Όπως και κάθε άλλη κοινωνική ομάδα οι απόστρατοι των ΕΔ και ΣΑ βιώνουν την πολύπλευρη κρίση που μαστίζει τη χώρα με κύριο χαρακτηριστικό την οικονομική τους εξαθλίωση που συστηματικά εφαρμόζεται από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών.
Το αίτημα των αποστράτων για δίκαιη και ισότιμη μεταχείριση, στην καλύτερη περίπτωση αγνοείται, ενώ δεν λείπουν οι περιπτώσεις όπου η Πολιτεία εμφορούμενη από εκδικητικό μένος (γιατί άραγε;) και περισσή αλαζονεία, χλευάζοντας, θεωρεί τους αποστράτους ότι τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης, όταν έχει περικοπεί το 50 έως και 70% του εισοδήματoς και η πραγματική σύνταξη (μετά την αφαίρεση των δανείων) είναι 500 έως 700 ευρώ, ίσως και λιγότερα.
Από πού αντλείτε αυτό το απύθμενο θράσος εμπαιγμού μιας μεγάλης μερίδας Ελλήνων πολιτών που υπηρέτησαν την εθνική ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της πατρίδος μας, χωρίς ανταλλάγματα, αρκούμενοι στη φιλευσπλαχνία και την καλή διάθεση της Πολιτείας;
Η απάντηση είναι απλή. Οι απόστρατοι ουδέποτε αποτέλεσαν κοινωνική ομάδα, πολλώ δε μάλλον ομάδα συμφερόντων, η οποία μπορεί να υπερασπίζεται και να διεκδικεί τα δίκαια συμφέροντά τους.
Η κύρια αποστολή των Ενώσεων που είναι, σύμφωνα με το ιδρυτικό Νομοθετικό Διάταγμα η επιμέλεια των συμφερόντων των μελών, αφέθηκε από τα ΔΣ των Ενώσεων στην καλή διάθεση της Πολιτείας, ως φυσική εξέλιξη της εν ενεργεία σταδιοδρομίας τους, που απαγόρευε κάθε είδους διεκδίκηση και ήθελε τη φυσική ηγεσία και την Πολιτεία να επιμελούνται των συμφερόντων τους.
Η σκόπιμα διακινούμενη άποψη που θέλει τις Ενώσεις αποστράτων με ισχυρούς δεσμούς με πολιτικά κόμματα και την πολιτική εξουσία είναι παντελώς αβάσιμη και στερείται κάθε αλήθειας με την πραγματικότητα.
Δεν είναι τυχαίο ότι κατά τη συγκέντρωση των αποστράτων τον Σεπτέμβριο του 2011 στο ΥΠΕΘΑ ο πρόεδρος της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού εισέπραξε την περιφρόνηση και την απαξίωση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΘΑ που αρνήθηκε να τον δεχτεί για την επίδοση του ψηφίσματος, στέλνοντας τον αξιωματικό υπηρεσίας στον δρόμο να το παραλάβει με τα γνωστά αποτελέσματα.
Από τότε πολλά έχουν αλλάξει ως προς τη φυσιογνωμία των Ενώσεων και την αντίληψη της σχέσης με την Πολιτεία.
Ο πρόεδρος του συντονιστικού των τριών Ενώσεων, αντιναύαρχος ε.α. κ. Σ. Περβαινάς ανέφερε ότι το «θηρίο» ξύπνησε.
Οι απόστρατοι είναι πλέον στον δρόμο, απαιτούν, διεκδικούν, εκφράζουν συλλογικά την οργή και αγανάκτησή τους.
Θέλουν να είναι και είναι, αναπόσπαστο τμήμα του ελληνικού λαού που δεν διεκδικεί προνόμια και ευνοϊκή μεταχείριση αλλά δικαιοσύνη, ισότητα, σεβασμό και αξιοπρέπεια.
Αν ο αγώνας τους έως τώρα δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα δεν σημαίνει ότι στερείται αξίας και προοπτικής. Η πολιτική του εμπαιγμού και του συστηματικού διωγμού κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Να αναγκάσει μια κρίσιμη μάζα του ελληνικού λαού, που γαλουχήθηκε με την πειθαρχία, να κινητοποιηθεί αναζητώντας μορφές συλλογικής δράσης και έκφρασης για να αντισταθεί στην αδικία και την παραβίαση θεμελιωδών κανόνων δικαίου που θα έπρεπε να συνθέτουν μια ευνομούμενη πολιτεία.
Οι απόστρατοι είναι η μόνη κατηγορία συνταξιούχων που δεν μπορούν να έχουν την υποστήριξη των εν ενεργεία στελεχών όπως συμβαίνει με όλους τους κλάδους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Τούτο σημαίνει ότι στερούνται της φροντίδας των συναδέλφων τους που ως κοινωνικοί εταίροι μπορούν να πιέζουν την εκάστοτε εξουσία. Οι απόστρατοι ως ελεύθεροι πολίτες μπορούν και πρέπει να δρουν, νόμιμα, ως μια ομάδα συμφερόντων (ακομμάτιστη, ακηδεμόνευτη, ανεξάρτητη) που στις προτεραιότητές της θα είναι και η υποστήριξη των εν ενεργεία συναδέλφων που δοκιμάζονται βάναυσα.
Ο ομφάλιος λώρος που δήθεν συνδέει εν ενεργεία και εν αποστρατεία αξιωματικούς μόνο στη φαντασία ορισμένων ευφάνταστων κύκλων μπορεί να υφίσταται ως πραγματικότητα. Η σχέση ε.ε. και ε.α. συναδέλφων είναι σχέση πατρική, αδελφική, ισχυρός παράγοντας ισχύος, που δεν θα την καταλάβουν ποτέ όσοι έμαθαν να βάζουν ως προτεραιότητα το συντεχνιακό και το κομματικό συμφέρον.
Πρόσφατα δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα σας άρθρο που δικαιολογημένα προκάλεσε την οργή και αγανάκτηση των αποστράτων.
Ανάμεσα σε άλλα ανακριβή σχόλια, σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι σπουδαστές των στρατιωτικών σχολών απολαμβάνουν δωρεάν σπουδές λησμονώντας ότι αυτό ισχύει για όλους τους Έλληνες. Και μόνο το γεγονός ότι οι σπουδαστές των στρατιωτικών σχολών στερούνται του πολύτιμου αγαθού της ελευθερίας που απολαμβάνει κάθε φοιτητής, θα έπρεπε ο αρθρογράφος, ως νομικός που είναι, να γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει.
Όσο για την πατρίδα που πρέπει να θυμούνται οι απόστρατοι γι’ αυτά που τους πρόσφερε, η ταύτιση πατρίδας και κράτους είναι ατυχής. Η πατρίδα είναι η ψυχή μας, η ταυτότητά μας, ο αυτοπροσδιορισμός μας. Το κράτος όμως είναι οι θεσμοί και τα όργανά του και από αυτούς θα διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει και θα αντιδρούμε σε ό,τι μας προσβάλλει, μας θίγει και μας αδικεί.
Οι βετεράνοι των ΕΔ παντού σε όλο τον κόσμο τυγχάνουν του σεβασμού και της φροντίδας της Πολιτείας, και αν τη φροντίδα δεν τη γνωρίσαμε ούτε ως εν ενεργεία στελέχη, ως ε.α. διεκδικούμε και απαιτούμε, τον ανυπόκριτο σεβασμό, που είναι προαπαιτούμενο της όποιας καλής σχέσης.
Σ/γός ε.α. Κων/νος Λιούτας
Πρόεδρος ΕΑΑΑ/Παραρτήματος Λάρισας
