Του Χρήστου Τσαντήλα
ΛΟΙΠΟΝ, δεν μου αρέσουν καθόλου τα μισόλογα. Ούτε και οι μισές δουλειές. Γι’ αυτό και καταδεικνύω, (ίσως με υπερβολή κάποιες φορές) πράγματα, που συμβαίνει να μην είναι απλώς «κακώς κείμενα», αλλά πολλαπλώς απαράδεκτα! Και εξηγούμαι...
ΔΥΟ φορές τον χρόνο η Κεντρική πλατεία της Λάρισας όχι απλώς πρέπει, αλλά, διά... ροπάλου, επιβάλλεται να είναι καθαρή. Να αστράφτει κυριολεκτικά! Τις ημέρες που γιορτάζουμε τον πολιούχο Άγιο Αχίλλιο και τη Μ. Παρασκευή, που προσέρχονται όλοι οι Επιτάφιοι, ακολουθούμενοι από χιλιάδες πιστούς...
ΔΕΝ απασχολεί, το σχόλιό μου, αν ήταν αργία ή ημιαργία, αν είχαν ρεπό ή απεργία, στάση ή διαμαρτυρία, αν ήθελαν νυχτερινά, αν, αν, αν... όλοι όσοι τρώνε ψωμί για χρόνια ολόκληρα από την Υπηρεσία Καθαριότητας της πόλης, ούτε αν πρόβλεψε, έδωσε ή δεν έδωσε εντολή ο αρμόδιος δήμαρχος, ή ο αντιδήμαρχος, προϊστάμενος ή διευθυντής, εκείνο που ενδιαφέρει είναι ότι η πλατεία βρομούσε(!) κυριολεκτικά πνιγμένη στο σκουπίδι!
ΚΑΠΟΙΟΙ όφειλαν να έχουν την πλατεία καθαρή και δεν το έπραξαν! Έτσι, λίγα λεπτά πριν οι Επιτάφιοι και οι πομπές προσέλθουν στην Κεντρική πλατεία, κάποιοι Λαρισαίοι, πολίτες με το κοστούμι και λαμπάδες ανά χείρας, και κάποιες κυρίες με τα καλά τους τα ρούχα, απομάκρυναν από τον χώρο μπροστά από την εξέδρα, σακούλες γεμάτες σκουπίδια και διάφορα αντικείμενα διάσπαρτα στον χώρο όπου θα γινόταν η θρησκευτική τελετή. Ένας από αυτούς τους εθελοντές καθαριστές εκτάκτου ανάγκης (το αναφέρω απλά γιατί το είδαν όλοι...) και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Θεσσαλών Εμπόρων Ν. Τζήκας...
ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ αυτοί, έκαναν αυτό που ένιωθαν. Και το έκαναν από ντροπή απέναντι στην εικόνα της βρόμικης πλατείας, που τη συγκεκριμένη στιγμή, με τους Επιταφίους να προσέρχονται ακολουθούμενοι από χιλιάδες χριστιανούς, στιγμάτιζαν τον πολιτισμό μας. Έκαναν αυτό, που, άλλοι όφειλαν να πράξουν... Που έπρεπε να σεβαστούν, όχι κάποια υπηρεσιακή υποχρέωση, αλλά τον ίδιο τους τον εαυτό, την καλή και αξιοπρεπή σχέση και θέση τους απέναντι στην πόλη, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, δέκα λεπτά της ώρας έφταναν να καθαρίσουν, δίχως κανείς να τους το επιβάλλει...
ΕΙΝΑΙ ένα μικρό πειστήριο η περίπτωση αυτή, για όσους ισχυρίζονται ότι ο συνδικαλισμός και η έλλειψη εθελοντισμού, έφτασαν την Ελλάδα εκεί που την έφτασαν... Ουδείς δίνει το κάτι παραπάνω. Υπάρχει κανείς να το αρνηθεί; Δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, να μην τους αδικώ τους συμπαθείς εργαζομένους, όλοι βλέπουμε τη σκληρότητα της δουλειάς τους. Παντού αυτό συμβαίνει. Λες και είναι κανόνας!
Δυστυχώς η εθελοντική προσφορά είναι ξεχασμένη υπόθεση στη χώρα μας. Κανείς δεν κάνει το παραμικρό κανείς δεν παράγει τίποτα, δίχως την απαραίτητη προϋπόθεση. Την επιβολή και το... αζημίωτο!
ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ που έβλεπαν την εικόνα που παρουσίαζε η πλατεία τη νύχτα της Μ. Παρασκευής, τη βραδιά των Επιταφίων, με προσκυνητές να απομακρύνουν σκουπίδια, δεν τα είχαν όπως πάντα με τον δήμαρχο, τους αντιδημάρχους ή και τους διευθυντές. Γιατί ήξεραν ότι ουδείς μπορεί να αντιμετωπίσει την ασθένεια που προχώρησε βαθιά στη χώρα. Η έλλειψη εθελοντισμού είναι σαράκι που εκκόλαψε ο συνδικαλισμός! Και ως φαίνεται εξελίσσεται σε ανίατη ασθένεια. Χωρίς «νυχτερινά» τίποτα δεν κινείται σ΄ αυτή τη χώρα. Απολύτως τίποτα...
ΚΑΙ κάτι τελευταίο. Κακό είναι να το λέει κανείς, (ο τελευταίος θα είμαι που θα το υιοθετήσω) αλλά, μήπως δεν είναι αλήθεια; Αν την ευθύνη της καθαριότητας την είχαν ιδιώτες, λέω αν, θα υπήρχε περίπτωση να μην άστραφτε η πλατεία;
