Του Δημητρίου Νταφούλη, επίτιμου σχολικού συμβούλου και θεολόγου
Αν και πέρασαν τρία χρόνια σχεδόν συμβίωσης με την κρίση και την Τρόικα, φαίνεται πως οι αρμόδιοι δεν συνειδητοποίησαν τη θέση της χώρας μας στην ευρύτερη ευρωπαϊκή οικογένεια.
Σε κάθε επίσκεψη των Τροϊκανών ανατρέπονται σχεδόν όλα όσα από ημέρες πριν, μας βεβαιώναν ότι ήταν καλά.
Το σίγουρο όμως είναι ότι κορυφώνεται η αγωνία του λαού για τις οικονομίες του, μιας και γνωρίζει τι έγινε με το κούρεμα στην Κύπρο, και τις καταθέσεις τους διαδέχονται οι αναλήψεις.
Να «σοβαρευτούμε» ως χώρα μάς συμβουλεύει και το συμβούλιο Υπουργών των Οικονομικών της Ευρώπης και να τηρούμε τα συμφωνηθέντα με τους δανειστές μας, μας υπενθυμίζουν.
Για την κρίση, πρωτίστως φταίμε εμείς, αφού επιτρέψαμε τη διαπλοκή, τη διαφθορά, την κακοδιαχείριση, την ατιμωρησία, τον λαϊκισμό, την αναξιοκρατία και την «κλοπή» του δημοσίου χρήματος και τις άλλες καταχρήσεις.
Οι «πληγές του Φαραώ» αναβίωσαν φαίνεται στη χώρα μας και εμείς συνεχίζουμε να συζητάμε πολύ και να κάνουμε λίγα.
Είμαστε λαός του λόγου και όχι της πράξης. Είναι να απορεί κανείς πώς με τόσους «οικονομολόγους και πολιτικούς αναλυτές» που αναδείχτηκαν με την κρίση, η Ελλάδα μας δεν μπορεί να συνέλθει ακόμα!
Φτάνει πια! «Η φτώχεια φέρνει γκρίνια» λέει ο λαός μας και αυτή δεν είναι καλός σύμβουλος. Αναζητούμε την ομόνοια και όχι τον διχασμό. Πρέπει να γυρίσουμε σελίδα. Να περάσουμε στην αντίσταση. Και αντίσταση δεν είναι μόνο να πάρουμε τα όπλα και να βγούμε στα βουνά, κάτι που το ζήσαμε στο παρελθόν. Αντίσταση – δυσκολότερη ίσως – είναι ο αγώνας να μείνεις αυτός που είσαι! Αυτό είναι το μέγα «Θάμα των Ελλήνων. Αυτή δημιούργησε τους ήρωες σε τόσους πολέμους και τους αγίους τόπους στους διωγμούς της χριστιανοσύνης και τους μάρτυρες της Ορθοδοξίας και Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Αυτή θα φέρει ένα «μελτέμι» αναδημιουργίας για να γεννηθεί και πάλι το όραμα, η ελπίδα και η αισιοδοξία σε όλους, καθώς και το όνειρο στα νιάτα και να αναδείξει και πάλι τις αρετές του λαού μας για τη σωτηρία μας.
Τα «υλικά» για την αδημιουργία υπάρχουν. Είναι οι διαχρονικές μας αξίες και ο πολιτισμός μας. Είναι το ελληνικό φιλότιμο και η φιλοδοξία για αγώνα στη ζωή, προσφορά στην κοινωνία και τον συνάνθρωπο, το δημιουργικό πείσμα και η υπομονή, το νοικοκυρεμένο μυαλό για σωστές επιλογές που θα αποκαταστήσουν την πληγωμένη αξιοπρέπειά μας και το κύρος της πατρίδας μας. Οφείλουμε να μονιάσουμε για να βάλουμε τάξη στην αταξία που δυστυχώς συνεχίζεται ακόμα.
«Το πάθημα, γίνεται μάθημα» λέει και πάλι ο σοφός λαός μας. Οι στενοχώριες που ζούμε και η θλίψη μας ας γίνει παιδαγωγός μας, λέει και ο Ιερός Χρυσόστομος. Είναι μήνυμα παρηγοριάς, συμβουλευτικός λόγος και αγωγής προς όσους ασχολούνται με τα κοινά αμειβόμενοι αλλά και προς όλους μας για ορθές επιλογές ως προς τους αντιπροσώπους μας στο κοινοβούλιο.
Θέληση του λαού για τη σωτηρία του και την αναδημιουργία, υπάρχει. Απαιτείται και η θέληση των πολιτικών.
Οι θεσμοί, οι φύλακες των αξιών και των αρχών του γένους, οφείλουν να βοηθήσουν τον λαό, να τον στηρίξουν, να τον προστατεύσουν και να τον καθηδηγήσουν γινόμενοι οι ίδιοι πρότυπα λειτουργίας και συμπεριφοράς.
Ας αντιληφθούν πως ο λαός τους θέλει ως φώτα πορείας και οδοδείκτες ασφαλείας και προόδου.
Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από πηγές που αναβλύζουν αλήθειες και όχι υποκρισία και αλαζονεία.
Οι «αρετές» του γένους είναι η μόνη εγγύηση για την πρόοδο της χώρας. Τούτο δεν είναι ουτοπία. Είναι ιστορική επιταγή και αλήθεια!
