πόση υπερηφάνεια ο ελληνικός λαός έδινε αίμα μόνο για τους «αδελφούς μας Σέρβους» κατά τη διάρκεια του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας. Αριστεροί και δεξιοί βεβαίως: οι πρώτοι γιατί εκτιμούσαν στους Σέρβους το ότι ήταν «κόντρα» στους Αμερικάνους κι οι δεύτεροι γιατί ήταν ομόδοξοι!... Λανθάνων χρυσαυγιτισμός; Πιπέρι στο στόμα!...
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Αν θεωρούμε ότι υπάρχει (και βεβαίως υπάρχει) πρόβλημα ρατσισμού στην Ελλάδα, οφείλουμε να το συζητήσουμε χωρίς ταμπού και σε ευρεία κλίμακα... Ρατσισμός δεν είναι μόνο να δέρνεις και να χαρακώνεις τον μετανάστη... Είναι και να «χρεώνεις» στους εβραίους όλα τα κακά της ανθρωπότητας, πίνοντας τσιπουράκι δίπλα τους... Είναι το να αποκαλείς «βάρβαρους» τους Τούρκους, «γυφτοσκοπιανούς» τους πολίτες της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, ναζί τους Γερμανούς, μαφιόζους τους Ιταλούς, τεμπέληδες τους έλληνες και «φονιάδες των λαών» τους Αμερικάνους... Με τον αντιρατσιστικό νόμο λοιπόν, μπορούμε να φανταστούμε τη συνέχεια στα δικαστήρια, όπου ο δικαστής θα καλείται να ερμηνεύει ιστορικά φαινόμενα ή να αναλύει χαρακτηρολογικά λαούς για να αποδώσει δικαιοσύνη και δεν θα συνεισφέρει τίποτα στη δίωξη των ρατσιστών που εγκληματούν... Γιατί, αυτούς που δέρνουν ή χαρακώνουν μετανάστες δεν χρειάζεται ο αντιρατσιστικός νόμος για να τους πατάξεις... Αρκεί ο νόμος για την ανθρωποκτονία και την απόπειρα ανθρωποκτονίας, για την απειλή κλπ, αρκεί δηλαδή το ποινικό δίκαιο...
ΚΑΤΑ τα άλλα, τολμώ να προτείνω να πάψουμε ν’ αποκαλούμε «φασίστες» τους συλλήβδην Χρυσαυγίτες, γιατί κινδυνεύουμε να βρεθούμε με τρομερά ποσοστά επιβράβευσης των «φασιστών» στις προσεχείς δημοτικές και ευρωπαϊκές εκλογές... Είναι κρίμα να χαρίζουμε στον «φασισμό» πεντακόσιες χιλιάδες και σε λίγο, πολύ περισσότερους ψηφοφόρους, που πριν από ένα μόλις χρόνο ψήφιζαν Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και τα άλλα κόμματα του λεγόμενου «κοινοβουλευτικού τόξου»... Γιατί, όπως το 27% των τελευταίων εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ, είναι 4% αριστεροί και 23% αγανακτισμένοι που ήθελαν να εκδικηθούν τους πολιτικούς που οι ίδιοι φανατικά επί χρόνια ψήφιζαν, έτσι και το 7% της «Χρυσής Αυγής» είναι, ούτε καν 1% φασίστες και το υπόλοιπο 6% αγανακτισμένοι της ίδιας κατηγορίας (που επίσης, πριν από ένα μόλις χρόνο ψήφιζαν Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και τα άλλα κόμματα του λεγόμενου «κοινοβουλευτικού τόξου» και) που συνυπήρχαν αρμονικά και χωρίς έριδες για πολλά απογεύματα στην πλατεία Συντάγματος...
