Του Χρήστου Τσαντήλα
ΜΟΙΑΖΕΙ μάλλον με εθνική... κατάρα, να μπορούν οι λίγοι να επιβάλλουν αυτό που δεν θέλουν οι πολλοί! Διότι, μόνο στην Ελλάδα μπορεί να συμβεί αυτό. Να μπορούν τρεις(!) άνθρωποι – διαιτητές ποδοσφαίρου εν προκειμένω, να κοροϊδέψουν εκατομμύρια Έλληνες, που βλέπουν το ίδιο πράγμα, ζωντανά, ταυτόχρονα! Βεβαίως το έργο το έχουμε ξαναδεί και σε άλλο γήπεδο. Στο γήπεδο της πολιτικής! Συνεπώς δεν πρέπει να ξαφνιάστηκε κανείς Έλλην, φίλαθλος ή μη, το αντίθετο μάλιστα θα συνέβαινε, όταν έστω και ένα κορυφαίο αθλητικό γεγονός, παρέκκλινε από την ανορθόδοξα στραβή πορεία της χώρας, σε όλα τα επίπεδα...
ΕΝΑ ποδοσφαιρικό γεγονός λοιπόν, για μια ακόμα φορά, ο βασιλιάς των σπορ, μας... ξύπνησε και μας υπενθύμισε, τι ακριβώς κάνουμε, όταν, ως απλοί φίλαθλοι πληρώνουμε αδρά να μπούμε στα γήπεδα για να απολαύσουμε τα «αθλητικά ιδεώδη» και το θέαμα, που γεννήθηκαν (αλλά δυστυχώς και... πέθαναν συνάμα) στη χώρα μας!
ΜΗΠΩΣ τελικά ο αγώνας κυπέλλου στο ποδόσφαιρο και τα όσα διαδραματίστηκαν, είναι η απόλυτη απεικόνιση της γενικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει εδώ και πολλά χρόνια η χώρα, και εξαιτίας της οποίας φτάσαμε εδώ που φτάσαμε; Θα πει κανείς, καλά τώρα, ολόκληρος λαός, εκατομμύρια Έλληνες, δεν είδαμε τι ψηφίζαμε τόσα χρόνια, χαμπάρι δεν πήραμε ότι κάποτε, οι επιλογές μας αυτές, θα μας οδηγούσαν στην άθλια οικονομική κατάσταση στην οποία φτάσαμε;
ΥΠΑΡΧΕΙ βεβαίως μια διαφορά. Ένας τελικός κυπέλλου, όσο και να σχεδιάζεται παρασκηνιακά το αποτέλεσμά του, διεξάγεται φανερά, μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι πολιτικές που ακολουθούνται όμως, και αφορούν στο μέλλον των ελληνικών νοικοκυριών και επηρεάζουν το μέλλον των παιδιών μας, αποφασίζονται σε αίθουσες με κλειστές πόρτες! Όπως θα λέγαμε, με άδειες... κερκίδες! Το αποτέλεσμα στην περίπτωση αυτή, είναι (τις περισσότερες φορές) οδυνηρό, αλλά δεν γίνεται αμέσως αντιληπτό, όπως στο ποδόσφαιρο, ταυτόχρονα με το σφύριγμα της λήξης από τον διαιτητή. Θα περάσουν χρόνια, για να γίνει απόλυτα κατανοητό, να επαληθευτούν ή όχι, οι εκτιμήσεις των όποιων πολιτικών αποφάσεων...
ΝΟΜΙΖΩ ότι όσοι παρακολούθησαν τον τελικό κυπέλλου το βράδυ του Σαββάτου, είτε μέσα από το στάδιο είτε στην τηλεόραση, δεν περίμεναν καμιά μεγάλη έκπληξη για το αποτέλεσμα. Τη δυναμική των ομάδων πλέον δεν τη μετρά κανείς σε έναν αγώνα αλλά σε όλους τους προηγούμενους. Η έκπληξη ήρθε από αλλού. Από κει που δεν την περίμενε κανείς. Από τους ίδιους τους οπαδούς του ανίκητου κυπελλούχου! Η έκπληξη ήρθε από την... κερκίδα! Κάτι που δεν συνηθίζεται στον όχλο των οργανωμένων οπαδών. Οι οποίοι άδειασαν αμέσως το γήπεδο για να μην παρακολουθήσουν μια απονομή με πολλές ντροπές και καταφανέστατες αδικίες. Και αυτό ήταν το σπουδαιότερο μήνυμα αυτού του τελικού. Κανείς δεν μπορεί να κάνει αυτό που δεν θέλουν οι πολλοί. Ούτε στο ποδόσφαιρο ούτε στην πολιτική...
