Του Χρήστου Τσαντήλα
ΟΛΟΙ όσοι ταξιδέψατε αεροπορικώς, θα έχετε ασφαλώς νιώσει την αγωνία του επιβάτη, που, όταν το αεροπλάνο βουτάει σε... αναταράξεις, επειδή δεν βλέπει και τι γίνεται στο πιλοτήριο, αρχίζουν ταχυκαρδίες και κανείς δεν του μιλάει, να μπει η ψυχή στη θέση της... Όλοι μας, έχω την αίσθηση, ταξιδεύοντας στην «πτήση της χώρας», νιώθουμε όπως θα ένιωθαν και οι επιβάτες της κυπριακής εταιρίας αερογραμμών «Ήλιος» που κατέπεσε ακυβέρνητη, εκείνο τον Δεκαπενταύγουστο στο Γραμματικό...
Η ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΗ εμφάνιση της Δευτέρας και το διάγγελμά του, αυτές ακριβώς, τις αεροπορικές γεμάτες λαχτάρα πτήσεις μου θύμισαν. Έπρεπε να μιλήσει ο πιλότος. Να καταλάβουν και οι επιβάτες, πως το σκάφος, δεν πάει να συντριβεί ακυβέρνητο! Ότι κάποιος βρίσκεται στο πιλοτήριο. Κάποιος το κουμαντάρει στα σκαμπανεβάσματα, είναι εκεί στο «cockpit» και είναι ζωντανός! Ελέγχονται δηλαδή οι αναταράξεις και οι «βουτιές» στα κενά αέρος. Το σκάφος δεν πάει μόνο του στο πουθενά. Έχει οδηγό!
ΑΣΧΕΤΑ αν ηρέμησαν οι επιβάτες και απεφεύχθη ο πανικός, το θέμα είναι ότι ακόμα και αν δυσπιστεί κανείς σε αυτά που άκουσε τόσο τη Δευτέρα μετά τη συνάντηση και τη συμφωνία με την τρόικα όσο και από βήματος προχθές στο «Economist» από στόματος του πρωθυπουργού, το «ελληνικό αεροσκάφος» ακόμα συνεχίζει να πετά... Βρίσκεται στον αέρα, το βλέπουν τα ραντάρ. Συνεπώς υπάρχουν οι ελπίδες για μια ασφαλή προσγείωση...
ΕΠΙ της ουσίας τώρα, η βεβαιότητα του ίδιου του πρωθυπουργού ότι θα περάσει άλλος ένας χρόνος και τέρμα επιτέλους η ύφεση, σκορπά ελπίδες. Κάνει να αναθαρρήσει τον ασθενή. Κάνει πιο ψύχραιμους τους επιβάτες. Αναπτερώνει το ηθικό. Δίνει ανάσες στους... πνιγμένους. Όρεξη στους ανόρεκτους. Ελπίδα γενικώς... Ότι θα επανέλθουμε στην πρότερη οικονομική κατάσταση. Ότι όλα δεν ήταν παρά ένα όνειρο... ένας τρομακτικός εφιάλτης, ότι τώρα ξυπνήσαμε και τσιμπάμε ο ένας τον άλλο, να δούμε αν είναι αλήθεια...
ΣΕ ΕΝΑΝ χρόνο από τώρα, να ‘ναι καλά ο πρωθυπουργός, η χώρα λέει θα αρχίσει να παράγει. Θα δούμε φως στο τέρμα του σκοτεινού τούνελ. Θα ζήσουμε ανάπτυξη! Αμάν και πότε. Οι άνεργοι θα βρουν δουλειά και οι νέοι μας, τα σπουδαγμένα με στερήσεις παιδιά μας, δεν θα εγκαταλείψουν τη χώρα.
ΑΚΟΜΑ και αν γίνουν τα μισά απ' όσα είπε ο πρωθυπουργός, ακόμα ακόμα και αν τίποτα απ' όλα αυτά που υποσχέθηκε δεν γίνει, τη διάθεση δύο μέρες τώρα λίγο πολύ μας την έφτιαξε. Λίγο το έχετε αυτό;
ΑΛΛΑ έτσι δεν είναι η Ελλάδα μας; Μια πτήση με εφιαλτικές... αναταράξεις. Όπου, αν συμβεί το μοιραίο, καμία θέση δεν θα σωθεί. Ούτε η πρώτη, ούτε η economy, ούτε η business class. Με την μόνη διαφορά ότι στα αεροπορικά δυστυχήματα λίγα δευτερόλεπτα υποφέρεις. Ενώ μαρτυρικός και αργός είναι ο θάνατος όταν σου δίνουν χρόνο ή και χρόνια να τον ζήσεις...
